96th Anniversary & Thanksgiving Dinner

AEBC Women Delight In God’s Grace

Անսահման Կարելիութիւններ

«Ինծի կանչէ ու քեզի պատասխանեմ, եւ քեզի մեծ ու խորին բաներ պատմեմ, զորոնք դուն չես գիտեր» Երեմեայ 33:3

 

Աստուծոյ կոչն ու հրաւէրն է, որպէսզի փրկուածներ աղօթեն, եւ մեղաւորներ աղօթեն փրկութեան համար:

Նոյնիսկ Աստուածաշունչի պարզ ընթերցող մը կը յայտնաբերէ անոր էջերուն վրայ, որ այրեր եւ կիներ որոնք աղօթեցին, իրենց աղօթքներուն պատասխանը ստացան: Որպէսզի հիմնաւորենք այս միտքը պէտք է մտաբերենք ու խորհինք որոշ անուններու մասին, Աբրահամ, Մովսէս, Աննա, Սամուէլ, Դաւիթ, Դանիէլ եւ ուրիշներ Հին Կտակարանէն, Պետրոս, Պօղոս եւ Յովհաննէս Նոր Կտակարանէն:

Այս բոլոր օրինակներէն աւելի երբ կը կարդանք Աստուածաշունչը կը գտնենք աղօթելու քաջալերութիւն եւ նոյնիսկ պատուէր:

Պահ մը մտածենք մեր Տէրոջ չորս Աւետարաններուն մէջ աղօթքի մասին ըսածներուն եւ առաքեալներուն կողմէ նամակներուն մէջ տրուած աղօթքի առանձնաշնորհին եւ պատասխանատուութեան մասին:

Ճշմարիտ ու ճշգրիտ արտայայտութիւն է ըսել թէ Աստուածաշունչը աղօթքի դասագիրք մըն է, ցոյց կու տայ ո՞վ կրնայ աղօթել, ինչո՞ւ պէտք ունի աղօթելու, ե՞րբ պէտք է աղօթէ եւ ի՞նչ կը պատահի երբ աղօթէ: Այս բոլորէն ետք հրաւէր կու տայ մեզի եւ կը քաջալերէ աւելի աղօթելու համար:

Երեմեայի վերոյիշեալ համարը կը յուշէ եւ կը հռչակէ աղօթքի անսահման կարելիութիւնները: Երբ կը խորհինք այս մասին թող Աստուած ոչ միայն աղօթքի հաւատալու ծարաւը դնէ մեր մէջ, այլ նաեւ իսկապէս մեզի աղօթողներ ընէ, որովհետեւ մենք երկնաւոր Հայր մը ունինք, Ան կը սիրէ լսել ու պատասխանել մեր աղօթքներուն:

Նախ պէտք է նկատի առնենք թէ ամէն աղօթք երկու կողմ ունի, մարդկային եւ աստուածային. տարբեր խօսքով՝ խնդրող կողմ եւ պատասխանող կողմ: Եթէ աղօթքը երկու կողմ ունի, ուրեմն ցոյց կու տայ թէ աղօթքը միշտ ալ պայմանաւոր է, որպէսզի Աստուած ընէ Իր բաժինը, մարդը, ես եւ դուն, պէտք է ընենք մեր բաժինը, Յակոբոս կ’ըսէ «չունիք, որովհետեւ չէք խնդրեր»:

Ա. Մեր Բաժինը – Կանչել

Ի՞նչ է մեր բաժինը, արդեօք կ’ընդգրկէ ձե՞ւ մը, կամ միայն Քրիստոնեայ եղողներ կրնա՞ն աղօթել, եւ կամ երկար ժամանակ աղօթքի դպրոցի մէջ ըլլա՞լու ենք, նախ քան ընդունելի կերպով մօտենալը Աստուծոյ: Մարդուն բաժինը ամփոփուած է երկու բառերով «Ինծի կանչէ», պարզօրէն մեր բաժինն է Աստուծոյ կանչել: Ստեղծուածը Ստեղծիչին կը կանչէ, զաւակը հօրը քով կու գայ ու կը յայտնէ իր պէտքերը:

Ո՞ւր կը սկսի աղօթքը: Եթէ ծնրադրեմ մեծ ծանրաբեռնաւորուածութեամբ եւ աղօթեմ Աստուծոյ, բան մը որ ես կ’որոշեմ ընել ու կ’ընեմ: Ա՞յդ է աղօթքը: Երբ կ’աղօթենք միշտ ալ Աստուած առաջին քայլը կ’առնէ, Հռովմ. 8:26 «Հոգին ալ օգնութեան կը հասնի մեր տկարութիւններուն, որովհետեւ ինչ բանի համար աղօթելու ենք ըստ արժանւոյն չենք գիտեր…»: Մենք չենք գիտեր, Սուրբ Հոգին կու գայ ու կը սորվեցնէ: Միշտ յիշելու ենք, ճշմարիտ աղօթքի աղբիւրը Աստուած Ինքն է:

Աղօթքին Պարզութիւնը – Աստուած կ’ըսէ «Ինծի կանչէ» : Արդեօք կրնա՞ս «կանչէ» էն աւելի պարզ բան մը գտնել: Մեզի կը յիշեցնէ վախցող մանուկը որ իր մայրը կ’ուզէ, ի՞նչ կ’ընէ, կը կանչէ: Աղօթքը հոգիին փափաքն է: Կանչելը երբեմն ձայնաւոր է եւ շատ յաճախ ալ անձայն:  Կարճ նախադասութիւն մը, Պետրոս աղաղակեց «Տէր ազատէ զիս»:

Բ. Աստուծոյ Բաժինը – Պատասխանել

Ի՞նչ կը պատահի երբ մարդը կը կանչէ: Ահաւասիկ Աստուծոյ խոստումը՝ «պիտի պատասխանեմ»: Այսինքն երբ կը պատասխանենք Աստուծոյ հրաւէրին, Իր կողմէ պատասխան կայ: Գրեթէ անկարելի է աղօթել եւ պատասխան չունենալ:

Ան կը խոստանայ որոշ պատասխան– ուշադրութիւն ըրէ «պիտի պատասխանեմ»ին:

Երկրաւոր կեանքի ընթացքին շատ բաներու կը հաւատանք, ու հիմա ժամանակն է որ աւելի Աստուծոյ Խօսքին հաւատանք: Եթէ ինծի ըսես բարի նպատակի մը համար նուիրատուութիւն կ’ընե՞ս, հաւանաբար ըսեմ, այո, ինչու չէ հիմա իսկ չէք մը կը գրեմ: Ուստի չէք մը կը հանեմ, կը լեցնեմ, որու եւ որքան եւ ստորագրելով վարի անկիւնը քեզի կը յանձնեմ: Դուն նուիրատուութիւնը ստանալուդ վստահութիւն ունիս:

Այո, մարդուն խօսքին կը հաւատանք: Ի՜նչ սքանչելի պիտի ըլլայ եթէ Աստուծոյ ըսածին ալ հաւատանք: Ամբողջ ստեղծագործութեան մէջ պատճառ մը չկայ որ Աստուած Իր խոստումէն հրաժարի:

Չորս բառեր կան կապուած Աստուծոյ պատասխանին—Կրնանք ուղղակի պատասխան ստանալ, կրնանք տարբեր պատասխան ստանալ (մեր ակնկալածէն), յետաձգուած պատասխան եւ մերժողական, Աստուած կ’ըսէ ոչ:

Ան կը խոստանայ անձնական պատասխան – «Ինծի» եւ «քեզի»

Մեծագոյն աղօթքի պատասխանը նիւթական օգուտներ ունենալ չէ, նոյնիսկ ոչ հոգեւոր օրհնութիւն: Եթէ իսկապէս նոր ինքնաշարժի պէտք ունիս, լաւ է աղօթել եւ հիանալի է երբ պատասխան կ’ունենաս: Սակայն մեծագոյն աղօթքի պատասխանը Տէրոջը յայտնութիւնն է, ներքին վստահութիւն կու տայ երբ Աստուած ինքզինք կը յայտնէ: Յիսուս կ’ըսէ, «Կ’ըսեմ ձեզի, խնդրեցէք ու պիտի տրուի»:

Ան կը խոստանայ տեսանելի պատասխան – «պիտի ցուցնեմ»

Ասիկա մեզի կը յիշեցնէ Մտթ. 6:6 «…քեզի յայտնապէս հատուցում պիտի ընէ» Մինչեւ հիմա ամէն բան անձնական էր ու գաղտնի, ուրիշ ոչ մէկը գիտէ, «քու հայրդ որ գաղտուկը կը տեսնէ յայտնապէս քեզի հատուցում պիտի ընէ»: Աղօթքը գաղտնի բան մըն է, բայց երբ գաղնապէս կ’աղօթես, Տէրոջը կողմէ հրապարակաւ  աղօթքի պատասխանը պիտի լսես: Ուրեմն Տէրը կը պատասխանէ մեր աղօթքերուն տալով որոշ, անձնական ու տեսանելի պատասխան: Եւ ուշադրութիւն ընենք, Ան կը խոստանայ «մեծ ու խորին» բաներ, «մեծ» կը նշանակէ անհասկնալի, այսինքն երբ կ’աղօթենք Աստուած բաներ կ’ընէ, որոնք ուրիշ ոչ մէկը կրնայ ընել: Ծննդ. 18:14-ով հարցումը կ’ըսէ «Տէրոջը առջեւ դժուարին բան կա՞յ արդեօք, «խորին», անբացատրելի: Օրինակի համար Դանիէլ կրցաւ գաղտնիքներ յայտնել, Եղիա կրցաւ անձրեւը կեցնել, Եղիսէ զօրութիւն ստացաւ եւ հիւանդը կենդանացուց, Պետրոս բանտէն դուրս քալեց ի պատասխան եկեղեցւոյ աղօթքին:

Աստուած կը խոստանայ «մեծ ու խորին» պատասխան մեր աղօթքներուն:

Ի՜նչ գեղեցիկ հրաւէր է երբ կ’ըսէ-ինծի բեր ամենէն դժուար պարագան, մեծագոյն հարցերդ, դժուարին բան չկայ ինծի:

Կարեւոր բան մը եւս, ոչ միայն կը խոստանայ որոշ, անձնական, տեսանելի եւ մեծ պատասխան, նաեւ ջախջախիչ պատասխան, «զոր դուն չես գիտեր»: Երբ Աստուած կ’ըսէ «դուն չես գիտեր» ըսել կ’ուզէ ամէն պատասխան նախկինէն աւելի մեծ պիտի ըլլայ: Եկուր Ինծի ու փաստէ, «բերանդ լայն բաց եւ ես պիտի լեցնեմ» (Սաղմ. 81:10)

Աստուած հոյակապ, տուող, նուիրող եւ պատասխանող Աստուած է, դո՛ւն աղօթէ:

 

© 2021 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 29,  Թիւ 241

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).

Fall & Winter Missions

Աստուած Հաւատարիմ Է

Ողբ Երեմ. 3:22-23

Կրնանք Աստուածոյ ապաւինիլ: Աստուածաշունչը հաւատքի պատմութիւն է, նաեւ Աստուածոյ ժողովուրդին պատմութիւնն է:

Աստուծոյ հաւատարմութիւնը կը կապէ հին եւ նոր կտակարանները: Իր ողորմութիւնն ու համբերութիւնը կը վկայեն Իր հաւատարմութեան մասին:

Անցեալ տարին պարարտ էր անորոշութիւններով, անորոշ ժամանակներ եւ անստոյգ վիճակներ եւ տարտամ արդիւնքներ: Թէեւ ներկայիս նոր տարուան մի քանի ամիսները ապրեցանք, սակայն ապագան մշուշապատ կ’երեւի, արդեօք մեր մտահոգութիւնները պիտի կասեցուի՞ն, թէ պիտի շարունակուի՞ն:

Որպէս հաւատացեալներ մեզի համար դժուար է, որովհետեւ երբ կասկածի զգացումներ կ’ունենանք յանցաւոր կը զգանք: Մինչ ինքզինքիս կը հարցնեմ, ի՞նչ պէտք է ընենք երբ նոյնիսկ ամենապարզ հաւատքի քայլը դժուարակրելի կը թուի:

Աստուած, Հաւատարիմը, կը յիշեցնէ մեզի Աբրահամի կեանքէն հետաքրքրական ու հոյակապ դէպք մը: Աբրահամ նահապետը կը ճանչցուի իր հաւատքով:

Մեզմէ շատեր կը յիշեն Աբրահամը, որուն Աստուած ընտրեց ըլլալու նոր ազգի մը հայրը շնորհիւ իր հաւատքին, սակայն պատմութենէն բաժին մը կայ որ շատ չենք գիտեր, ցոյց կու տայ Աստուծոյ սքանչելի գործերը անոնց որոնք Իրեն կը սիրեն:

Ծննդոց 15րդ գլուխով Աստուած, հարիւր տարեկան, անժառանգ Աբրահամի ըսաւ թէ իր սերունդները երկինքի աստղերուն չափ պիտի ըլլան, հակառակ որ ան ամուսնացած էր իննսուն տարեկան ամուլ կնկայ մը, բայց ան հաւատաց Աստուծոյ:

Ապա Աստուած Աբրահամին ըսաւ, երկիր մը պիտի տայ որ ինք բնաւ չէ գտնուած, այդ երկիրը իր սերունդներուն յաւիտեան բնակելու վայր մը պիտի ըլլայ: Սակայն յաջորդ դէպքը, Աբրահամին պատասխանը կը ցնցէ բոլորս – ի՞նչպէս գիտնամ որ պիտի ունենամ:

Ուշադիր, նկատի առնենք հետեւեալը, Աբրահամ զաւակ ունենալու Աստուծոյ խոստումին հաւատաց, բայց հարցականի տակ դրաւ խոստացեալ երկիրը ժառանգելը: Ոեւէ մէկը կրնայ կարդալ Աբրահամի հարցումը եւ առաջին նայուածքով կրնայ ենթադրել որ Աստուած պիտի զայրանայ իր վրայ, իսկ Աստուծոյ պատասխանը զարմանք կը բերէ: Ան կը թելադրէ Աբրահամին որպէսզի արարողութիւն մը պատրաստէ, օրինաւոր համաձայնութեան մը համար որ այդ օրերուն ընդհանրացած էր: Տարբեր անասուններու մարմինները կիսել եւ ամէն մէկ կէսը միւսին հակառակ ուղղութեամբ դնել, որպէս թէ անցք մը կ’ըլլայ: Ասոր նպատակն էր, ուխտը կատարողը քալէ այդ անցքէն, ու եթէ խոստումը չկատարէ, ինք պիտի ըլլայ կտրուած այդ անասուններու կտորներուն նման:

Երբ առաջին անգամ կարդացի այս բացատրութիւնը, ենթադրեցի որ Աստուած այս տեսարանը կը պատրաստէ Աբրահամին համար, որպէսզի ան քալէ անասուններու կտորներուն մէջէն ցոյց տալով իր ամբողջական, կոյր հաւատքը Աստուծոյ վրայ, սակայն իմ զարմանքիս, հակառակը ճիշդ էր:

Ծննդոց 15-ը կը նկարագրէ մխած հնոց մը ու վառած ջահ մը այդ կտորներուն մէջէն կ’անցնի: Աստուած համաձայնութիւն մը, ուխտ մը կը կատարէր Աբրահամի հետ: Աստուած խոստումը կը կատարէր, մինչ Աբրահամ կը քնանար, ցոյց տալով ամէն ծանրութիւնն ու պատասխանատւութիւնը Իր ուսերուն վրայ էր, եւ ոչ Աբրահամի ջանքերուն, գործերուն վրայ:

Պահ մը կ’արժէ խորհիլ այս մասին, ոչ միայն Աստուած գործածեց այս համաձայնութեան կերպը խօսելու Աբրահամի կասկածներուն եւ մտահոգութեան, այլ Ինքզինք այդ «խաղին» մէջ դրաւ: Կարծես թէ Աստուած կ’ըսէր, եթէ չկատարեմ Աբրահամի կատարած խոստումս, ես պիտի դադրիմ գոյութիւն ունենալէ, Աստուած ըլլալէ:

Թէեւ Աստուծոյ խոստումը անհաւատալիօրէն բուռն էր, մենք դժուարութիւն կ’ունենանք հաւատալու: Այսուհանդերձ զարմանալիօրէն, այս է մեր Աստուծոյն բնութիւնը:

Ուրեմն հակառակ անորոշութեան, երբ մեր հաւատքը կ’ըսկսի նուաղիլ, յիշելու ենք թէ հաւատքը մեր ով ըլլալը չէ, հապա Աստուծոյ ով ըլլալն է: Նման Աբրահամի երբ ան ճանչցաւ Աստուծոյ հաւատարիմ բնութիւնը եւ ստացաւ Աստուծոյ ուխտն ու առաջնորդութիւնը դէպի խոստացեալ երկիրը: Մենք ալ ունինք առիթը մեր հաւատքը հաստատելու Տէր Յիսուսի վրայ, Ան մեռաւ մեզի մեղքէն փրկելու եւ անոր հետեւանքը եղող կորուստէն, Ան կ’առաջնորդէ մեզի, երթալու մեր յաւիտենական տունը:

Այս էր ու է Աստուծոյ վերջնական ծրագիրը մարդկութեան համար, բոլորիս համար:

Գաղատացիներու ուղղուած նամակով Առաքեալը կ’ըսէ, «Եթէ դուք Քրիստոսին էք, ուրեմն Աբրահամի սերունդն էք, ու խոստմունքին նայելով ժառանգներ», ուստի գիտենք, մենք ալ ժառանգորդ ենք Աստուծոյ անփոփոխ խոստումներուն, եւ այդ խոստումներէն մէկը Բ. Օրինացի մէջ կը գտնուի «Եւ քու առջեւէդ գացողը նոյն ինքն Տէրն է, մի’ վախնար ու մի’ զարհուրիր»:

Ամէն բանի մէջ եւ ամէն ժամանակ Աստուած Իր ժողովուրդին առջեւէն կ’երթայ ու ճամբան կը պատրաստէ, ինչպէս որ հազարաւոր տարիներ առաջ կատարեց Աբրահամի համար:

Թող այս պատմութիւնը յիշեցնէ մեզի թէ, Աստուծոյ շնորհքը կ’երկարի այնքան որ մեզի առիթ կու տայ հարցնելու թէ ինչպէս Իր խոստումները պիտի կատարէ մեր անձնական կեանքերուն մէջ: Հաւանաբար Աբրահամի նման միշտ պատասխան կրնանք չունենալ, բայց կրնանք վստահ ըլլալ Աստուծոյ խոստումներուն, որոնք կը հասնին Իրեն ճանչցողներուն եւ Իր Որդին, Յիսուսը սիրողներուն:

Անայլայլ եւ անվարան կ’արժէ Աստուծոյ հաւատարմութեան ապաւինիլ, հոգ չէ թէ ինչ են պարագաները, որովհետեւ Իր խոստումները այո են եւ ամէն:

 

 

© 2021 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 29,  Թիւ 240

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA). 

Happy 80th, Rev. Joe!

Rev. Joe Matossian has been a friend and ministry associate of Rev. Shanlian for many years! He has also been an honorary pastor and friend at AEBC, so we congratulate him on his birthday and wish him God’s very best.

April 29 at 7PM we will have a special evening where Rev. Matossian will be interviewed by Rev. Shanlian on his life, family, faith and ministry. Live audience is limited for this event but will be streamed on YouTube and Facebook.

Holy Week 2021

We’re pleased to offer in-person services for Holy Week 2021. Please RSVP for each service to help us make all necessary arrangements. RSVP online by clicking on each service below. Livestream on Facebook for each service will continue.

 

 

 

 

 

Նոր Սկիզբ Մը

«Եւ Տէրը ըսաւ Աբրամի, քու երկրէդ եւ քու ազգականներէդ ու քու հօրդ
տունէն գնա այն երկիրը զոր ես քեզի պիտի ցուցնեմ»: Ծննդ.
12:1

 

Աշխարհ թնճկոտ վիճակ մը կը բոլորէ, ամէն կողմ անորոշութիւն, ամէն կողմ խառնակ վիճակներ, եւ յստակ չէ թէ օրէ օր կրնայ լաւանալ կամ ոչ:

Յատկապէս Ամերիկան, Արաբական աշխարհը, Ռուսաստանն ու Հայաստանը անորոշութիւններու մէջ են եւ ընդհանրապէս բոլոր աշխարհի ազգերն ու պետութիւնները նոյն վիճակները կը բոլորեն:

Եւ կը հարցնենք, ի՞նչ է սխալը, ո՞ւր կը կայանայ թերութիւնը:

Պէտք է ետ երթալ մինչեւ Ծննդոց Գիրքի դէպքերու արձանագրութեան: Ի բացառեալ առաջին երկու գլուխներէն, առաջին տասնըմէկ գլուխները կը յուշեն մարդուն ունեցած իրարայաջորդ ձախողութիւնները: Զարմանալիօրէն նոյն ձախողութիւնները այսօր ալ կը կրկնուին:

Առաջին զոյգը Աստուծոյ անհնազանդ եղաւ եւ Աստուած պարտէզէն վտարեց զիրենք: Ապա Կայէն սպաննեց իր եղբայրը՝ Աբէլը ու դէպքին մասին ստեց: Մարդկութիւնը այնքան ապականեցաւ, որ Աստուած ջրհեղեղով երկիրը մաքրեց: Ետքը Նոյ գինովնալով իր մերկութեան ականատես ըրաւ իր որդին, Քամը: Աստուծոյ դէմ ըմբոստանալով մարդիկ Սենաար երկրին մէջ քաղաք մը եւ աշտարակ մը սկսան շինել, եւ Աստուած այդ ըմբոստութիւնը կասեցուց անոնց լեզուները խառնակելով:

Անհնազանդութիւն, մարդասպանութիւն, խաբէութիւն, գինովութիւն, մերկութիւն եւ ըմբոստութիւն, ահաւասիկ բառեր, որոնք ներկան ցոյց կու տան, ներկայի ձախաւեր վիճակները կը բացայայտեն: Արդեօք մեր օրերու պատկերները չե՞ն:

Եթէ դուն Աստուած ըլլայիր այս մեղաւորներուն ի՞նչ կ’ընէիր, որոնց դուն քու պատկերովդ ստեղծած էիր: Հաւանաբար պատասխանդ ըլլայ «ամէնքը կը ջնջէի, կը վերացնէի եւ հիմնայատակ կը չէզոքացնէի»:

Սակայն Աստուած այդպէս չըրաւ, փոխարէն Ան կանչեց մարդ մը եւ իր կինը, որպէսզի իրենց տունէն ելլեն ու նոր երկիր մը երթան, որպէսզի Աստուած մարդկութեան նոր սկիզբ մը շնորհէ: Մեր Աստուածը նոր սկիզբներու Աստուածն է:

Շնորհիւ Աստուծոյ կոչին եւ իրենց հաւատքի հնազանդութեան Աբրահամն ու Սարան աշխարհի տուին Հրեայ ազգը, Աստուածաշունչը եւ աշխարհի Փրկիչը:

Ի՞նչ կ’ըլլար մեր վիճակը, եւ ո՞ւր կ’ըլլայինք մենք եթէ անոնք Աստուծոյ չվստահէին:

Եկէք նկատի առնենք կարգ մը սկզբունքներ, որոնք անոնց փորձառութեան մաս կազմեցին:

Ա. Կոչը – Երբ Աստուած Կանչեց:

Փրկութիւնը կ’իրականանայ, որովհետեւ Աստուած Իր շնորհքովը մեղաւորներ կը կանչէ, ու անոնք հաւատքով կ’անսան կոչին: Աստուած Աբրահամի կռապաշտութենէ դուրս կանչեց, երբ ան տակաւին Ուր քաղաքը կը բնակէր, որ լուսին աստուծոյ նուիրուած էր: Աբրահամ ճշմարիտ Աստուածը չէր ճանչնար եւ դրական բան մը չէր կատարած, որպէսզի արժանի ըլլար Աստուծոյ ճանչնալու: Սակայն Աստուած Իր շնորհքով կանչեց իրեն, «Ոչ թէ դուք զիս ընտրեցիք, հապա ես ձեզ ընտրեցի» Յովհ. 15:16:

Աբրահամ եօթանասունհինգ տարեկան էր երբ Աստուած կանչեց իրեն: Ուրեմն  կրնանք ըսել թէ հաւատքի համար տարիքը արգելք չէ: Ան հարիւր տարիներ Աստուծոյ վստահեցաւ, ու այսօր իր փորձառութիւններէն կրնանք սորվիլ, թէ ինչպէս հաւատքով պիտի քալենք եւ Աստուծոյ հաճեցնող կեանք մը պիտի ապրինք:

Աստուած կանչեց Աբրահամին, երբ հեթանոսները ձախողեցան ու Աստուծմէ հեռացան: Այդ փոփոխութիւնը կը նկարագրուի Հռովմ. 1:18-32 համարներուն մէջ: Մարդը ծագումով ճանչցած է Աստուծոյ, բայց չէ փառաւորած Իրեն եւ կամ շնորհակալութիւն յայտնած Իր շնորհալի գործերուն համար: Մարդը Աստուծոյ փոխարինեց կուռքերով: Կռապաշտութիւնը առաջնորդեց ամբարոյականութեան, եւ շատ չանցած հեթանոս աշխարհը սոսկալի ապականութեան մէջ էր, եւ Աստուած ձեռք քաշեց անկէ:

Ետքը կանչեց Աբրահամը, առաջին Հրեան եւ նոր սկիզբ մը տուաւ անոր:

Բ. Ի՞նչպէս Եղաւ Կոչը«Փառաց Աստուածը մեր հօրը Աբրահամի երեւցաւ» Գործք. 7:2:

Աստուծոյ ինչպէս երեւնալը չէ ըսուած, սակայն եօթը հաղորդակցութիւններէն առաջինն էր արձանագրուած Ծննդոցի մէջ: Աստուծոյ փառքին յայտնութիւնը ցոյց տուաւ Աբրահամի Ուր-ի մէջ կռապաշտութեան փուճ ու սին ըլլալուն:

Ո՞վ կ’ուզէ մեռած կուռք մը պաշտել երբ հանդիպած է կենդանի Աստուծոյ:

Բայց Աստուած նաեւ խօսեցաւ Աբրահամի հետ (Ծննդոց 12:1-3) եւ Խօսքը հաւատքի հրաշքը բերաւ:

Կոչ մըն էր զատուելու ապականած շրջանակէն, եւ Աբրահամ հաւատքով հնազանդեցաւ: Ճշմարիտ հաւատքը կը հիմնուի Աստուծոյ Խօսքին վրայ որ հնազանդութեան կ’առաջնորդէ: Աստուած չի կրնար օրհնել եւ գործածել Աբրահամին ու Սարային եթէ անոնք «ժամադրութեան վայրը» չեն:

Կորսուած մեղաւորներ հաւանաբար չեն կրնար ընդունիլ Աստուծոյ փառքին յստակ յայտնութիւնը, ինչպէս Աբրահամ եւ Սարա ունեցան, սակայն անոնք կրնան տեսնել Իր փառքը Իր ժողովուրդին կեանքին մէջ, եւ լսել Իր հաւատքի Խօսքը երբ անոնք կը վկայեն:

Աստուած ուղղակի Աբրահամի խօսեցաւ, բայց այսօր փրկութեան ճշմարտութիւնը կը լսենք Իր ժողովուրդին վկայութեամբ:

Գ. Ինչո՞ւ Կանչեց- Նուազագոյն երեք պատճառներով Աստուած զիրենք կանչեց: Իր սիրովը կանչեց:

Աստուած հետաքրքրուած էր անոնց փրկութեամբ, ուստի յայտնեց Իր փառքը եւ բաժնեկցեցաւ Իր փառաւոր խոստումները: Նոյնիսկ անոնց անձնական փրկութենէն անդին Աստուծոյ նպատակն էր օրհնել ամբողջ աշխարհը: Ասիկա իրականացաւ երբ Աստուած Իր Որդին աշխարհ ղրկեց: Երրորդ պատճառ մըն ալ կայ: Աբրահամի կեանքը բոլոր հաւատացեալներուն օրինակ է, եթէ կ’ուզեն հաւատքով քալել:

Աբրահամ հաւատքով փրկուեցաւ եւ հաւատքով ապրեցաւ եւ իր հնազանդութիւնը իր հաւատքին ապացոյցն էր: Աբրահամ հնազանդեցաւ երբ չէր գիտեր ուր, ինչպէս, երբ եւ ինչու: Մենք ալ այսպէս ընելու ենք:

Աբրահամ եւ Սարա կատարեալ չէին, սակայն իրենց քալուածքը ընդհանրապէս կը բնորոշուի հաւատքով եւ հաւատարմութեամբ: Երբ անոնք մեղանչեցին, տառապեցան եւ Տէրը միշտ ալ պատրաստ էր իրենց ներելու:

Քրիստոնէական յաղթական կեանքը նոր սկիզբներու շարան մըն է:

Երբ Աբրահամի ու Սարայի կեանքը կը սերտենք, անպայման կը սորվինք թէ ինչ է հաւատքը եւ ինչպէս կրնանք հաւատքով քալել: Որոշապէս կը յայտնաբերենք որ երբ Տէրոջը կը վստահինք, ոչ մէկ փորձ անկարելի է եւ ոչ մէկ ձախողութիւն մնայուն է:

Մեր Տէր Աստուածը նոր սկիզբներու Աստուածն է, եւ մեզի համար ալ միշտ յոյս կայ:

 

© 2021 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 29,  Թիւ 239

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA). 

Hovanes Basmadzhyan (1954-2021)

Ջորեքշաբթի Յունուար 27-ին մեր եղբայրներէն, Յովհաննէս Պասմաճեան երկնագնաց եղաւ:
Տէրը կամի յուղարկաւորութիւնը տեղի պիտի ունենայ Մարտ 6-ին Շաբաթ առաւօտուն:
Սրտանց կը ցաւակցինք Պասմաճեան ընտանիքին, յատկապէս կը վշտակցինք մեր Անահիտ քրոջ եւ Սուրբ Հոգիին մխիթարութիւնը կը հայցենք բոլորին:
——
We are saddened to announce that our brother in Christ, Hovanes Basmadzhyan passed away on January 27th. Our deepest condolences to the Basmadzhyan family with prayers for God’s comfort and peace.
Funeral arrangements have been made for Saturday, March 6, 2021.

Լաւագոյնին Պատրաստուիլ

Ա. Պետ. 3:8-17

 

Արդեօ՞ք կարելի է լաւագոյնին պատրաստուիլ, լաւագոյն հալածանքին ու նեղութեան:

Պետրոս գրեց այս նամակը, որպէսզի պատրաստէ հաւատացեալները հալածանքի մեծ փորձութեան, իր մօտեցումը լաւատեսութիւն էր ու դրական, իր պատգամն էր «լաւագոյնին պատրաստուիլ»ը:

Այս բաժինին մէջ երեք թելադրութիւններ կու տայ հետեւելու, եթէ կ’ուզեն լաւագոյն օրհնութիւններու փռրձառութիւնը ունենալ ամենէն ծանր ժամանակներուն մէջ: Անոնցմէ առաջինին վրայ կը կեդրոնանանք:

v Քրիստոնէական Սէրը Մշակենք .-

Նկատելի է որ սէրը անգամներ կը յիշուի Պետրոսի նամակներուն մէջ: Ոչ միայն Աստուծոյ սէրը մեզի հանդէպ, այլ նաեւ մեր սէրը ուրիշներու հանդէպ: Պետրոս ինքն ալ պէտք ունէր սորվելու այս կարեւոր դասը, եւ դժուար սորվեցաւ: Արդեօք Յիսուս որքա՞ն համբերատար ըլլալու էր իրեն հանդէպ:

Անշուշտ պէտք է սկսինք Աստուծոյ ժողովուրդը սիրելով (3:8): «Վերջապէս» բառը կը նշանակէ բոլորը ամփոփել: Ինչպէս որ ամբողջ Օրէնքը ներկայացուած է սիրոյ մէջ (Հռովմ. 13:8-10), այդպէս ալ ամբողջ մարդկային յարաբերութիւնները կը լեցուին սիրով: Ասիկա առնչուած է ամէն Քրիստոնեայի եւ կեանքի բոլոր երեսներուն հետ:

Այս սէրը կ’երեւի մտքի մէկութեամբ (Փիլ. 2:1-11): Մէկութիւնը չի նշանակէր միատեսակ, այլ կը նշանակէ գործակցութիւն հակառակ տարբերութիւններու: Մարմինի անդամները միասին կը գործեն, հակառակ իրարմէ տարբեր ըլլալուն: Քրիստոնեաներ կրնան տարբերիլ ինչպէս գործելու, աշխատելու մէջ, բայց պէտք է համաձայնին թէ ինչ ըլլալու է եւ ինչու:

Սիրոյ ուրիշ ապացոյցը կարեկցութիւնն է, անկեղծ զգալ ուրիշներու պէտքերուն: Իրարու հանդէպ կարծրասիրտ պէտք չէ ըլլալ, պէտք է ուրախութիւն եւ դժուարութիւն բաժնեկցիլ, ասոր մէջ հիմքը այն է թէ մենք նոյն ընտանիքին կը պատկանինք, եւ Աստուծմէ սորված ենք իրար սիրել (Ա. Թես. 4:9):

Սէրը ինքզինք կը յայտնէ գութով, փափկանկատութիւն ուրիշներու հանդէպ: Հռովմէական կայսրութեան մէջ ընդունուած արժանիք մը չէր, սակայն Քրիստոնէական պատգամը փոխեց ամէն բան: Այսօր մեր առօրեան հեղեղուած է բացասական, ողբերգական լուրերով, որով դիւրին է մեկուսացուիլ եւ ըլլալ անզգայուն: Պէտք է մշակենք կարեկցութիւնը, եւ գործնականապէս ցոյց տանք ուրիշներու որ հետաքրքրուած ենք:

Ոչ միայն Աստուծոյ ժողովուրդը սիրելու ենք, նաեւ մեր թշնամիները: Այս նամակը ստացողներ անձնական հալածանք կ’ունենային, որովհետեւ  Աստուծոյ կամքը կը կատարէին: Պետրոս կը զգուշացնէ թէ լայնատարած հալածանքը շուտով կը սկսի, ուստի պատրաստուելու են: Այսօր ալ եկեղեցին պատրաստուելու է, որովհետեւ մեր առջեւ դժուարին ժամանակներ կան, հալածանքն ու նեղութիւնը պիտի գրաւեն մեզ:

Որպէս Քրիստոնեաներ երեք տարբեր մակարդակներէն մէկով կրնանք ապրիլ .- բարութեան փոխարէն չարութիւն, ասիկա սատանայական է: Երկրորդ, բարութեան դէմ բարութիւն եւ չարութեան դէմ չարութիւն, ասիկա մարդկային է, եւ երրորդ, չարութեան փոխարէն բարութիւն, եւ ասիկա Աստուածային է: Այս վերջինին լաւագոյն օրինակը Յիսուս Ինքն է:

Այս մօտեցումը յատուկ նշանակութիւն ունեցաւ Պետրոսի, որովհետեւ անգամ մը սուրով փորձեց կռուիլ Յիսուսի թշմամիներուն հետ:: Երբ տակաւին դարձի չէր եկած ամէն կերպով եկեղեցիին հակառակեցաւ: Երբ ինք եւ առաքեալներ հալածուեցան, անոնք յենուեցան Աստուծոյ զօրութեան եւ աղօթքի վրայ: Միշտ յիշելու ենք մեր կոչումը եւ այս կ’օգնէ որ սիրենք մեր թշնամիները:

  Պէտք է սիրենք իրար, մեր թշնամիները եւ կեանքը (10-12): Լուրերը թէ հալածանք ու նեղութիւններ կան պէտք չէ հեռացնեն մեզ ապրելէ: Եթէ աշխարհի համար գէշ օրեր են, Քրիստոնեային համար լաւ օրեր կրնան ըլլալ, միայն կարգ մը պայմաններ պէտք է լրացնենք:

Ա. Հաստատօրէն Կեանքը Սիրենք.-

Վերջ ի վերջոյ ասիկա կեանքի հարց է «Ան որ կ’ուզէ կեանքը սիրել»: Ասիկա հաւատքի դիրք է որ ամէն պարագայի մէջ լաւագոյնը կը տեսնէ: Ասիկա յոռետեսութեան հակառակն է: Յոռետեսութիւն յիշուած Ժողովողի մէջ «Անոր համար այս կեանքէն զզուեցայ» «Որովհետեւ արեւուն տակ եղած գործը ինծի գէշ երեւցաւ, ամէնը ունայնութիւն ու հոգիի տանջանք է»: Մենք կրնանք որոշել տոկալու կեանքին, կամ կեանքը ընել բեռ ու հեռանալ կեանքէն, որպէս թէ պատերազմէն կը փախչինք, եւ կամ կը վայելենք զայն, որովհետեւ գիտենք Աստուած է կառավարողը:

Պետրոս չառաջարկէր անգործնական հոգեբանական խաղ մը, որ կը մերժէ իրողութիւնը դիմակալել: Հապա կը մղէ իր կարդացողները որ կեանքին դրական մօտեցում մը ունենան եւ հաւատքով ամէն պարագայի մէջ լաւագոյնը ընեն:

Բ. Մեր Լեզուն Զսպենք .-

Կեանքի շատ մը հարցերը կը ծագին երբ սխալ բառերով կը խօսուին, սխալ հոգիով կ’առաջնորդուինք: Ամէն Քրիստոնեայ պէտք է կարդայ Յակոբու 3րդ գլուխը կանոնաւորաբար եւ օրական աղօթէ Սաղմ. 141:3-ը: Որքան լաւ Պետրոս գիտցաւ աճապարանօք խօսքին տխուր հետեւանքները: Սուրբին կեանքին մէջ սուտին տեղ չկայ:

Գ. Բարիք Ընենք եւ Չարիքը Ատենք

Պէտք ունինք թէ դրականին եւ թէ բացասականին: Պէտք է խուսաբինք բանէ մը որ չենք հաւնիր ու կ’ատենք: Բաւական չէ խուսաբիլ մեղքէ, որովհետեւ մեղքը սխալ է, պէտք է հեռու մնանք: Մենք կատենք մեղքը:

Դ. Խաղաղութեան Ետեւէ Ըլլանք

Մատթ. 5:9 «Երանելի խաղաղութիւն ընողներուն, անոնք Աստուծոյ որդիներ պիտի կոչուին»: Եթէ խնդիրներ, դժուարութիւններ հարուցանողներ ըլլանք, պիտի գիտնանք, բայց եթէ խաղաղութեան ետեւէ ենք նոյնպէս պիտի գիտնանք: Այս չի նշանակէր խաղաղութիւն ամէն գնով, որովհետեւ արդարութիւնը միշտ ալ ըլլալու է խաղաղութեան հիմքը: Պարզապէս կը նշանակէ թէ Քրիստոնեան չափաւորութիւն կը գործածէ երբ ուրիշներու հետ գործ ունի եւ հարցեր չի ստեղծեր որովհետեւ կ’ուզէ իր կամքը պարտադրել «Որքան կարելի է խաղաղութիւն ունեցէք» Հռովմ. 12:18: Երբեմն կարելի չէ:

Հալածուող հաւատացեալներ կրնան հարցնել «Բայց եթէ մեր թշնամիները կը շահագործե՞ն մեզ»: Ես խաղաղութիւն կ’ուզեմ, սակայն անոնք պատերազմի ետեւէ են: Պետրոս կու տայ վստահութիւնը թէ Աստուծոյ աչքերը Իր ժողովուրդին վրայ են եւ Իր ականչները անոնց աղօթքներուն (Պետրոս սորվեցաւ այս դասը երբ փորձեց ջուրերուն վրայ քալել առանց Յիսուսի նայելու):

Պէտք է վստահինք Աստուծոյ, պաշտպանութեան եւ պէտքերու հայթաթման համար, որովհետեւ միայն Ինք կրնայ մեր թշնամիները պարտութեան մատնել:

Պետրոս այս խօսքը կը մէջբերէ Սաղմ. 34:12-15 համարներէն, անկասկած օգտակար է եթէ բոլոր Սաղմոսը կարդաս: Կը նկարագրէ թէ Աստուած ինչ կ’ըսէ «լաւ օրեր»ով: Յստակօրէն նիւթերէ եւ հարցերէ ազատ օրեր չեն, որով սաղմոսերգուն գրեց վախերու եւ նեղութիւններու մասին (4, 6, 17) նոյնիսկ կոտրած սրտի մասին (18):

Կեանքը սիրող հաւատացեալին համար «լաւ օրը» այն օրը չէ որ շոյուած ու պահպանուած է, հապա այն օրն է երբ կը ճաշակէ Աստուծոյ օգնութիւնն ու օրհնութիւնը, հակառակ կեանքի դժուարութիւններուն եւ փորձութիւններուն:

Այն օրն է երբ ինք, Տէրը կը մեծարէ, աղօթքի պատասխան կ’ունենայ, Աստուծոյ բարութիւնը կը ճաշակէ եւ կը զգայ Անոր մօտիկութիւնը:

Յաջորդ անգամ երբ կը խորհիս թէ «գէշ օր» կ’ունենաս, եւ կեանքը կ’ատես կարդա 34րդ Սաղմոսը եւ պիտի յայտնաբերես թէ իրապէս «լաւ օր» կ’ունենաս Աստուծոյ փառքին համար:

 

© 2020 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 28,  Թիւ 238

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).