Vacation Bible School 2019: ROAR!
June 24-28 (M-F) 4PM-7PM
We welcome Pre-K to Age 12 students.
Join us for a fun filled safari ride where we learn that “Life is wild, God is good”. We’ll connect with God through meaningful worship, energetic games, Bible experiences, crafts, and snacks. This a week you will not want to miss!
Come get a little wild with us!
Registration Opens Soon.
Մատթ. 7:7-8
Մեր բոլոր աղօթքները կը պատասխանուի՞ն:
Զաւակդ շատ հիւանդ էր, ջերմեռանդ աղօթեցիր որպէսզի Աստուած բժշկէ, բայց զաւակդ մեռաւ: Արդեօ՞ք աղօթքդ չպատասխանուեցաւ:
Ընկերութեան մէջ գործի կարելիութիւն կար, ճիշդ քու ուսումիդ եւ փորձառութեանդ յարմար էր: Աղօթեցիր որ Աստուած այդ գործը քեզի համար կարգադրէ, սակայն ուրիշ մը վարձեցին: Արդեօ՞ք աղօթքդ չպատասխանուեցաւ:
Ամուսնութեանդ առթիւ գեղեցիկ մատանի մը քեզի նուէր տրուեցաւ, վրան եղած քարը ադամանդ էր , ինկաւ ու կորսուեցաւ: Աղօթեցիր որ Աստուած օգնէ ու այդ թանկարժէք քարը գտնես, բայց ջանքերդ ի դերեւ ելան: Արդեօ՞ք աղօթքդ անպատասխան մնաց:
Հաւատացեալներու կեանքին մէջ չպատասխանուած աղօթքը ամենամեծ դժուարութիւնն է: Շատերս աղօթքի կը հաւատանք ու կ’աղօթենք, սակայն այնպէս կը թուի թէ մեր շատ մը աղօթքները չեն պատասխանուիր:
Ինչո՞ւ կարգ մը աղօթքներ չեն պատասխանուիր.-
Ա. Դժուարութիւնը.- Դժուարութիւնը կը կայանայ աղօթքի մը տեսակին մէջ: Երբ կ’ըսենք մեր աղօթքները չեն պատասխանուած, կը խորհինք մէկ տեսակ աղօթքի մասին, միջնորդական աղօթքը:
Միջնորդականը միայն աղօթքի մէկ տեսակն է: Մեր աղօթքները պարունակելու են պաշտամունք, փառաբանութիւն, խոստովանութիւն, նուիրում:
Յաճախ աղօթքէն սահմանափակ ակնկալութիւն ունինք:
Սկիզբէն կ’որոշենք որ Աստուած ինչպէ՞ս պէտք է պատասխանէ, եւ եթէ աղօթքը չէ պատասխանուած մեր մտածածին ու ակնկալածին պէս, դժգոհութիւնը մեր կեանքին մէջ է ու քանքատը մեր շրթներուն վրայ կը տարածուի:
Նման ակնկալութիւններով լեցուն կեանք մը կ’անտեսէ Աստուծոյ գերիշխանութիւնը: Աստուած ստիպուած չէ մեր աղօթքներուն պատասխանել այն կերպով որ մենք արդէն որոշած ու ծրագրած ենք: Նկատի առնենք կարգ մը աղօթքներ Աստուածաշունչին մէջ, որոնք պատասխանուած չեն: Մովսէս աղօթեց եւ խնդրեց խոստացեալ երկիրը մտնելու արտօնութիւն, սակայն ան Նաբաւ լեռանը վրայ Փագայի գագաթը, Երիքովի դիմացը մեռաւ: Ամբակում մարգարէն աղաղակեց- «մինչեւ ե՞րբ ով Տէր աղաղակեմ ու չլսես եւ զրկանքի համար քեզի կանչեմ ու չազատես:» Պօղոս Առաքեալ երեք անգամ աղօթեց որ իր մարմինի խայթոցը հեռացնէ, արգելք էր իր ծառայութեան: Նաեւ Գեթսեման պարտէզին մէջ մեր Փրկիչը աղօթեց տառապանքի գաւաթին հեռացման համար…բայց խմեց: Ինչպէ՞ս պիտի հասկնանք այս եւ նման պարագաները:
Միթէ Աստուած չէր լսեր: Ո՛չ, անշուշտ ոչ: Պէտք է քննենք մեր ենթադրութիւնը եւ ակնկալութիւնը, Աստուած ի՞նչ ընելու է:
Ընդհանրապէս Աստուած դրած ենք անկիւն մը եւ կ’ակնկալենք որ Ան մեր խնդրուածքներուն այո-ով պատասխանէ ու հաստատէ զանոնք: Պէտք ունինք տեսնելու թէ այո-ն եւ թէ ոչ-ը յստակ պատասխաններ են: Ուստի կը կարօտինք այն հաւատքին որ երկուքն ալ ուրախութեամբ կ’ընդունի:
Բ. Խոստումը.- Վստահութեամբ աղօթել: Վստահութեամբ եւ յարատեւութեամբ աղօթելը Յիսուս արտայայտեց երեք բառերով.-
Իրապէս մեր աղօթքները պատասխանուա՞ծ են: Հաւատացեալ մը իր կեանքին վերջաւորութեան ըսած է թէ իր բոլոր աղօթքներն ալ պատասխանուած են: Ան աղօթած է Հնդկաստան երթալու, բայց ստիպուած է Պուրմա երթալ: Աղօթած է կնոջ առողջութեան համար եւ ան մեռած է: Աղօթած է որ բանտէն ազատ արձակուի, բայց ամիսներով շղթայակապ հոն մնացած է: Կ’աղօթէ հոգիներու փրկութեան համար եւ տարիներ կ’անցնին մինչեւ մէկ անձ մը փրկուի:
Իր բոլոր աղօթքներն ալ պատասխանուած են:
Եզրակացնելով պէտք է ըսել թէ չպատասխանուած աղօթքներ չկան, բոլոր աղօթքներն ալ պատասխանուած են ու կը պատասխանուին, սակայն մեր ակնկալածէն ու երեւակայածէն տարբեր կերպերով: Ուրեմն հաւատքով աղօթենք:
© 2019 by Dikran Shanlian, Originally Published in «Բարի Լուր» Տարի 27, Թիւ 231
Տիեզերքը շարունակական փոփոխութիւններու շարք մը կը ներկայացնէ մեզի: Աշխարհի սկիզբէն ի վեր ամբողջ բնութիւնը անընդհատ զարգացումի մէջ է: Բուսական աշխարհը իր բիւր գեղով եւ պերճանքով շարունակ դէպի զարգացում կը դիմէ: Քաղցրալար մեղեդիներով դայլայլող թռչուններ, ահագին պորակներ,դղրդեցնող վայրի գազաններ, լայնատարած ծովերու եւ ընդարձակ ովկիանոսներու մէջ սրարշաւ ընթացող կենդանիները՝ ամենափոքրէն այնքան փոքր, որ յիսուն միլիոնը մէկ ցորեն չի կշռէր, մինչեւ այն ահագին կէտձուկը որ երբ ալիքներուն վրայ նիրհէ հեռուէն դիտողին կապոյտ ջուրերուն վրայ տարածուած կղզի մը կը թուի, կը ձգտին դէպի զարգացում: Բնութեան հարազատ զաւակը, Աստուծոյ ստեղծագործութեան գլուխ գործոց եղող մարդն ալ բնաւ զուրկ չէ մնացած այդ ազդեցութիւններէն եւ էական պայմաններէն. ան ալ տիւ եւ գիշեր կը ջանայ հասնիլ բարգաւաճումի վերջին սահմանին եւ այս դէպի զարգացում ձգտումին ամենէն հզօր ազդակներէն մէկը եղած է փառքի սէրը մարդուն մէջ: Ամէն մարդ փառասէր է քիչ կամ շատ, եւ թերեւս ամէն մարդու իրաւունքն ալ է այն: Սակայն շատեր կը փնտռեն կեանքի փառքը աշխարհին ու անոր վայելքներուն մէջ, որուն վախճանը դուրսի խաւարը եւ կորուստն է:
Ոմանք ամէն ջանք ու տագնապ յանձն կ’առնեն մեծ հարստութեան եւ համբաւի հասնելու համար, հազիւ կը տիրանան անոր եւ ահա «ունայնութիւն ունայնութեանց» գոռացող փողին ազդարար ձայնը կը լսեն ու յուսահատութեան անյատակ անդունդին մէջ կը խորասուզուին: Հազիւ կ’ըսեն «արդ ո՛վ իմ անձս կե՛ր, խմէ՛ եւ ուրախ եղիր», եւ ահա նոյն գիշերը իրենց հոգին կը պահանջուի:
Խումբ մը երիտասարդ հրավառ կը փնտռեն զայն ֆիզիքական հանգիստի ու անդորրութեան մէջ. սակայն զուարճութիւններու, զազիր հաճոյքներու սէրը եւ շուտով հարստանալու բուռն տենջանքը թառամեցուցած է շատերու կեանքը: Եւ ոմանք թէպէտեւ բնաւ դիտաւորութիւն ունեցած չեն ինքզինքնին մամոնային նուիրելու, բայց ջանացած են ընել ինչ որ Քրիստոս Ինքը անկարելի հռչակած է. կը ջանան շարունակ ծառայել իրենց Արարիչին՝Աստուծոյ եւ մամոնային միանգամայն:
Այս կեանքը երիտասարդին համար գեղեցիկ ու ոլորապտոյտ ճամբու նման է ուր ամէն բան վարդագոյն կը տեսնէ, եւ որուն երկու կողմերը տարածուած քաղցրաբոյր ծաղիկներ կը հրապուրեն զինք: Այսպէս ան աշխարհը կը նկատէ լոկ իբրեւ զբօսավայր մը՝ ուր կը մտնէ ապագայ երջանկութեան ու հաճոյքներու համար մեծամեծ յոյսերով: Եւ քաղցրահամ պտուղներուն համը առնելով, աւելի խանդոտ կ’աճապարէ աւելի յառաջ երթալու եւ հասնելու հոն՝ ուր կ’երեւակայէ թէ ամէն բան աւելի գեղեցիկ պիտի ըլլայ: Հետզհետէ յառաջ կ’երթայ եւ ահա սաղարթախիտ ծառերը կը սկսին տժգունիլ, անուշահոտ ծաղիկները կը սկսին թառամիլ, պտուղները կ’աներեւութանան, եւ մէյ մըն ալ կը տեսնէ որ հասած է անապատային ամայութեան մը մէջ: Մեծ բան մըն է երիտասարդ ըլլալ ունենալ ազնիւ սիրտ, սիրտ մը ճշմարտութեան ընդունակ. եւ ոչ թէ ունակութիւններէ կաշկանդուած, կանգնիլ կեանքի սեմին վրայ լի եռանդով եւ յոյսով: Քրիստոնէութեան զրահովը պաշտպանուած եւ վսեմ ու վեհանձն նպատակներով ներշնչուած գործել:
Դարձեալ հազարաւորներ բիւրաւոր բաներու մէջ կը փնտռեն իրենց կեանքի փառքը: Միքայէլ Անճելօ եւ Ռաֆայէլ կը զգային զայն գտած ըլլալ բնութեան գեղազուարճ տեսարանները նկարելուն մէջ: Ուրիշ մը իր մենարանին մէջ փակուած վեհ քերթուածներ շարադրելուն ու քաղցրալուր մեղեղեդիներ յօրինելուն մէջ: Կեսար եւ Նաբոլէոն կարծես կը տիրանային անոր քանդելուն, աւերելուն, իրենց դրացի ազգերը նուաճելուն ու աշխարհակալութեան մէջ:
Եւ սակայն Նազովրեցի Յիսուսին նայեցէք, այն երկնառաք երիտասարդին, ուր Իր փառքը կը փնտռէր մոլորեալ ոչխարը բարերար հովիւին խնամքներուն յանձնելուն եւ զանոնք առատ արօտավայրեր եւ յաւիտենական կեանքի շաւիղները առաջնորդելուն մէջ, եւ շարունակ «Սիրեցէք զիրար» քարոզելուն մէջ, եւ յիրաւի գտաւ ու կը վայելէ զայն: Երջանկութիւնը ու փառքին պսակը հոգիին ուրախութիւնն է, որ կը ծորի անձնուրաց սէրէն. սէր առ Աստուած, սէր առ մեր ընկերը: Մեր ընկերներուն հետ մեր առնչութիւններուն մէջ ալ մեր անձնուրաց սիրոյն խորութիւնովը, անկեղծութիւնովը ու տարածութիւնովը կը չափուի մեր երջանկութիւնը: Սիրով լեցուած հոգին կրնայ երջանիկ ըլլալ կեանքի ամենէն դժուարին եւ ամենէն դժնդակ պարագաներուն մէջ, նոյնիսկ երբ զուրկ է ամէն հաճոյքէ, այ՛ո նոյն իսկ երբ մարմինը ցաւերով կը կեղեքի: Մարդ կրնայ իր կեանքի փառքին հասնիլ երբոր հոգին կատարեալ համերաշխութեան մէջ կը գտնուի իր Աստուծոյն հետ: Եւ աւելի մասնաւորելով ան կապակցութիւն ունի հոգիի զարգացումներուն հետ: Ան ուրախութիւն մըն է կամ գոհացում մը, որ անբաժան կերպով միացած է սիրոյ հետ:
Ուստի ո՛վ մարդ, դուն որ այսչափ մտաւոր կարողութիւններով եւ բարոյական նկարագիրով օժտուած ես, գիտցիր թէ անասուն մը չես, որուն մտքին մէջ անասնական համակրութիւններ եւ կիրքեր կը տատանին: Քու կեանքիդ փառքը մի՛ դներ երբէք աշխարհային վաղանցուկ բաներու վրայ, որոնք փոքր նաւակի մը պէս լեռնահանգոյն, բարձրացող փրփրադէզ ալիքներուն խաղալիք կ’ըլլայ: Քեզի համար կեանք մը կայ անվախճան, կեանք մը Աստուծոյ եւ հրեշտակներուն ընկերակցութեան մէջ. փնտռէ քու Տէր Աստուծոյդ կեանքիդ բոլոր օրերուն մէջ: Լայն բաց հոգիդ մաքուր եւ սուրբ զգացումներու առջեւ, փարէ Փրկչին, եւ Ան այս մահառիթ տատասկներէն պիտի ազատէ քեզ անվթար եւ ապահով. պիտի մօտեցնէ, պիտի տանի քեզ կեանքիդ իրական փառքին, յաւիտենականութեան, եւ Աստուծոյն:
Տիգրան Շանլեան
© 2019, Dikran Shanlian
Տարեվերջին ընկերութիւններ, կազմակերպութիւններ եւ հաստատութիւններ վերատեսութեան ենթարկելով անցնող տարուան ամիսները կը ծրագրեն նոր ծրագիրներով եւ նոր կերպերով սկսիլ Նոր Տարին ի մտի ունենալով յաջողակ տարի մը թեւակոխել եւ յառաջխաղացք արձանագրել:
Մեզի, հաւատացեալներուս համար ալ լաւագոյն ժամանակն է քննութիւն մը կատարելու, տեսնելու մեր նախասիրութիւնները:
Արդեօք մեր ժամանակը ինչպէ՞ս կ’անցնենք, եւ կարեւորագոյնը, մեր յարաբերութիւնը Աստուծոյ հետ: Աւելի մօտեցա՞ծ ենք ու մեր յարաբերութիւնը ջերմացա՞ծ է անցնող ամիսներուն, եթէ ոչ հեռացած ենք եւ օտարացած:
Ահաւասիկ 2018-ը տարին մայրամուտի մէջ է. ժամանակ յատկացնենք լուրջ անձնաքննութիւն մը կատարելով հարցնենք – Աստուած առաջնակարգ տեղը ո՞ւնի իմ կեանքիս մէջ:
Ընդունելով մեր ներկայ վիճակը, սրբագրուելով նոր ուղղութիւն ունենալը կը դնէ մեզ շիտակ հունի մէջ:
Յիսուս ըսաւ. «Քու Տէր Աստուածդ սիրես քու բոլոր սրտովդ եւ քու բոլոր անձովդ ու քու բոլոր մտքովդ: Այս է առաջին ու մեծ պատուիրանքը: Մատթէոս 22:37-38
Տիգրան Շանլեան
Սիրելի Տիգրան,
Մօտ տասը ամիս է որ «քաջալերանք»դ գրասեղանիս վրայ տեղ գրաւած է եւ կ’սպասէ որ արձագանգեմ:
Խորագիրը արդէն Քրիստոնէական կեանքի հարազատ դրսեւորումներէն մէկն է, վեր բարձրացնելով ընկճեալն ու յուսահատը, տկարն ու պարտեալը:
Արարումդ՝ գրասեղանիս հարդակի վրայ իր հանգիստին մէջ իսկ արդէն տասը ամիս է որ կը պատգամէ ինծի, շատ հաճախ իր տասը գիրերով, զիս վեր առնելով բնական ճնշումներու ծանրութենէն եւ կամ մտքի բեռնաւորութիւնէ:
Քրիստոնէական կեանքի գործնական կիրարկման յատկանիշներէն մէկն է քաջալերանքը, զոր կը փխի անանձնական սերէ մը, մեր փրկչին ապրած կեանքի կենդանի օրինակով:
Աստուածաշունջը եւս գրքիդ կողքի ճակատին կը ժպտայ կարծես, թարգմանը հանդիսանալով Անոր շունջէն փխած ամէն մէկ գրքին: «66 Ինքնատիպ Գրութիւններ», որոնք արտաշնջումն են Աստուծոյ Խօսքին արտայայտութիւնը եղող 66 կտակուած գիրքերուն:
Մեծապէս կը գնահատեմ 66 խորագիրներու տրամադրած մտածումի եւ խոկումի պահերդ եւ անոնցմէ փխած սրտափուխ յոյս ներշնջող արտայայտութիւններդ:
Կը գնահատեմ նաեւ «Աւետարանչական»ով ընկալուած ըլլալու խորդհուրդդ, ուր քաջալերանքով զինուած եւ զայն սերմանած «Աւետարանչական»ի հարիւրամեակը կը ներբողէս:
Շնորհակալ եմ մակագրուած օրինակին համար եւ կը հաւաստիացնեմ թէ ստեղծագործութիւնդ իր նպատակին հասած է ինծի համար:
Դուն ալ արժանի ես քաջալերանքի, որուն Աստուածային աղբիւրէն փխած առատ օրհնութիւնը թող այս տօնական օրերուն թափի վրադ:
Կը խնդրեմ արտատպելու իրաւունքը, որու հետ նաեւ ընկերակցող թուային օրինակ մը 29որդ գրութենէդ 59որդ էջին վրայ:
Բարի Մաղթանքներով՝
Զաւէն
Zaven Khanjian
Executive Director / CEO
Armenian Missionary Association of America, Inc.
31 West Century Road
Paramus, NJ 07652
Telephone: 201.265.2607
Ղուկաս 2:17-20
Տօնական օրերը չեկած ամէն կողմ եղած զարդարանքները, լոյսերն ու ծառերը կը յուշեն թէ Ծնունդը մօտ է: Ազատուղիներն ու ճամբաները խճողուած եւ ուսանողներ արձակուրդի կը պատրաստուին: Շատերու համար Ծնունդը պատեհ առիթ է ճամբորդութիւն կատարելու եւ աւելի բարեխառն կլիմայ ունեցող վայրեր երթալու եւ կամ հակառակը: Ուրիշներու համար Ծնունդը հաւաքոյթներ կազմակերպելու կերուխումի հրաւէրներ կատարելու առիթ է, իսկ ոմանց ալ փափաքը աջին ու ձախին նուէրներ առնել է: Դժբախտաբար վերոյիշեալները մարդոց մեծամասնութեան համար կեդրոնական տեղ կը գրաւեն, բայց ասիկա սովորական արձակուրդ մը չէ, իրողութեան մէջ հիասքանչ դէպք մըն է:
Դուն ինչպէ՞ս կը ծրագրես տօնել Ծնունդը: Եկէք միասնաբար յիշենք թէ ինչո՞ւ Ծնունդը կը տօնախմբուի: Որպէս Հայեր այս երկրին մէջ, ուղղակի կամ անուղղակի կերպով երկու անգամ կը յիշենք Ծնունդը: Գիտէ՞ք, կրկնակի տօնախմբութիւնը մեզ կը դնէ կրկնակի պատասխանատուութեան առջեւ: Աստուած Իր Որդին ղրկեց որ մսուրին մէջ ծնի եւ ըլլայ մարդոց Փրկիչը, մեր բաժինը ըլլալու է յիշատակել ու տօնախմբել մասնայատուկ կերպով, Աւետարանի լոյսով առաջնորդուած: Աստուածաշունչը Ծնունդի պատմութեան հովիւներով մեզի, բոլորիս կ’ահազանգէ թէ խրախճանքներու, հաւաքոյթներու, արձակուրդներու, լոյսերու եւ գնումներու մէջ, որոնք ինքնին սխալ արարքներ չեն, անդրադառնանք ու կատարենք նաեւ հոգեւոր առողջ արարքներ:
Չորս գործողութիւններու պէտք ունինք.-
• Իմացնել.- Առաջին յայտարարութիւնը, բարի լուրը անշուք ու ընկերութեան մէջ անտեսուած հովիւներուն տրուեցաւ: Թերեւս կը հարցնես ինչո՞ւ հովիւներուն եւ ոչ քահանաներուն կամ դպիրներուն: Հովիւներուն այցելելով ու տալով աւետիսը հրեշտակը յայտնեց Աստուծոյ շնորհքը մարդկութեան հանդէպ: Հովիւները Իսրայէլի ամենէն յետիններն էին: Անոնց գործն ու աշխատանքը ծիսականօրէն անմաքուր ըրած էր զիրենք եւ հետեւաբար տաճարէն հեռու պէտք էր մնային: Վերոյիշեալ Աստուածաշնչական համարներուն սկիզբը կ’ըսէ «երբ տեսան իմացուցին»: Դուն ուրիշներու կ’իմացնե՞ս, կը տեղեկացնե՞ս եւ կը վկայե՞ս ինչ որ իմացա՞ծ ես: Մտայղացումը ունեցիր քաջօրէն ուրիշներու տեղեկացնելու թէ աշխարհի Փրկիչը ծնած է եւ Ան քու Փրկիչդ է:
• Զարմանալ.- Հովիւները արտօնութիւն չունէին դատարանի մէջ վկայ ըլլալու, սակայն Աստուած գործածեց խոնարհ հովիւները ըլլալու ականատեսները մարգարէութեան կատարման (Մեսիայի ծնունդին): Հրեշտակները փորձառութիւնը չունեցան ճաշակելու Աստուծոյ շնորհքը, ուստի չեն կրնար վկաներ ըլլալ ինչպէս մենք կրնանք: Հովիւները գեղեցիկ, ընդօրինակելի օրինակներ են բոլորիս համար, անոնք պատգամը հաւատքով ընդունեցին եւ անմիջապէս հնազանդեցան: Զուարճալի բաները մեզ հեռու կը պահեն լրջօրէն խոկալէ եւ բանի մը մասին մտածելէ: Ծնունդը սքանչելի ժամանակ է զուարճանալու, բայց հատուածին մէջ կ’ըսէ, «կը զարմանային»: Եկէք խորհինք պահ մը, ահա մաքրութիւնն ու սրբութիւնը փաթթուած փոքրիկի մը ծնունդով, ահա ուրախութիւնը ողբերգութեան մէջ եւ ահա մեծ զուարթ յայտարարութիւն մը հովիւներուն: Ահաւասիկ փոքրիկը ծնած է մեռնելու համար եւ թագաւոր մը ծնած է աղքատիկ ախոռին մէջ: Դուն կրնա՞ս տրամաբանութեամբ եղածը պատկերացնել ու բացատրել: Միայն կը զարմանանք այս սքանչելիքին վրայ:
• Մտածել.- Մարիամ իր տան մէջ չէր, ան հրաշքով զաւակ մը ծնաւ, հրեշտակներ այցելեցին, հովիւներ եւ ժողովուրդ զարմանքի մէջ էին: Նորածինը Աստուծոյ խաղաղութիւնը եւ հաճութիւնը կը բերէր, ինչպէ՞ս, ինչպէ՞ս կ’ըլլայ: Կրնանք դիւրութեամբ մոռնալ Ծնունդին կարեւորութիւնն ու իմաստը մինչ մխրճուած ենք եւ տարուած արտաքին տօնախմբութեամբ: Դուն ժամանակ ստեղծէ մտածելու եւ խոկալու: Մինչ հովիւներ եւ ուրիշներ լսելով Ծնունդի լուրը զարմացան ու հիացան, իսկ Մարիամ այս բաները սրտին մէջ պահելով կը մտածէր: Շատեր յաճախ որեւէ լուրի մը մեծ զգացումներով կը պատասխանեն, սակայն զգացումները կը շոգիանան ու պատգամին հետաքրքրութիւնն ու խոր իմաստը կ’անհետանայ: Մարիամ ընտրեց խորհիլ, մտածել եւ խոկալ:
• Փառաւորել .- Այս հովիւները հրեշտակներուն փոխարինեցին երբ փառաւորեցին Աստուծոյ: Ինչո՞ւ, որովհետեւ Աստուծոյ հետ խաղաղութիւնը իրականութիւն է: Յստակ է թէ մեր բոլոր ձախողութիւններով, յուսահատութիւններով, չար խորհուրդներով եւ սարսափելի մեղքերով, կրնանք Աստուծոյ հետ խաղաղութիւն ունենալ ու ահա՛ Աստուծոյն փառաւորելու բացառիկ առիթ մը: Հրեշտակները կը փառաւորէին, հովիւները կը փառաւորէին, մենք ալ փառաւորելու ենք, որովհետեւ Յիսուսով հաշտութիւնը իրականացաւ: Երկրորդ համաշխարային պատերազմին ժեներալ Այզընհաուր Եւրոպա կը գտնուէր, հօրը մահուան լուրը ստացաւ, ի՞նչ պիտի ընէր, Ամերիկա վերադառնալը անկարելի էր: Գրասենեակին դուռը գոցելով իր զգացումները թուղթին յանձնեց եւ ապա գնաց իր պատասխանատուութեան: Եթէ Այզընհաուր Եւրոպայի մեծագոյն պատերազմի միջոցին ժամանակ կը գտնէ խորհելու իր երկրաւոր հօր մասին, իսկ մենք ժամանակ պէտք չէ գտնե՞նք դուռը գոցելու, Աստուածաշունչը բանալու եւ ապրելու Ծնունդի դէպքը:
Յիսուս Ինքն է մեր տօնախմբութիւնը եւ այս տարի արտաքին խրախճանքի, հաւաքոյթի, ճամբորդութիւններու եւ հրաւէրներու մէջ նաեւ իրականացնենք Աստուածշնչական տօնախմբութիւնը՝ իմանալով, զարմանալով, մտածելով եւ փառաւորելով: n
© 2018 by Dikran Shanlian, Originally Published in «Բարի Լուր» Տարի 26, Թիւ 230
We’re collecting new unwrapped toys starting the last Sunday of October.
Toys can be dropped off on the social hall stage all month long in November. This service project is being done with Cops for Kids GPOA and will benefit local kids during this Christmas season.
Thank you for your support!
4րդ Թագ. 4:8-10
Չորրորդ Թագաւորաց չորրորդ գլխուն մէջ կան տարբեր հրաշքներ կատարուած Աստուծոյ զօրութեամբ, Տէրոջը ծառային կողմէ, որոնցմէ առաջինը՝ որբեւայրի կնկան պատմութիւնն է, որ ամուսին չունէր բայց շատ պարտքեր ունէր: Տէրը այս որբեւայրիին իւղը շատցուց: Երկրորդ հրաշքը զաւակ չունեցող Սունամացի կինն էր, որուն մարգարէն ըսաւ,«գալ տարի նոյն այս ժամանակին զաւակ պիտի ունենաս»: Նման բաներ մարդկօրէն հասկնալի չեն, անլուծելի են, սակայն տակաւին կը հաւատանք եւ պիտի հաւատանք, որ Աստուծոյ քով ամէն բան կարելի է: Երրորդ հրաշքը, երբ այս մանչ զաւակը ծնաւ, մեծցաւ, գլխացաւ ունեցաւ եւ մօրը ծունկերուն վրայ մեռաւ: Մայրը կրկին դիմեց մարգարէին ու տղան վերակենդանացաւ: Չորրորդ հրաշքը՝ Գաղգաղայի մէջ հաւաքուած էին Տէրոջը մարգարէները, որոնցմէ մէկը դաշտին մէջէն խոտ հաւաքած ատեն չգիտնալով վայրի բոյս մը հաւաքեց ու մանրելով ապուրին մէջ դրաւ: Սկսան ուտել ու այդ կծու, լեղի համը առին, բացականչեցին, «մահ կայ այս ապուրին մէջ»: Մարգարէն քիչ մը ալիւր առաւ եւ խառնեց այդ ապուրին մէջ եւ բոլորն ալ կերան, թունաւորութիւնը անցած էր: եւ վերջինը ՝ քսան հացով հարիւր անձեր կերակրեց:
Բայց վերոյիշեալ համարները ուրիշ բանի մը մասին կը խօսին: նիւթը կահաւորումն է:
Ո՞վ չուզէր իր տունը, բնակարանը գեղեցկօրէն կահաւորել: Ինչո՞ւ չէ, այս Սունամացի երեւելի կինը կ’ըսէ, «Անկողին, սեղան, աթոռ ու աշտանակ դնենք»: Արդեօք մեր հոգեւոր կեանքերուն զարդարանքը ի՞նչպէս է: Այս յիշուած առարկաները հոգեւոր նշանակութիւն եւ իմաստ ունին եւ ամէն մէկուս կեանքի ընթացքը եւ վկայութիւնը հիմնուած է այս առարկաներուն վրայ: Եթէ հետեւինք, կը տեսնենք, որ այս կինը իր ամուսինին տպաւորիչ վկայութիւն մը տուաւ մարգարէին մասին: Կարեւոր է Տէրոջ մարգարէները, Տէրոջը Խօսքը մատակարարողները մաքուր, անբասիր վկայութիւն ունենան:
Ծննդոցը կարդալով, առաջին գեղեցիկ պատկերը, կ’ունենանք հաղորդակցութիւն, որ սակայն մեղքի պատճառով խզուեցաւ: Հաղորդակցութիւնը Աստուծոյ ծրագիրն է, բոլորիս համար: Շատեր երբ իրենց դէմքը խաչակնքելով կամ Տէրունական աղօթքը արտասանելով եւ կամ «Տէր Ողորմիա» ըսելով կը խորհին թէ Տէրոջը հետ կը հաղորդակցին, այդ բոլորը խաբուսիկ երեւոյթներ են, որոնց մէջ հոգի, շունչ եւ կեանք չկայ:
Մենք ունենալու ենք կահաւորուած կեանք մը ուր սեղանը անպակաս է: Յայտնութեան մէջ կը կարդանք, «Ահա ես դուռը կայներ եմ ու կը զարնեմ: Եթէ մէկը իմ ձայնս լսէ ու դուռը բանայ, անոր քով պիտի մտնեմ ու անոր հետ ընթրիք պիտի ընեմ»: Առաջին քայլը Տէրը առած է, իսկ երկրորդը՝ քեզի եւ ինծի կը մնայ:
Քու հաւատքիդ աթոռը ինչպէ՞ս է, ուղղութիւնը ինչպէ՞ս դրուած է : Հրաւիրուած ենք ճաշակելու Տէրոջը Խօսքը: Մարդու կարծիքը հոգեւոր կեանքի մէջ նշանակութիւն չունի:
Տէրը կ’ուզէ փայլիլ մեր մէջ, Տէրը կ’ուզէ փայլիլ մեր միջոցաւ:
Տէրը օրհնէ մեզ եւ օգնէ, որպէսզի այս առարկաները ունենանք եւ գործածենք:
© 2018 by Dikran Shanlian, Originally Published in «Բարի Լուր» Տարի 26, Թիւ 229
Ղեւտացւոց 22:1-16, Ա.Պետրոս 2:5
Շատ անգամ «սուրբ» բառը հասկնալու դժուարութիւն ունինք: Շատերու համար «սուրբ»երը անցեալին ապրած նուիրեալ եւ անձնուրաց կղերականները, եկեղեցականներն են, որոնց ապրած կեանքին համար, մահուընէ ետք կոչուած են «սուրբ»: Ըստ ուրիշ եկեղեցիի մը տուեալ անձը նուազագոյն հրաշք մը ըրած ըլլալու է, որպէսզի սրբութեան աստիճանի հասնի: Այս մօտեցումը Աստուածաշնչական չէ, ամէն մէկ անհատ որ ունի Յիսուս Քրիստոսը, հաւատացած է Անոր Գողգոթայի վրայ կատարած զոհին, անիկա սուրբ է: Սուրբերը Յիսուս Քրիստոսի արիւնով սրբուածներն են: Կեդրոնանալով Ղեւտացիներու գիրքին, յատկապէս վերոյիշեալ համարներուն վրայ մեզի կը ներկայացուի գեղեցիկ եւ յստակ պատկեր մը: Ահարոն Հին Կտակարանին մէջ Քրիստոսի կերպարն է եւ անոր որդիները, Աստուծմէ ծնածները կը ներկայացնեն: Բոլոր Աստուծոյ որդիները, հաւատացեալները քահանաներ են, թէեւ բոլորը իրենց շնորհուած քահանայական կեանքը չեն ապրիր ու պաշտօնը չեն կատարեր:
Դուն արդեօք պաշտօնդ կատարող հաւատացեա՞լ մըն ես: «Սուրբ բաները», որոնք կը յիշուին Ղեւտ. 22-ի մէջ, ճիշդ նման են «հոգեւոր բաներու», որոնք Աստուծոյ կողմէ ձրի տրուած են մեզի եւ անշուշտ այս «բաները» կարելի է աւելի լիարժէք ըմբոշխնել երբ կատարելապէս կը յանձնուինք Աստուծոյ: Նոր Կտակարանի եւ յատկապէս նամակներու հիմնական ճշմարտութիւններէն եւ սկզբունքներէն մէկը հաւատացեալին Տէրոջը պաշտօնեայ, քահանայ ըլլալն է ու քահանայական պաշտօնը կատարելը: Պատմութեան ընթացքին մարդը շատ ու շատ հարցեր ու դժուարութիւններ դիմագրաւած է, սակայն մեղքը անոր մեծագոյն աղէտը եղած է: Աստուածշունչը կը ներկայացնէ այս մեղքի հարցը լուծելու Աստուծոյ սքանչելի եւ յաւիտենական ծրագիրը:
Հաւատացեալին քահանայութիւնը Աւետարանական եկեղեցիին ըմբռնումով կապուած չէ ուսումի, կոչումի եւ ծառայութեան հետ, այլ հաստատուած է Զոհին քահանայութեան վրայ:
Որոշապէս խիստ կարեւոր քանի մը դասեր կան.-
Թող ամէն հաւատացեալ, սուրբ, ճանչնայ իր ինքնութիւնը, ըլլայ կոչումին գիտակից, սխալներէ հեռու մնայ եւ իր աստուածատուր պաշտօնը կատարէ:
© 2018 by Dikran Shanlian, Originally Published in «Բարի Լուր» Տարի 26, Թիւ 228
