«Եւ եթէ Քրիստոս յարութիւն առած չէ, ուրեմն մեր քարոզութիւնը պարապ է, ու  ձեր հաւատքն ալ պարապ է. բայց հիմա Քրիստոս մեռելներէն յարութիւն առած է, ննջեցեալներուն առաջին պտուղը»: 

Ա. Կորնթ. 15: 14, 20

Երկար շարքերով այցելուներ աշխարհի ամէն կողմէ համբերութեամբ կը սպասեն տեսնելու

Լենինի գերեզմանը, դիտելու անոր զմռսուած մարմինը: Շարունակական աշխատանք կը

տարուի (մոմով եւ ներկով) պահելու այդ համայնավար առաջնորդին դիակը:

Շատեր կ’այցելեն Երուսաղէմ տեսնելու Տէր Յիսուսի թաղուած վայրը, թէեւ պեղումներու հետեւանքով Անոր «ոսկորները գտնուած են» կ’ըսեն, մի՛ հաւատաք, չկայ, բան մը չկայ ու պիտի չգտնուի: Խաչեալ Քրիստոսի մարմինը որեւէ տեղ չկայ: Անիկա Աստուծոյ զօրութեամբ յարութիւն առաւ եւ գերեզմանուած չմնաց:

Թերեւս թերահաւատութեամբ կը հարցնես. «մեռելներու յարութիւն կա՞յ»: Պօղոս Առաքեալ այս հարցումին կը մօտենայ երկու տարբեր տեսանկիւններէ.-  Բացասական- «Եթէ Քրիստոս յարութիւն առած չէ», ի՞նչ կ’ըլլայ:   Դրական- «Բայց հիմա Քրիստոս յարութիւն առած է», ի՞նչ կ’ըլլայ: Եթէ արեւը չի ծագի ի՞նչ կը պատահի, բայց արեւը ծագած է, ահաւասիկ ապացոյցը բացայայտ է:

Ա. Եթէ Քրիստոս յարութիւն առած չըլլար.- հմր. 14

Ուրեմն Իր վկայութիւնը ճշմարիտ չէ: Յիսուս Ինք խոստացած էր.- «Քակեցէք այս տաճարը ու երեք օրուան մէջ զանիկա պիտի կանգնեմ» Յովհ. 2:19: Եթէ ձախողած է, ինչպէ՞ս կրնայ ըլլալ: Նաեւ ըսած էր, «Ես եմ յարութիւնը եւ կեանքը» Յովհ. 11:25:

Աշակերտները խաբուած էին: Ասիկա իրենց ուրախ եւ դրական վկայութիւն էր, սորվեցուցին եւ քարոզեցին թէ Յիսուս մեռելներէն յարութիւն առած է: Երբ իրենց Տէրը խաչուեցաւ, անոնք ամէն մարդոցմէ աւելի խղճալի վիճակ մը ունէին, ամօթով էին: Բայց յանկարծ խղճալիներ, երանելիներ եղան, վախկոտութիւնը համարձակութեամբ փոխարինուած էր, որովհետեւ տեսան Անոր գերեզմանէն ետք, տեսան Անոր յարուցեալ ներկայութիւնը:

Եկեղեցին կեղծաւորութիւն է, հոյակապ կազմակերպութիւն, իտէալ նպատակ, բայց առանց հիմքի: Եթէ երրորդ օրը Յովսէփ Արիմաթեացիի պարտէզին մէջ պարապ գերեզման մը չկար, այն ատեն երկրի վրայ ամենէն փուճ բանը Քրիստոնէութիւնն էր:

Մեր ներման վստահութիւնը, մեր ուրախութիւնը, մեր մտքի ու սրտի խաղաղութիւնը, մեր պատասխանուած աղօթքները, մեր հաղորդութիւնն ու «երջանիկ յոյսը», բոլորն ալ երեւակայական բաներ են : Եթէ   Քրիստոս յարութիւն առած չէ,  մենք որ կը հաւատանք անմահութեան, կ’ապրինք յիմարներու դրախտին մէջ: Այս հաւատքին հետեւողներ խաբուած են: Փոխանակ մեկնելով այս աշխարհէն ըլլալու Քրիստոսի հետ, հաւատքով մեռնողները անասունի մը նման փճացած են, գոյութիւն չունին: Հետեւաբար բոլոր մարդոցմէ աւելի թշուառ ենք, քարոզութիւնը պարապ է, հաւատքը սին է, սուտ վկաներ ենք եւ տակաւին մեր մեղքերուն մէջ մեռած ենք:

Բ. Բայց հիմա Քրիստոս յարութիւն առած է.- հմր. 20

Ահա յաղթութեան փողի ձայնը, ուրախութեան եւ ցնծութեան ձայնը: Աչքդ լոյս: Դժոխքի հիմերը կը շարժին, արեւը ծագած է ու իր զօրաւոր շողերով խաւարը փարատած: Բժշկութեան ճառագայթները առողջութիւն եւ գեղեցկութիւն կը բուրեն: Եթէ այդպէս է, մեր քարոզութիւնը պարապ չէ, մեր

առաքելութիւնը հաստատ կը մնայ, «Գացէք բոլոր աշխարհ, աշակերտեցէք ու մկրտեցէք, Ես ձեզի հետ եմ մինչեւ աշխարհի վերջը»:

Մենք չենք ապաւինիր մեռած փրկիչի մը, այլ Անոր որ «Աստուծոյ զօրութիւնն է փրկութեան համար», Անոր որ «Յարութիւնն ու կեանքն է»:

Անիկա մեռաւ մեր մեղքերուն համար, բայց յարութիւն առաւ մեզի արդարացնելու: Իր մահը գինն էր որ վճառեց, իսկ յարութիւնը ապացոյցն է, որ փրկագինը ընդունուած է: Պարապ չէ ապաւինիլ ու վստահիլ կենդանի Փրկչին:

Ուրեմն Քրիստոսով մեռածները կորսուած չեն, անոնք իրենց Տիրոջ քով են: Հետեւաբար ամէն մարդոցմէ աւելի խղճալի չենք: Քրիստոնեաներ երկրի վրայ ամենէն ուրախ ժողովուրդը պէտք է ըլլանք, որովհետեւ ունինք լաւագոյն խոստումները, լաւագոյն յարաբերութիւնը, մեծագոյն հարստութիւնը, բարձրագոյն դիրքը եւ հզօրագոյն իշխանութիւնը:

Մենք կը պաշտենք թագաւորներուն Թագաւորը: Այս բոլորը, որովհետեւ մեր Փրկիչը գերեզմանէն յարութիւն առած է:

Անիկա կ’ապրի, ես ալ պիտի ապրիմ, քանզի Անոր յարութիւնը յաւիտենական յոյս կը ներշնչէ:

© 2017 by Dikran Shanlian, Originally Published in «Բարի Լուր» Տարի 25,  Թիւ 223