Մաղաքեայ 3:8-10

Ո՞վ չ’ուզէր վերականգնիլ:

Բոլորս ալ կ’ուզենք վերականգնիլ. առողջութեամբ, տնտեսապէս, յարաբերութիւններով եւ հոգեւորապէս, նաեւ կ’ուզենք մեր հայրենիքն ու սփիւռքի գաղթօճախները տեսնել վերականգնուած:

Մաղաքեայ կը խօսի Իսրայէլի վերականգնման մասին, ուր օրինապաշտութեան հոգին կ’աճէր, անաստուածութիւնն ու բարոյական ապականութիւնը ամէն կողմ կը տիրէր,  ճերմակ եւ սեւ մեղքեր տարածուած էին:

Առողջութեան վերկականգման համար սնունդին, մարզանքին եւ քունին ուշադրութիւն կ’ընենք: Նիւթականին համար երկար ժամեր կ’աշխատինք, գործ կը փոխենք, եւ կամ աւելի ժամեր յատկացնելով երկու գործ կ’աշխատինք: Յարաբերութիւններու համար կը զիջինք, կը ներենք ու կը մոռնանք:

Արդեօք հոգեւոր վերականգնումի համար ի՞նչ կ’ընենք:

Մաղաքեայ երկու հզօր յոյսեր կը տեսնէ իր ազգին ու ժողովուրդին վերականգնման համար.- Յիսուս Քրիստոսի առաջին ու երկրորդ գալուստը (3:1,17:

Պատգամը ուղղուած է անձնասէր ու աշխարհասէր եկեղեցիին: Ե՞րբ է որ եկեղեցին անձնասէր եւ ու աշխարհասէր կ’ըլլայ…երբ առաջին տեղը Աստուծոյ չի տար:

Ուրեմն մարգարէին կոչը Աստուծոյ յանձնուիլն է: Այն հոգիով կամ չափով որ կը յանձնուինք, Աստուած կը խոստանայ նոյն հոգիով վերադարձնել:

Ա- Ամբողջութեամբ յանձնուիլ.- Աստուած կ’ըսէ, «Ինծի դարձէք», ինչո՞վ դառնանք – կողոպտելէն:Իրողութեան մէջ բաժին մը տալը հին օրերու կերպը չէր: Առաջին պտուղը տալով անոնք կ’ընդունէին որ ամբողջը Աստուծոյ կը պատկանի:

Բան մը ունենալու երկու կերպեր կան, կամ բացարձակ սեփականութիւն կ’ունենաս եւ կամ վերակացու եւ տնտես կ’ըլլաս:

Սաղմոսներուն մէջ Աստուած կ’ըսէ, «անտառի բոլոր գազանները եւ բլուրներու արջառները իմս են», իսկ Սաղմոս 24-ը «Տէրոջն է երկիր ու անոր լիութիւնը…»:

Յոբի մէջ երկինքի տակ ինչ որ կայ: Եզեկիէլի մէջ, գետը իմս է ես շինեցի , իսկ Անգեայի մէջ արծաթն ու ոսկին: Ուրեմն երբ գիտակից ենք այս ճշմարտութեան, կողոպտելը մեղք է ու այդ մեղքէն պէտք է հրաժարինք:

Ինչպէս Աբրահամ Իսահակը մատուցանեց Աստուծոյ, նոյն ձեւով ալ մենք պէտք է ընենք, միշտ յիշելով թէ Աստուած լերան վրայ իսկ վերադարցուց: Տասանորդը  նշան մըն է, անով ցոյց կու տանք թէ ինչ ու ունինք Աստուծոյ կը պատկանի:

Բ- Աստուծոյ խոստումը-օրհնութիւն.- «Երկինքի պատուհանները բանալ, թափել, այնպէս որ բաւական տեղ չ’ըլլայ»: Երբ յանձնուած կեանք մը կ’ապրիս, ներդրում կը կատարես, արդիւնքը՝ Աստուծոյ օրհնութիւնը կ’ունենաս: Երկինքը պիտի բացուի, արգելքները պիտի վերցուին եւ Իր լեցունութիւնը մեզի պիտի ըլլայ, ահա այս է խոստումը:

Անգամներ երկինքը բացուեցաւ, որպէզի ընդունի Եղիան եւ Ստեփանոսը, երկինքը բացուեցաւ ու Հոգին աղաւնիի կերպարանքով Յիսուսի վրայ իջաւ: Սակայն այս պարագային երկինքը կը բացուի որ առատօրէն տայ, այնքան օրհնէ, ըսենք,  ալ կը բաւէ, տեղ չի մնաց:

Մենք Աստուած մը կը պաշտենք, որ ոչ մէկ բան Իրեն կը պահէ, այլ  կու տայ…:

Օր մը Յովաս թագաւոր վախի ու դողի մէջ էր, եկաւ Եղիսէի: Մարգարէն պատուիրեց աղեղ ու նետեր առնել. իր ձեռքերը Յովասի ձեռքերուն վրայ դրաւ ու ըսաւ, «նետէ…փրկութեան նետ ըլլայ», նաեւ ըսաւ «նետերը առ ու գետինը զարկ»: Թագաւորը երեք անգամ զարկաւ: Մարգարէն բարկացաւ, թագաւորին քով անհաւատութիւն կար, եթէ հինգ կամ վեց անգամներ զարնէր՝ Աստուած թշնամիները (Ասորիները) պիտի հատցնէր:

Աբրահամի աղօթքը Սոդոմի համար պատասխանուեցաւ, մինչ աղօթքը կը շարունակուէր: Որբեայրիին իւղը չպակսեցաւ, մինչ կը հոսէր, կը գործածուէր ու կը բաժնէր: Աբրահամ կեցաւ, որբեայրին կեցաւ, թագաւորը կեցաւ, բայց ոչ Աստուած:

Ոչ մէկ ուրիշ տեղ եւ ոչ ուրիշ բանի համար Աստուած այսքան զօրաւոր խոստում չէ կատարած:

Ինչ որ կը բերես քուկդ չէ, ինչ որ կը պահես քուկդ չէ, հապա ամէն բան Աստուծոյ կը պատկանի:

Գ- «Զիս Փորձեցէք».- Ահաւասիկ հրաւէրը տրուած Աստուծոյ կողմէ Իր ժողովուրդին:

Դուն փորձէ կատարելով: Արդեօք Աստուծոյ ժողովուրդը, հաւատացեալը պիտի ընդու՞նի հրաւէրը, պիտի կատարէ՞ ճշմարտութիւնը, եւ հրաժարի՞ այս համայնատարած մեղքէն:

Ոմանք փշրանք կու տան, ոմանք մասնակի, ոմանք հիւանդ «ոչխարը», կաղն ու տկարը. բայց Աստուած ամբողջ հոտը կ’ուզէ:

Աստուած կ’արտօնէ որ դժուարութիւններ գան, ոչ թէ յուսահատելու այլ հրաւիրելու որպէսզի բարձր ու զօրաւոր հաւատք ունենանք:

Եթէ վստահինք Աստուծոյ ու շարժինք յառաջ երթալու, «կարմիր ծովեր» կը բացուին ու ամէն մէկ լեռ աստիճան կ’ըլլայ բարձրանալու: Փոթորիկները առջեւ երթալու պատճառ կ’ըլլան, իսկ կրակները կը զտեն ու շղթաներէդ կ’ազատագրեն:

Կ’ուզե՞ս Աստուած լաւագոյնը, եթէ այո, տուր քու լաւագոյնդ հաւատարմաբար, ու պիտի օրհնուիս:

© 2017 by Dikran Shanlian, Originally Published in «Բարի Լուր» Տարի 25,  Թիւ 224

«Ով իմ անձս, օրհնէ Տէրը, ու այն ամէնը որ իմ ներսիդիս է՝Անոր սուրբ անունը: Ով իմ անձս, օրհնէ Տէրը, եւ Անոր բոլոր բարերարութիւնները մի՛ մոռնար» Սաշմ. 103:1,2

 

Այս Սաղմոսը ամբողջութեամբ փառաբանութիւն է, աղաջանք, խնդրանք ու պաշտամունք չկայ: Ո՞վ պիտի օրհնէ Տէրը, անշուշտ ես: Պատահա՞ծ է որ դուն քու անձիդ հետ խօսիս: Որքա՞ն յաճախ դուն քեզի հետ խօսած ես:

Ես իմ անձիս հետ խօսելու եմ, ինչպէս Դաւիթ խօսեցաւ: Յաճախ ես իմ անձիս հետ խօսելու եմ,  որպէսզի Աստուծոյ բարերարութիւնները չմոռնամ: Բոլորս ալ մոռնալու դէմ պայքարելու ենք:

Իմ անձս, օրհնէ Տէրը – ասիկա շրթունքի խօսք ըլլլալու չէ: Շրթունքի օրհնութիւն եւ փառաբանութիւն չէ այլ հոգիի: Ասիկա հոգիիս գործը ըլլալու է, որովհետեւ ո՛չ գեղեցիկ խօսքը եւ ո՛չ գեղեցիկ երաժշտութիւնը իմաստ եւ արժէք կ’ունենայ եթէ մէջը հոգի չկայ:

Այս Սաղմոսը կը շեշտէ Աստուծոյ յարաբերութիւնը մարդուն հետ: Աստուած հեռուն եղած զօրութիւն մը չէ, հապա անձ մըն է որ մարդկութեան կը յայտնուի Իր սիրով:

Դաւիթ՝ հովիւ պատանին, հիմա Իսրայէլի թագաւորն է: Ան չիխորհեցաւ ու չերազեց որ Աստուծոյ նախախնամութեամբ գորգերու վրայ պիտի քալէ ու թագաւորական գահը պիտի նստի, փոխանակ դաշտերը ոչխար արածելու:

Հալէպի մէջ, համեստ պայմաններով ապրող, դասընկերներ ունեցած եմ, որոնք այսօր միլիոնաւոր տոլարներ եւ կալուածներ ունին հոս: Ազատ երկիրներու մէջ պատեհութիւնը կայ հասնելու բարձր պաշտօններու եւ դիրքերու:

Տակաւին աշխարհ չէ տեսած Աստուծոյ շնորհքին զօրութիւնը: Մեր երկնաւոր Հայրը կրնայ նորածին մը առնել Նեղոսի ջուրերէն ու ընել ժողովուրդի մը առաջնորդը: Ան կրնայ Գալիլիոյ լիճի կապոյտ ջուրերէն ձկնորս մը առնել եւ առանձնաշնորհը տալ անոր տեսնելու վարագոյրէն անդին ու տեսածը պատմէ բոլորիս: Ան կ’իջնէ մեղքի խորերը եւ մեղաւոր Մագդաղենացիին ձեռքէն կը բռնէ, կը գեղեցկացնէ անոր կեանքը եւ պատիւ կու տայ զինք տեսնելու Յարութեան առաւօտուն:

Դաւիթ այս սաղմոսով կ’երգէ իր անձնական ողորմութիւնները, որոնք ստացած է Աստուծմէ: Զարմանալի չէ որ Դաւիթ ցնծայ Տէրոջը կատարած գործերով:

1. Ներում.- Եթէ մէկը կայ որ ապրած է Ադամէն մինչեւ հիմա եւ գիտէ ներել, իսկապէս ներել, անիկա Նազորվեցի Յիսուսն է: Պատմութիւնը շատ կը յիշէ նշանաւոր ազնուական անձնաւորութիւններ, բայց ոչ մէկը եղած է Անոր նման:

Մենք ներելու մէջ կը պայքարինք, իսկ Իրեն համար ներելը ինքնիստիկեան է: Յիշողութիւնը կը բերէ տխուր դէպքեր, մարդոց ըրած սխալները, սակայն Տէրոջ մտքին մէջ մէկ յիշողութիւն կայ, ներուած են մեր բոլոր անօրէնութիւնները:

2. Բուժում.- Ուշագրաւ է որ Եբրայերէնի մէջ բժշկութիւն եւ ներում նոյն ներշնչուած բառերն են: Հաւանաբար մեր բոլոր հիւանդութիւններուն պատճառը մեր անհատական մեղքերը չեն, սակայն «անկումին» հետեւանքներէն մէկն է: Եթէ Ադամ եւ Եւա չմեղանչէին, հիւանդութիւնը մեր բաժինը պիտի չըլլար:

Բայց պահ մը խոկանք մեր սիրելի Յիսուսին վրայ, Ան միշտ ալ բժշկութիւնը գործածած է, որպէս միջոց, հասնելու հոգիին ու փրկելու զայն: Թող հիւանդութիւնը սրբագործէ մարդոց, այս է Յիսուսի մօտեցումը:

3. Փրկութիւն.- Որքան յիմարական է, երբ մարդը ըսէ, թէ իր անձին ու ապագային տէրն է: Աստուածաշունչը կը յիշեցնէ մեզի մարդու մը մասին, որուն արտերը շատ բերք տուին… Միշտ պէտք է խորհիլ կեանքի փոթորիկներուն ու փորձութիւններուն մասիին: Պարագաներու փոփոխութիւնը չարտօներ որ մարը իր կեանքը ապրի: Ան որ չէ ճաշակած Քրիստոսի ազատագրող զօրութիւնը, ան սատանայի իշխանութեան տակն է:Մեղքն ու անօրէնութիւնը մեզ կը բաժնեն Աստուծմէ: Քաղաքակրթութիւններ մշակոյթներ զարգացուցին եւ մենք ալ զանոնք հագուստի նման կը հագուինք, որուն ներքեւ կորսուած եւ մեղաւոր սիրտ մը կայ որ փրկութեան կարօտ է: Օր մը Աստուած Փրկիչը ղրկեց: Յիսուսով սատանայի զօրութիւնը քու կեանքիդ վրայ կտրուած է:

Դուն գնուեցար Անոր թանկագին արիւնով,դուն Իրն ես:

4. Պսակադրութիւն.- Ան է որ Իր ողորմութեան պսակը կը դնէ մեր գլուխին վրայ: Արդարութեան պսակը, որեւէ ոսկեայ կամ ադամանդեայ պսակէ աւելի թանկագին:

Թագաւորներ ինքզինքնին չեն կրնար թագադրել, թէեւ պատմութիւնը կը յուշէ կարգ մը պարագաներ: Շատ Քրիստոնեաներ ալ չեն կրնար ունենալ պսակ հիմնուած իրենց սխրագործութիւններուն վրայ:

Որքան պարտական ենք Յիսուսին, Ան առաւ մեր մեղքը ու տուաւ սրբութիւն, առաւ մահը եւ տուաւ կեանք, առաւ մեղաւոր սիրտը եւ լեցուց Իր սիրով: Ան եղաւ մարդու որդի եւ զիս ըրաւ Աստուծոյ որդի:

Ու հիմա, սիրտս ու ձայնս կը բարձրանան պաշտելու Զինք, ու միանալով սաղմոսերգուին կ’ըսեմ,  ով իմ անձս օրհնէ Տէրը ու Անոր բոլոր բարերարութիւնները մի՛ մոռնար:

© 2016 by Dikran Shanlian, Originally Published in «Բարի Լուր» Տարի 24,  Թիւ 221