Ի՞նչ Պատգամ Կը Փոխանձես

/in ,

Բ. Կորնթ. 5:14-21

 

  Ինչպէս կը տեսնենք մեր անձերը, այդ կ’որողէ մեր ապրելլակերպը եւ ինչ յարաբերութիւն կ’ունենանք ուրիշներու հետ նաեւ ինչպէս կը կատարենք մեր պատասխանատուութիւնները:

Կորնթոսի եկեղեցիին ուղղուած վերոյիշեալ բաժինը, կը նկարագրէ Աստուծոյ, մեզի տուած պարտականութիւնը, թերեւս շատ քիչեր տեղեակ են ասոր:

Անգամ մը որ գիտակցինք, այդ պիտի ազդէ մեր խորհածին, զգացածին ու ժամանակին, նաեւ թէ ինչպիսի կապ ու առնչութիւն կ’ունենանք ուրիշներու հետ եւ ինչ յարաբերութիւն կ’ունենանք Աստուծոյ հետ:

Եթէ հարցնեմ քեզի, «Ո՞վ ես դուն», գուցէ առանց վարանումի ըսես, «Ես հայ քրիստոնեայ եմ, Աստուծոյ զաւակ եմ, ես սուրբ եմ», կամ ասոր նման բան մը:

Արդեօք, տեղեա՞կ ես, Աստուածաշունչը կ’ըսէ, թէ Աստուած նշանակած է քեզ ու տուած է, դեսպան ըլլալու պատասխանտուութիւնը: Երբ Պօղոս Առաքեալ, կը խօսի այս նիւթով, ան, ոչ միայն կ’ակնարկէ իր եւ գործակիցներուն, նաեւ մեզի:

Դեսպանը, կ’ապրի օտար երկրի մը մէջ, եւ կանչուած է խօսելու Իր երկրին անունով: Ան ունի ապրելակերպ մը որ կը տարբերի ուրիշներէն, եւ յաճախ, իր երկրի պատիւը իր ուսերուն դրուած է:

Հիմա, լաւ կ’ըլլայ որ այս դիրքը բաղդատես, որպէս Քրիստոնեայ, քու դիրքիդ հետ:

Աստուածաշունչը կը յայտնէ, որ մենք, այս աշխարհի մէջ օտարներ ու պանդուխտներ ենք, որովհետեւ մեր քաղաքացիութիւնը երկինքն է: Մեր խօսակցութիւնն ու ապրելակերպը պէտք չէ նմանի, մեր շուրջը եղողներուն: Մենք, Աստուծոյ թագաւորութեան խօսնակներն ենք, որովհետեւ Յիսուս մեզ փրկած է Իր արիւնով:

Պահ մը խորհինք, ի՞նչ պիտի ըլլար մեր դիրքը, եթէ նախագահը, հեռաձայնելով խնդրէր, որ այսօր իսկ մայրաքաղաք երթանք, պարտականութիւն մը ունի մեզի համար: Ի՞նչ կ’ըլլայ մեր պատասխանը, «Նախագահը հրաւիրեց, բայց մենք խանդավառ չենք»:

Անշուշտ ո՛չ, ահա կը ղրկուինք այս երկիրը ներկայացնելու Իրեն եւ իշխանութեամբ խօսելու:

Այն օրը, երբ ընդունեցինք Տէր Յիսուսը, որպէս մեր փրկիչն ու տէրը, ունեցանք պատասխանատուութիւնը, ըլլալու Իր դեսպանը, այն շրջանակին մէջ, ուր կը բնակինք, ուստի կ’ակնկալուի մեզմէ, տարբեր խօսիլ եւ տարբեր գործել: Գիտակցելով, որ երկիրը մեր վերջնական նպատակակէտը չէ, հապա մերը՝ երկինքն է:

Մենք, նշանակուած դեսպաններ ենք ու կը ներկայացնենք թագաւորներու Թագաւորին՝ Տէր Յիսուսին, եւ ասիկա բնաւ ուզելու կամ չուզելու խնդիր չէ:

Հիմա կ’ուզեմ բաժնեկցիլ  երկու իրողութիւններ, որոնք կապուած են այս պարտականութեան հետ:

Ա. Աստուածոյ մեզի յանձնած պատգամը, հաշտութեան պատգամ է.—

Օրինակի համար, զոյց մը կայ, որ ամուսնալուծուած է, հաշտութիւն, կը նշանակէ, անձի մը օգնութեամբ, այս զոյգը իրենց մտքերն ու դիրքաւորումները կը փոխեն, եւ անգամ մը եւս կը սկսին ապրիլ, մտերմիկ, ջերմ ու սիրալիր յարբերութեամբ մը:

Այս հաշտութեան պատգամը, Պօղոս առաքեալի կողմէ նկարագրուած է Բ. Կորնթ. 5:17-ի մէջ, «Ուրեմն եթէ մէկը Քրիստոսի մէջ է, ան նոր ստեղծուած մըն է, հիները անցան եւ ահա ամէն բան նոր եղաւ»:

Հաշտութեան պատգամը, նոր սկիզբ մը ունենալու, յոյսի պատգամն է: Հոգ չէ թէ, ով ես եւ ինչ վիճակի մէջ կը գիտնուիս, պատգամը, որ Աստուած տուած է ամէն մարդու, հաշտութեան պատգամն է:

Այս յոյսի եւ հաշտութեան պատգամը ուրիշներու հասցնելու պարտականութիւնը Աստուած մեզի, հաւատացեալներուս յանձնած է:

Բ. Այս պատգամը նոր յարաբերութիւններու պատգամ է.—

Աստուած, առաջին քայլը առած է, որովհետեւ մարդը չէ որ ինքզինք կը հաշտեցնէ Աստուծոյ հետ: Աստուած Իր Որդիին անձովը աշխարհ եկաւ, ապրեցաւ մեր մէջ, խաչին գնաց, կրելով մեր մեղքերը: Յիսուս Քրիստոս Աստուծոյ հաշտութեան կերպն է:

Աստուած կը հասնի մարդոց, որոնք կոտրուած ու յուսահատ կեանքեր ունին, եւ անոնց կը բերէ ուղիղ յարաբերութեան մէջ, Իր հետ եւ ուրիշներու հետ: Ան անցեալը կը հեռացնէ, ու Հօր Աստուծոյ հետ, կը բերէ գեղեցիկ եւ մտերմիկ յարաբերութիւն մը:

Այս պատգամը, մեզի յանձնած է, հետեւաբար մենք՝ դեսպաններ ենք:

Պահ մը խորիր, արդեօ՞ք աշխարհի մէջ կայ պատգամ մը, որ կը փոխէ մարդուն, անշուշտ ոչ, սակայն որպէս հաւատացեալ, քու տուած պատգամդ՝ կը փոխէ: Առաքեալը, որպէս յանձնարարութիւն, այս պատգամը Աստուածոյ կողմէ ունէր: Ի՞նչ ըրաւ: Ան աղաջեց մարդոց, որ Աստուծոյ հետ հաշտուին: Իսկ մենք ի՞նչ կ’ընենք:

Այսօր սերունդներ կը մեծնան առանց Յիսուսի, առանց Աստուծոյ ճանչնալու, հեթանոս սերունդ մը կը մեծցնենք ու եթէ այսպէս շարունակուի կ’ունենանք հեթանոս երկիր ու հեթանոս ազգ, որովհետեւ լուռ կեցանք եւ մեր պաշտօնը չկատարացինք: Ոչ միայն հաշտութեան պատգամ ունինք, այլ նաեւ հաշտութեան ծառայութիւն մը:

Ծառայութիւնը ծառայի հետ կապուած է: Ի՞նչ կ’ընէ ծառան, կը ծառայէ: Հաւատացեալներ, տարբեր դերեր ունին, բայց մէկ բան հասարակաց է, բոլորս ալ ծառաներ ենք:

Ամենէն ուրախ անձերը, որոնց ճանչցած եմ, Աստուծոյ ծառայողներն են:

Աստուած, այս դժուարին գործը կատարելու համար, Սուրբ Հոգիին զօրութիւնը կո տայ: Ուրեմն պատգամը, զօրութիւնը եւ ծառայութիւնը ունինք: Ի՞նչ է քու մղիչ ոյժդ, այս հաշտութեան ծառայութեան մէջ:

Հիմա, հաճիս կարդայ վերոյիշեալ ութը համարները (Բ. Կորնթ. 5:14-21) եւ նուիրուէ կատարելու, Աստուծոյ քեզի տուած պարտականութիւնը, որպէս հաւատացեալ, որպէս դեսպան, եւ կատարէ զայն Հոգիին զօրութեամբ:

 

© 2022 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 30,  Թիւ 245

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).

Monumental VBS

/in ,

After a two-year hiatus, we were glad to open our doors again for a full 5-day VBS! Monumental VBS was a celebration of God’s love. Against a backdrop of the American Southwest, kids were introduced to Bible verses, Bible Points and unique Bible Buddies each day. Our stage was transformed with hand-made cactus decorations and our Bible room featured a story on the life of Joseph each day.

As part of the missions component, kids raised money to sponsor two kids for a whole year through the AMAA Orphan & Childcare program.

We are grateful to all of our volunteer staff, and to our first-time VBS director, Anna Stefanidi, for making Monumental truly memorable for kids and families.

12345678910111213141516

 

Առանց Գիտնալու Թէ Ուր

/in ,

Եբր. 11:1-3, 8-10

Հաւատքը շատ քիչ կապ ունի, նոյնիսկ կապ չունի յստակ, որոշ եւ տեսանելի բաներու հետ: Սակայն այս չէ մօտեցումը մերօրեայ շատ մը կրօններուն եւ հաւատացեալներուն: Այսուհանդերձ այդ հիմնական ճշմարտութիւն է, որուն վրայ Եբրայեցիներու նամակին համարները հիմնուած են: Հաւատքը որոշ, յստակ եւ երեւելի բաներու հետ առնչութիւն չունի: Թերեւս կը փափաքինք որ տարբեր ըլլայ, բայց չէ:

Ոմանք կը փափաքին այս նիւթին տարբեր, պարզուած եւ դիւրին մօտեցում ունենալ:

Հաւատքը այդպէս չէր Աբրահամի պարագային: Ահա մեծ մարդ մը, բայց տակաւին հօրը ընտանիքին հետ, հօրը տան մէջ:

Աբրահամ ընտանիքին Ուր-էն Խառան երթալուն մէջ բաժին ունեցաւ: Իր հայրը Թարա շարունակեց ամբողջ ընտանիքին որոշումներու պատասխանատւութիւնը կրել: Թէեւ Աստուած անծանօթ չէր Աբրահամի, բայց զարմացաւ երբ Ան տեղեկացուց իրեն թէ փոփոխութիւն մը պիտի ըլլայ, եւ քիչ ժամանակ ետք ուրիշ փոփոխութիւն մը: Աստուած ըսաւ «Քու երկրէդ եւ քու ազգականներէդ ու քու հօրդ տունէն գնա այն երկիրը՝ զոր ես քեզի պիտի ցուցնեմ: Թարա Խառանէն աւելի անդին պիտի չերթար, սակայն Աբրահամ իր կնկան հետ պատրաստ էր երթալու:

Թարա հաւանաբար հարցուց «Բայց ո՞ւր պիտի երթաս», «Աստուած ցոյց պիտի տայ» խեղդուած ձայնով մը պատասխանեց Աբրահամ, անոր որ ընտանիքին մէջ գլխաւոր որոշումներ առնողն էր, նոյնիսկ հոգեւոր որոշումները:

Արդեօք կ’ըզգա՞ս խօսակցութեան ծանրութիւնը, երբ Աբրահամ հաստատակամ էր, հակառակ անորոշութիւններուն, Աստուած իսկապէս խօսած էր: Աստուած իրապէս խօսած էր, յիշեցնելով հնազանդութեան օրհնութիւնները, անոնցմէ մէկը՝ աւելի մեծ օրհնութիւն իրեն եւ իր ընտանիքին: Եւ Աբրահամ Խառանէն հեռացաւ առանց գիտնալու թէ ո՞ւր կ’երթայ:

Ինչո՞ւ, ինչո՞ւ կամեցաւ այսպիսի քայլ մը առնել, երբ եօթանասունհինգ տարեկան էր: Շատ բան չունէր, կինը, Ղովտը, քանի մը ծառաներ եւ քիչ մըն ալ ապրանք: Կարծես ուրիշներ ալ ներշնչուած ու համոզուած իրենց հետ ճամբայ ելան, դրդապատճառը Աբրահամի հաւատքն էր:

Ըստ Եբրայեցիներու նամակին Աբրահամ հաւատքի պատմութեան մէջ կեդրոնական անձնաւորութիւն մըն է: Ան վտանգեց իր կեանքը, իր ընտանիքին կեանքը եւ վստահ չէր թէ ինչո՞ւ: Հակառակ այս ապացոյցին շատ մը աստուածաբանութեան հեղինակներ իրեն օրինակելի կը նկատեն: Կրնանք նայիլ իրեն որ հաւատքի կեանք մը ցոյց կու տայ, այդ հաստատուած չէ տեսանելի, որոշ եւ յստակ երեւոյթներու վրայ:

Մենք կ’ուզենք ամէն տեսակի անորոշութիւններ մեր կեանքերէն վերցուին, նամանաւանդ երբ դրամական ներդրում մը կը կատարենք, շահագործութեան դնելով գումար մը, չենք ուզեր վտանգուած ըլլայ այլ ապահովութիւն կը փնտռենք:

Աբրահամ վստահ չէր թէ ինչո՞ւ եւ յստակօրէն չէր գիտեր թէ ո՞ւր պիտի երթայ, բայց Աստուծոյ իրեն հետ ըլլալու մղիչ վստահութիւնը ունէր: Երբ կը շարժինք Աստուծոյ կամքով կ’ունենանք Իր առաջնորդութիւնը, որովհետեւ խոստացած է մեզի հետ երթալ, ըլլալու մեզի հետ, օրհնելու մեզ եւ մեր միջոցով օրհնելու ուրիշները: Աստուած միայն մէկ բան չի խոստանար, այդ ալ մանրամասնութիւններու ցանկը, պարզապէս վնասն ու վտանգը նուազեցնելու համար:

Որպէս հաւատքի անձեր, բոլորս ալ շարունակ պէտք ունինք հաւատքի քայլեր առնելու: Մենք հաւատքով կը քալենք, դիւրին չէ ու հասկնալն ալ յստակ չէ: Հետեւելով Աբրահամի առաջնորդութեան, ահա այս խումբը հասաւ Քանան: Ինչո՞ւ հոս, Աբրահամ չէր գիտեր, սակայն մղիչ վստահութիւնը ունեցաւ թէ այս է շիտակ վայրը: «Աբրահամ այս երկրէն մինչեւ Սիւքէմի տեղը մինչեւ Մօրէի կաղնին անցաւ…» Ծննդոց 12:6:

Կարդալով այս համարը «երկրէն մինչեւ Սիւքէմ», արդեօք որքա՞ն ժամանակ առաւ…եւ դժուարութի՞ւնը եւ շփոթութի՞ւնը, երբ օրէ օր յստակ ու վստահ ուղղութիւն չկար:

Երբեմն մենք ալ նման ապրումներու մէջ կ’ըլլանք երբ հաւատքի քայլ կ’առնենք, կը քալենք ու կը քալենք ուղղութեան մը վրայ, պարզապէս ունենալով մղիչ առաջնորդութիւն մը: Օրեր, շաբաթներ ու ամիսներ կ’անցնին, յստակ, հաստատ, որոշ ու բացայայտ բան մը չկայ, միայն հաւատքդ օգնած է քեզի երթալու, եւ Աստուծոյ վստահելով երթը շարունակելու:

Եբրայեցիներու նամակին հեղինակը կը յիշեցնէ մեզի թէ Աբրահամ Քանանու երկրին մէջ ապրեցաւ որպէս «պանդուխտ»: Դիւրին բան չկայ, ոչ ալ վարձատրութիւն կայ, Աստուած առաջնորդած է, որպէսզի Քանանու երկիրը Աբրահամի սերունդներուն ըլլայ:

Աբրահամ, որպէս հաւատքի մարդ, յայտնաբերեց որ հաւատքի գնահատականը անմիջապէս պիտի չունենայ: Անշուշտ ժառանգութեան խոստումը բլուրին վրայ հանգստաւէր պալատ մը չէ եւ ոչ ալ ոսկի փողոցներ, նոյնիսկ պիտի չլսէ «ապրիս բարի ու հաւատարիմ ծառաս» խօսքը:

Եթէ միայն կերդրոնանանք վերջնական գնահատանքին, անպայման պիտի կորսնցնենք կեանքի նուէրները եւ հաւատքը որ մեզի հոն կը հասցնէ:

Աբրահամ յայտնաբերեց հաւատքի գլխաւոր գնահատականը, Աստուծոյ հետ քալել է ամբողջ ճամբու ընթացքին, իր բոլոր մարտահրաւէրներով, յուսահատական պահերով եւ ձախողութիւններով: Հաւատքով քալելը ինքնին վարձատրութիւն է : Առօրեայ քալուածքով կ’ունենանք պատեհութիւնը ճանչնալու Իրեն եւ հասկնալու Իր ներկայութեան զօրութիւնը:

Որովհետեւ ամբողջական, մանրամասն ուղղութիւններու ցանկ մը չէ տրուած, երբ ձեռնարկած ենք այս հաւատքի ճամբորդութեան, այդ իսկ պատճառով շարունակաբար Աստուածոյ հետ հաղորդակցութեան մէջ կը մնանք:

Արդար ըլլալու համար, ըսենք թէ միայն երկու սերունդներ ետք կը բացայայտուի Աբրահամի շիտակ քայլ առնելը:

Հաւատքը յստակօրէն անձնական է, բան մը չէ որ ուրիշներ որոշում կը կայացնեն մեզի համար: Մենք ենք մեր ընտրութիւններով, Աստուծոյ առջեւ պիտի որոշենք եւ ապրինք մեր ընտրութեան հետեւանքներով կամ արդիւնքներով:

Հաւատքով ապրելու համար պէտք է գիտակցիլ թէ Աստուծոյ ժողովուրդը, հաւատքի ժողովուրդ է, միշտ պանդխտական, օտարական կեանք մը ունի. երբեմն կ’օրհնուի յիշեցնելով Աստուծոյ ներկայութիւնն ու առաջնորդութիւնը, բայց միշտ օտարներ են, կըսպասեն խոստումներու վերջնական կատարումին:

Աբրահամ շարունակեց երթալ, նաեւ մենք, հաւատքի ժողովուրդը կը շարժի, նստիլ չկայ, որովհետեւ Աստուած տակաւին կը խօսի եւ կը ղրկէ: Վայրեր կան ուր Իր անունով հոգիներու պէտք է հասնինք, խօսինք ու դպչինք:

Մինչ կ’անցնինք փառք կու տանք, որովհետեւ հաւատք ունինք, ինչպէս Աբրահամ ունեցաւ, օր մը բոլորիս համար խճանկարի քարերը սքանչելի կերպով միատեղ պիտի քան, երբ հաւատքի ճամբորդութեան մէջ մեր բաժինը կ’ունենանք:

 

© 2022 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 30,  Թիւ 244

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).

Candlelight Concert

/in ,

On the evening of May 21st, AEBC hosted our very first Candlelight Concert. The sanctuary stage and aisles were adorned with flickering battery-operated candles while the overhead lights projected a blue glow to mimic and outdoor evening feeling.

The evening featured solo vocal selections by Anna Stefanidi and violin performances by Anna Yeghiazaryan.

The reception was held in the social hall afterwards with many delectable desserts and finger foods for guests to enjoy. Proceeds from this concert went towards the VBS program.

12345678

Փառապանծ Յոյսեր

/in ,

Երկու տարիներ, 2020–նն ու 2021-ը ետեւ մնացած են:

Արդեօք կ’ուզե՞նք վերատեսութեան ենթարկել այդ տարիները: Տարիներ լեցուն պրկումներով, քստմնումով, վախերով, ցնցումներով եւ անորոշութիւններով—ժահր, գողութիւն, մարդասպանութիւն, Արցախեան պատերազմ, մահեր, կասեցուած տնտեսութիւն, արգելափակուած վիճակ, ցոյցեր, ու քաղաքական պայքար, պարզապէս կը թուենք քանի մը հատը:

Կարծես թէ այդ երկու տարիները ի յայտ բերին մարդոց լաւագոյնն ու յոռեգոյնը: Լաւագոյն ժամանակներ էին աղօթքի, յարաբերութեան, վկայութեան եւ բարի գործերու. Միեւնոյն ատեն՝ յորեգոյն ժամանակներ էին տունը բանտարկուելու, սահմանափակ երուզերի, հեռաւորութիւն պահելու եւ դիմակով պտտելու, ստիպողաբար ունենալով տարօրինակ ապրելակերպ մը:

Հակառակ քաոսային վիճակներուն ու բացասական երեւոյթերուն, Նոր Տարուան, 2022-ի համար յոյս ունիմ:

Նախ կ’ուզեմ յստակացնել թէ յոյս ուր չեմ դներ: Ոչ քաղաքական լուծումներու, ոչ տնտեսական դրական տեղաշարժերու, ոչ մարմնական առողջութիւններու եւ ոչ ալ ազգային կամ եկեղեցական տպաւորիչ լուրերու վրայ: Անշուշտ քաղաքականութիւնը իր տեղն ու ընթացքը եւ որոշ ազդեցութիւնը ունի մեր կեանքերուն վրայ, ինչպէս նաեւ տնտեսական, մարմնաւոր, ազգային ու եկեղեցական բարի տեղեկութիւնները: Սակայն ճշմարիտ յոյսը պարագաներէն եւ մարդկային զգացումներէ վեր է, կու գայ վերէն, Աստուծմէ:

Թերեւս վախի մէջ կը գտնուինք, Նոր Տարին բացայայտ բան մը չունի, ամէն բան գոց է ու տարտամ: Եսայ. մարգարէն 41:10-ով կ’ըսէ, «Մի’ վախնար, քանզի ես քեզի հետ եմ, մի’ զարհուրիր, վասնզի ես քու Աստուածդ եմ, քեզ պիտի զօրացնեմ եւ քեզի օգնութիւն պիտի ընեմ»:

Կ’ըսեն թէ «մի վախնար»ը Աստուածաշունչին մէջ յիշուած է 365 անգամներ, այսինքն տարուան ամէն մէկ օրուան համար, ի բացառեալ նահանչ տարիէն: Բայց այս խոստումները «կիֆդ քարթի» (gift card) նման են, թերեւս տօնական օրերու եւ այլ առիթներով ստացար: Շատեր մոռնալով զանոնք չեն գործածեր: Տեղեկութիւններու համաձայն անցեալ տարուան ընթացքին երեք պիլիոն արժող քարթեր չեն գործածուած:

Նման կիֆդ քարթերու, Աստուծոյ խոստումները ազդեցութիւն չեն ունենար մեր կեանքերուն վրայ, եթէ զանոնք չգործածենք: Եւ Աստուծոյ խոստումներէն «գործածելու» կերպը, պարզապէս վստահութիւն ունենալ է, թէ Ան Իր խոստումը պիտի պահէ ու կատարէ:

Վստահ եմ որ դուն Աստուածաշունչէն խոստումներ ունիս, որոնց կը կառչիս, որոնք առօրեայ հացի նման եւ գուցէ աւելի կեդրոնական տեղ ունին քու կեանքիդ մէջ: Իմ նախասիրածներէս մէկը կը գտնուի Երեմ. 29:11-ի մէջ, «Քանզի ես ձեր վրայով խորհած խորհուրդներս գիտեմ, կ’ըսէ Տէրը, անոնք ձեր յուսացած վախճանը ձեզի տալու համար խաղաղութեան խորհուրդներ են եւ ոչ թէ չարիքի»:

Չափազանց կը սիրեմ երբ Աստուած զարմանալի կերպով կ’ըսէ, «խորհած խորհուրդներս գիտեմ»:

Իրողութեան մէջ ամենակարող Աստուծոյ նոյնիսկ սլացող խորհուրդ ունենալը իմ մասիս պապանձեցնող է: Աստուած չըսէր «Ներկայիս խորհուրդ մը գիտեմ քու մասիդ», հապա կ’ըսէ «գիտեմ խորհուրդներ, որոնք կը խորհիմ քու վրայովդ»:

Արդեօք քանի՞ խորհուրդներ են: Աստուածաշունչի համաձայն, աւելի են քան ծովեզերքի աւազի հատիկները, «Եթէ համրեմ զանոնք՝ աւազէն շատ են» Սաղմ. 139:18:

Սակայն կը հարցնեմ, Աստուած ինչպի՞սի խորհուրդներ կը խորհի իմ մասիս: Ան կը վստահեցնէ ինծի թէ այդ «խորհուրդները խաղաղութեան խորհուրդներ են եւ ոչ չարիքի», խորհուրդներ տալու ապագայ եւ յոյս:

Տարիներ առաջ առաջին զաւակս փոքր էր եւ միասին խաղալիքներու խանութ մը այցելեցինք, աջ ու ձախ նայելէ ետք ըսաւ, հայրիկ, ինչու իմ փոխարէն դուն չես որոշեր: Իր խօսքը սիրտս ջերմացուց, եւ ինծի համար մեծ հաճոյք էր զաւկիս տալու լաւագոյնը: Խորհեցայ որ իմ տուածս իր ընտրածէն աւելի լաւ պիտի ըլլար:

Երբեմն վախով ու կասկածով լեցուած կ’ըլլանք նմանօրինակ բան մը Աստուծոյ ըսելու: Որովհետեւ կը խորհինք թէ Աստուած կծծի է ու կոշտ, եւ կ’ուզէ մեր կեանքերը քանդել, մինչ հակառակը շատ աւելի ուղիղ է:

Աստուած մեր վրայ չէ բարկացած, Ան մեզի կը սիրէ եւ Իր ծրագիրը մեզի համար աւելի գերազանց է քան մեր ծրագիրը:

Հաւանաբար Աստուծոյ փափաքը տարին սկսելու, մեզի համար ըսենք, «Ով հայր, դուն ընտրէ ինծի համար»:

Չեմ գիտեր այս Նոր Տարին ինչեր ունի իր մէջ, մէկ բան յստակ է ու բացորոշ, իմ երկնաւոր Հայրս գիտէ:

Եկէք չվախնանք, անորոշ օրերը վստահինք Աստուծոյ:

Կարդացած եմ Աստուածաշունչի վերջին էջը: Վերջաւորութեան ամէն բան լաւ է, որովհետեւ Աստուած ապագայ մը եւ յոյս մը ունի մեզի համար:

Վստահօրէն կ’ըսեմ, ես յոյս ունիմ այս տարուան համար, ունիմ փառապանծ յոյսեր, միշտ ապաւինելով մեր հզօր Աստուծոյն:

 

© 2022 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 30,  Թիւ 243

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).

Քրիստոսի Մարմնաւորուիլը

/in ,

Գաղատացիս 4:1-7

Երբ Յիսուս Քրիստոսի մարդեղութեան մասին կը խորհինք, անոր պատմական տեղեկութիւնները երեք աւետարաններուն (Մատթէոս, Ղուկաս եւ Յովհաննու) –ի մէջ ունինք: Այս տրուած ծանօթութիւնները ոչ մէկ ձեւով հակասական են, հապա իրար ամբողջացնող են եւ պէտք է միասին առնել, որպէսզի մեր Փրկչին ծնունդին ամբողջական պատկերը ունենանք:

Մինչ Աւետարանիչները Աւետարաններով մեզի կը ներկայացնեն մարդեղութեան պատմական տեղեկութիւնները, Պօղոս առաքեալ Գաղատացիներու 4-րդ գլուխով կու տայ դէպքին վարդապետական բացատրութիւնը: Ուշադրութեամբ հետեւելով պիտի կռահենք երեք հիմնական ճշմարտութիւններու շեշտադրումը:

Ա. Մարդեղութեան ժամանակը, Աստուած ե՞րբ Իր Որդին ղրկեց.-

Ե՞րբ տեղի ունեցաւ այս դէպքը: Մատթէոս աւետարանիչը կ’ըսէ թէ տեղի ունեցաւ «Հերովդէս Թագաւորի օրերուն»: Մենք մեր օրացոյցներէն գիտենք որ մօտաւորապէս երկու հազար եւ աւելի տարիներ առաջ էր, երբ Աստուած Իր Որդին աշխարհ ղրկեց. սակայն Գաղատացիս 4:4-ի մէջ կը տեղեկանանք «ժամանակի լեցուելուն» էր:

Աստուած ստեղծագործութեան մէջ ժամանակացոյցով գործեց եւ Ծննդոցի առաջին երկու գլուխները կ’ապացուցեն այդ: Ստեղծագործութեան աշխատանքին մէջ ծրագիր մը կար, կարգ կանոն եւ կերպ, նոյնը ճիշդ է փրկագործութեան պարագային, որ կ’ընդգրկէր Իր Որդին ղրկել նմանութեամբ մեղանչական մարմինի:

Աստուած նշանակեց փրկագործութեան ժամանակը ամէն մանրամասնութիւններով եւ այս ժամանակը նշանակուած էր անցեալ յաւիտենականութեան: Ճշգրիտ ժամանակն ալ նախապէս ըսուած էր, Յիսուսի ծնունդէն չորս հազար տարիներ առաջ (Ծննդոց 3:15):

Աստուածային տեսանկիւնէն դիտելով Յիսուս եկաւ ճիշդ ժամանակին, երբ աշխարհ պատրաստ չէր բարոյապէս, հոգեւորապէս, քաղաքականապէս, կրօնապէս եւ ազգայնապէս, սակայն պէտք ունէր: Ներկայիս լաւ է յիշել որ Աստուած տակաւին ժամանակացոյցով կը գործէ:

Բ. Մարդեղութեան Բնոյթը – Աստուած Ի՞նչպէս Իր Որդին ղրկեց.-

Ասիկա յայտնուած է երեք արտայայտութիւններով, Գաղատացիս 4:4-ի մէջ:

Առաջին, «Աստուած ղրկեց Իր Որդին», գլխաւոր գործողը Աստուած Ինքն է, երբ կը հետեւինք Յովհաննու 3:16-ի այդ աւելի կը յստականայ, եւ նայելով Սաղմոս 40:7-ին կը նկատենք որ կ’ակնարկէ Յիսուս Քրիստոսի նախագոյութեան:

Երկրորդ, «Կնոջմէ եղաւ (ծնաւ)», Տէր Յիսուս «կնկայ սերունդէն» էր: Երբ երկիր եկաւ Իր աստուածութիւնը մարդկութիւն հագած էր, որովհետեւ Ան Աստուած- մարդ էր եւ ոչ թէ մարդը որ Աստուած եղաւ: Կնոջմէ եղաւ եթէ ոչ ուրիշ ի՞նչ ձեւով ոեւէ մէկը կրնայ այս աշխարհը գալ ի բացառեալ «ըլլալով» կամ կնոջմէ ծնելով: Այս արտայայտութեամբ կը հռչակուի որ Տէր Յիսուս յատուկ էր անձով եւ Իր ծննդեան կերպով:

Երրորդ- «Օրէնքին տակ մտաւ»

Իր մարմինի օրերուն, մեր Տէրը ենթակայ էր .-

ա. Ծիսական օրէնքին, որովհետեւ Ան թլփատուեցաւ եւ տաճար բերուեցաւ, Ան տաճարին մէջ պաշտեց եւ տաճարին տօնակատարութիւններուն  մասնակցեցաւ, «երբ ութը օրերը լման եղան մանուկը թլփատուեցաւ…» (Ղուկ. 2:21):

բ. Ընկերային օրէնքին, Ան ենթակայ էր Իր ծնողքին «եւ իջաւ անոնց հետ ու գնաց Նազարէթ, եւ անոնց հնազանդ էր…» (Ղուկ. 2:51):

գ. Բարոյական օրէնքին, Ան ամէն քայլափոխի օրէնքը պահեց: Ինք յայտարարեց որ չէ եկած «օրէնքը քանդելու այլ կատարելու»:

Պահ մը խորհինք Իր իսկ սահմանափակումը, փառաւոր Աստուածը օրէնքին ենթակայ կ’ըլլայ:

Գ. Մարդեղութեան Նպատակը – Աստուած ինչո՞ւ Իր Որդին ղրկեց.-

Տէր Յիսուս ինչո՞ւ պէտք ունէր երկինքէն երկիր գալու եւ ծնելու Բեթլէհէմի մսուրին մէջ: Գլխաւոր երեք նպատակներ կան, որոնք յիշուած են Գաղատացիս 4:5, 6 եւ 7-ի մէջ:

ա. Ան եկաւ որպէսզի փրկուինք (5րդ համար): Այս պարագային փրկել կը նշանակէ օրէնքին գերութենէն եւ անէծքէն ազատել: Օրէնքին անէծքը պատիժն է որ կու գայ, որովհետեւ մենք օրէնքը կոտրած ենք եւ հետեւաբար անէծքի տակ ենք ու պատիժի վտանգին առջեւ: Բայց Յիսուս Քրիստոս եկաւ մեզի օրէնքին անէծքէն փրկելու, ու այս գործը Իր կեանքը տալով եւ Գողգոթայի վրայ Իր արիւնը թափելով: Փառք Աստուծոյ այս սքանչելի, սիրայօժար, անզուգական գործին համար:

բ. Ան եկաւ որպէսզի որդեգրութիւնը ընդունինք (5րդ համար): Աստուծոյ նպատակը մարդեղութեան մէջ, մեզի Աստուծոյ որդիներ ընելն էր եւ այս որդիութիւնը հիմնուած է փրկագործութեան վրայ, «փրկէ, որպէսզի ընդունինք կամ ստանանք…»: Աստուածոյ Որդին եղաւ մարդու որդի, որպէսզի մարդոց որդիները կրնան Աստուծոյ որդիներ ըլլալ: Ուրեմն որո՞նք են Աստուծոյ որդիները: Անոնք են որոնք որդեգրութեան Հոգին ունին իրենց սրտերուն մէջ «Աստուած Իր Որդւոյն Հոգին ձեր սրտերուն մէջ ղրկեց (6րդ համար):

գ. Ան եկաւ որպէսզի Յիսուս Քրիստոսով Աստուծոյ ժառանգորդներ ըլլանք (7րդ համար):

Երբ Հռովմայեցիս 8-ին կը նայինք, ուր մենք Յիսուս Քրիստոսի հետ ժառանգակիցներ ենք, որովհետեւ Ան բաժնեկցեցաւ մեր մարդկութիւնը բոլոր յետագայ տառապանքներով, որոնք Իր բաժինը եղան, որպէսզի մենք Իր շնորհքով եւ Իր վրայ եղած հաւատքով բաժնեկցինք Իր փառքը: Ղուկաս 15-ի առակով հայրը իր մեծ որդիին ըսաւ, «Դուն միշտ ինծի հետ ես եւ ինչ որ ունիմ քուկդ է»: Ահա այս է որ մեր Հայրը կ’ըսէ Իր որդիներէն ամէն մէկուն, քեզի եւ ինծի, եւ կու տայ փրկութիւն, որդեգրութիւն եւ ժառանգակցութիւն, ասոնք մեծագոյն նուէրներն են որոնք կրնանք ունենեալ, ուստի ցնծանք եւ խայտանք:

 

© 2021 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 29,  Թիւ 242

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).

Անսահման Կարելիութիւններ

/in ,

«Ինծի կանչէ ու քեզի պատասխանեմ, եւ քեզի մեծ ու խորին բաներ պատմեմ, զորոնք դուն չես գիտեր» Երեմեայ 33:3

 

Աստուծոյ կոչն ու հրաւէրն է, որպէսզի փրկուածներ աղօթեն, եւ մեղաւորներ աղօթեն փրկութեան համար:

Նոյնիսկ Աստուածաշունչի պարզ ընթերցող մը կը յայտնաբերէ անոր էջերուն վրայ, որ այրեր եւ կիներ որոնք աղօթեցին, իրենց աղօթքներուն պատասխանը ստացան: Որպէսզի հիմնաւորենք այս միտքը պէտք է մտաբերենք ու խորհինք որոշ անուններու մասին, Աբրահամ, Մովսէս, Աննա, Սամուէլ, Դաւիթ, Դանիէլ եւ ուրիշներ Հին Կտակարանէն, Պետրոս, Պօղոս եւ Յովհաննէս Նոր Կտակարանէն:

Այս բոլոր օրինակներէն աւելի երբ կը կարդանք Աստուածաշունչը կը գտնենք աղօթելու քաջալերութիւն եւ նոյնիսկ պատուէր:

Պահ մը մտածենք մեր Տէրոջ չորս Աւետարաններուն մէջ աղօթքի մասին ըսածներուն եւ առաքեալներուն կողմէ նամակներուն մէջ տրուած աղօթքի առանձնաշնորհին եւ պատասխանատուութեան մասին:

Ճշմարիտ ու ճշգրիտ արտայայտութիւն է ըսել թէ Աստուածաշունչը աղօթքի դասագիրք մըն է, ցոյց կու տայ ո՞վ կրնայ աղօթել, ինչո՞ւ պէտք ունի աղօթելու, ե՞րբ պէտք է աղօթէ եւ ի՞նչ կը պատահի երբ աղօթէ: Այս բոլորէն ետք հրաւէր կու տայ մեզի եւ կը քաջալերէ աւելի աղօթելու համար:

Երեմեայի վերոյիշեալ համարը կը յուշէ եւ կը հռչակէ աղօթքի անսահման կարելիութիւնները: Երբ կը խորհինք այս մասին թող Աստուած ոչ միայն աղօթքի հաւատալու ծարաւը դնէ մեր մէջ, այլ նաեւ իսկապէս մեզի աղօթողներ ընէ, որովհետեւ մենք երկնաւոր Հայր մը ունինք, Ան կը սիրէ լսել ու պատասխանել մեր աղօթքներուն:

Նախ պէտք է նկատի առնենք թէ ամէն աղօթք երկու կողմ ունի, մարդկային եւ աստուածային. տարբեր խօսքով՝ խնդրող կողմ եւ պատասխանող կողմ: Եթէ աղօթքը երկու կողմ ունի, ուրեմն ցոյց կու տայ թէ աղօթքը միշտ ալ պայմանաւոր է, որպէսզի Աստուած ընէ Իր բաժինը, մարդը, ես եւ դուն, պէտք է ընենք մեր բաժինը, Յակոբոս կ’ըսէ «չունիք, որովհետեւ չէք խնդրեր»:

Ա. Մեր Բաժինը – Կանչել

Ի՞նչ է մեր բաժինը, արդեօք կ’ընդգրկէ ձե՞ւ մը, կամ միայն Քրիստոնեայ եղողներ կրնա՞ն աղօթել, եւ կամ երկար ժամանակ աղօթքի դպրոցի մէջ ըլլա՞լու ենք, նախ քան ընդունելի կերպով մօտենալը Աստուծոյ: Մարդուն բաժինը ամփոփուած է երկու բառերով «Ինծի կանչէ», պարզօրէն մեր բաժինն է Աստուծոյ կանչել: Ստեղծուածը Ստեղծիչին կը կանչէ, զաւակը հօրը քով կու գայ ու կը յայտնէ իր պէտքերը:

Ո՞ւր կը սկսի աղօթքը: Եթէ ծնրադրեմ մեծ ծանրաբեռնաւորուածութեամբ եւ աղօթեմ Աստուծոյ, բան մը որ ես կ’որոշեմ ընել ու կ’ընեմ: Ա՞յդ է աղօթքը: Երբ կ’աղօթենք միշտ ալ Աստուած առաջին քայլը կ’առնէ, Հռովմ. 8:26 «Հոգին ալ օգնութեան կը հասնի մեր տկարութիւններուն, որովհետեւ ինչ բանի համար աղօթելու ենք ըստ արժանւոյն չենք գիտեր…»: Մենք չենք գիտեր, Սուրբ Հոգին կու գայ ու կը սորվեցնէ: Միշտ յիշելու ենք, ճշմարիտ աղօթքի աղբիւրը Աստուած Ինքն է:

Աղօթքին Պարզութիւնը – Աստուած կ’ըսէ «Ինծի կանչէ» : Արդեօք կրնա՞ս «կանչէ» էն աւելի պարզ բան մը գտնել: Մեզի կը յիշեցնէ վախցող մանուկը որ իր մայրը կ’ուզէ, ի՞նչ կ’ընէ, կը կանչէ: Աղօթքը հոգիին փափաքն է: Կանչելը երբեմն ձայնաւոր է եւ շատ յաճախ ալ անձայն:  Կարճ նախադասութիւն մը, Պետրոս աղաղակեց «Տէր ազատէ զիս»:

Բ. Աստուծոյ Բաժինը – Պատասխանել

Ի՞նչ կը պատահի երբ մարդը կը կանչէ: Ահաւասիկ Աստուծոյ խոստումը՝ «պիտի պատասխանեմ»: Այսինքն երբ կը պատասխանենք Աստուծոյ հրաւէրին, Իր կողմէ պատասխան կայ: Գրեթէ անկարելի է աղօթել եւ պատասխան չունենալ:

Ան կը խոստանայ որոշ պատասխան– ուշադրութիւն ըրէ «պիտի պատասխանեմ»ին:

Երկրաւոր կեանքի ընթացքին շատ բաներու կը հաւատանք, ու հիմա ժամանակն է որ աւելի Աստուծոյ Խօսքին հաւատանք: Եթէ ինծի ըսես բարի նպատակի մը համար նուիրատուութիւն կ’ընե՞ս, հաւանաբար ըսեմ, այո, ինչու չէ հիմա իսկ չէք մը կը գրեմ: Ուստի չէք մը կը հանեմ, կը լեցնեմ, որու եւ որքան եւ ստորագրելով վարի անկիւնը քեզի կը յանձնեմ: Դուն նուիրատուութիւնը ստանալուդ վստահութիւն ունիս:

Այո, մարդուն խօսքին կը հաւատանք: Ի՜նչ սքանչելի պիտի ըլլայ եթէ Աստուծոյ ըսածին ալ հաւատանք: Ամբողջ ստեղծագործութեան մէջ պատճառ մը չկայ որ Աստուած Իր խոստումէն հրաժարի:

Չորս բառեր կան կապուած Աստուծոյ պատասխանին—Կրնանք ուղղակի պատասխան ստանալ, կրնանք տարբեր պատասխան ստանալ (մեր ակնկալածէն), յետաձգուած պատասխան եւ մերժողական, Աստուած կ’ըսէ ոչ:

Ան կը խոստանայ անձնական պատասխան – «Ինծի» եւ «քեզի»

Մեծագոյն աղօթքի պատասխանը նիւթական օգուտներ ունենալ չէ, նոյնիսկ ոչ հոգեւոր օրհնութիւն: Եթէ իսկապէս նոր ինքնաշարժի պէտք ունիս, լաւ է աղօթել եւ հիանալի է երբ պատասխան կ’ունենաս: Սակայն մեծագոյն աղօթքի պատասխանը Տէրոջը յայտնութիւնն է, ներքին վստահութիւն կու տայ երբ Աստուած ինքզինք կը յայտնէ: Յիսուս կ’ըսէ, «Կ’ըսեմ ձեզի, խնդրեցէք ու պիտի տրուի»:

Ան կը խոստանայ տեսանելի պատասխան – «պիտի ցուցնեմ»

Ասիկա մեզի կը յիշեցնէ Մտթ. 6:6 «…քեզի յայտնապէս հատուցում պիտի ընէ» Մինչեւ հիմա ամէն բան անձնական էր ու գաղտնի, ուրիշ ոչ մէկը գիտէ, «քու հայրդ որ գաղտուկը կը տեսնէ յայտնապէս քեզի հատուցում պիտի ընէ»: Աղօթքը գաղտնի բան մըն է, բայց երբ գաղնապէս կ’աղօթես, Տէրոջը կողմէ հրապարակաւ  աղօթքի պատասխանը պիտի լսես: Ուրեմն Տէրը կը պատասխանէ մեր աղօթքերուն տալով որոշ, անձնական ու տեսանելի պատասխան: Եւ ուշադրութիւն ընենք, Ան կը խոստանայ «մեծ ու խորին» բաներ, «մեծ» կը նշանակէ անհասկնալի, այսինքն երբ կ’աղօթենք Աստուած բաներ կ’ընէ, որոնք ուրիշ ոչ մէկը կրնայ ընել: Ծննդ. 18:14-ով հարցումը կ’ըսէ «Տէրոջը առջեւ դժուարին բան կա՞յ արդեօք, «խորին», անբացատրելի: Օրինակի համար Դանիէլ կրցաւ գաղտնիքներ յայտնել, Եղիա կրցաւ անձրեւը կեցնել, Եղիսէ զօրութիւն ստացաւ եւ հիւանդը կենդանացուց, Պետրոս բանտէն դուրս քալեց ի պատասխան եկեղեցւոյ աղօթքին:

Աստուած կը խոստանայ «մեծ ու խորին» պատասխան մեր աղօթքներուն:

Ի՜նչ գեղեցիկ հրաւէր է երբ կ’ըսէ-ինծի բեր ամենէն դժուար պարագան, մեծագոյն հարցերդ, դժուարին բան չկայ ինծի:

Կարեւոր բան մը եւս, ոչ միայն կը խոստանայ որոշ, անձնական, տեսանելի եւ մեծ պատասխան, նաեւ ջախջախիչ պատասխան, «զոր դուն չես գիտեր»: Երբ Աստուած կ’ըսէ «դուն չես գիտեր» ըսել կ’ուզէ ամէն պատասխան նախկինէն աւելի մեծ պիտի ըլլայ: Եկուր Ինծի ու փաստէ, «բերանդ լայն բաց եւ ես պիտի լեցնեմ» (Սաղմ. 81:10)

Աստուած հոյակապ, տուող, նուիրող եւ պատասխանող Աստուած է, դո՛ւն աղօթէ:

 

© 2021 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 29,  Թիւ 241

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).

Աստուած Հաւատարիմ Է

/in ,

Ողբ Երեմ. 3:22-23

Կրնանք Աստուածոյ ապաւինիլ: Աստուածաշունչը հաւատքի պատմութիւն է, նաեւ Աստուածոյ ժողովուրդին պատմութիւնն է:

Աստուծոյ հաւատարմութիւնը կը կապէ հին եւ նոր կտակարանները: Իր ողորմութիւնն ու համբերութիւնը կը վկայեն Իր հաւատարմութեան մասին:

Անցեալ տարին պարարտ էր անորոշութիւններով, անորոշ ժամանակներ եւ անստոյգ վիճակներ եւ տարտամ արդիւնքներ: Թէեւ ներկայիս նոր տարուան մի քանի ամիսները ապրեցանք, սակայն ապագան մշուշապատ կ’երեւի, արդեօք մեր մտահոգութիւնները պիտի կասեցուի՞ն, թէ պիտի շարունակուի՞ն:

Որպէս հաւատացեալներ մեզի համար դժուար է, որովհետեւ երբ կասկածի զգացումներ կ’ունենանք յանցաւոր կը զգանք: Մինչ ինքզինքիս կը հարցնեմ, ի՞նչ պէտք է ընենք երբ նոյնիսկ ամենապարզ հաւատքի քայլը դժուարակրելի կը թուի:

Աստուած, Հաւատարիմը, կը յիշեցնէ մեզի Աբրահամի կեանքէն հետաքրքրական ու հոյակապ դէպք մը: Աբրահամ նահապետը կը ճանչցուի իր հաւատքով:

Մեզմէ շատեր կը յիշեն Աբրահամը, որուն Աստուած ընտրեց ըլլալու նոր ազգի մը հայրը շնորհիւ իր հաւատքին, սակայն պատմութենէն բաժին մը կայ որ շատ չենք գիտեր, ցոյց կու տայ Աստուծոյ սքանչելի գործերը անոնց որոնք Իրեն կը սիրեն:

Ծննդոց 15րդ գլուխով Աստուած, հարիւր տարեկան, անժառանգ Աբրահամի ըսաւ թէ իր սերունդները երկինքի աստղերուն չափ պիտի ըլլան, հակառակ որ ան ամուսնացած էր իննսուն տարեկան ամուլ կնկայ մը, բայց ան հաւատաց Աստուծոյ:

Ապա Աստուած Աբրահամին ըսաւ, երկիր մը պիտի տայ որ ինք բնաւ չէ գտնուած, այդ երկիրը իր սերունդներուն յաւիտեան բնակելու վայր մը պիտի ըլլայ: Սակայն յաջորդ դէպքը, Աբրահամին պատասխանը կը ցնցէ բոլորս – ի՞նչպէս գիտնամ որ պիտի ունենամ:

Ուշադիր, նկատի առնենք հետեւեալը, Աբրահամ զաւակ ունենալու Աստուծոյ խոստումին հաւատաց, բայց հարցականի տակ դրաւ խոստացեալ երկիրը ժառանգելը: Ոեւէ մէկը կրնայ կարդալ Աբրահամի հարցումը եւ առաջին նայուածքով կրնայ ենթադրել որ Աստուած պիտի զայրանայ իր վրայ, իսկ Աստուծոյ պատասխանը զարմանք կը բերէ: Ան կը թելադրէ Աբրահամին որպէսզի արարողութիւն մը պատրաստէ, օրինաւոր համաձայնութեան մը համար որ այդ օրերուն ընդհանրացած էր: Տարբեր անասուններու մարմինները կիսել եւ ամէն մէկ կէսը միւսին հակառակ ուղղութեամբ դնել, որպէս թէ անցք մը կ’ըլլայ: Ասոր նպատակն էր, ուխտը կատարողը քալէ այդ անցքէն, ու եթէ խոստումը չկատարէ, ինք պիտի ըլլայ կտրուած այդ անասուններու կտորներուն նման:

Երբ առաջին անգամ կարդացի այս բացատրութիւնը, ենթադրեցի որ Աստուած այս տեսարանը կը պատրաստէ Աբրահամին համար, որպէսզի ան քալէ անասուններու կտորներուն մէջէն ցոյց տալով իր ամբողջական, կոյր հաւատքը Աստուծոյ վրայ, սակայն իմ զարմանքիս, հակառակը ճիշդ էր:

Ծննդոց 15-ը կը նկարագրէ մխած հնոց մը ու վառած ջահ մը այդ կտորներուն մէջէն կ’անցնի: Աստուած համաձայնութիւն մը, ուխտ մը կը կատարէր Աբրահամի հետ: Աստուած խոստումը կը կատարէր, մինչ Աբրահամ կը քնանար, ցոյց տալով ամէն ծանրութիւնն ու պատասխանատւութիւնը Իր ուսերուն վրայ էր, եւ ոչ Աբրահամի ջանքերուն, գործերուն վրայ:

Պահ մը կ’արժէ խորհիլ այս մասին, ոչ միայն Աստուած գործածեց այս համաձայնութեան կերպը խօսելու Աբրահամի կասկածներուն եւ մտահոգութեան, այլ Ինքզինք այդ «խաղին» մէջ դրաւ: Կարծես թէ Աստուած կ’ըսէր, եթէ չկատարեմ Աբրահամի կատարած խոստումս, ես պիտի դադրիմ գոյութիւն ունենալէ, Աստուած ըլլալէ:

Թէեւ Աստուծոյ խոստումը անհաւատալիօրէն բուռն էր, մենք դժուարութիւն կ’ունենանք հաւատալու: Այսուհանդերձ զարմանալիօրէն, այս է մեր Աստուծոյն բնութիւնը:

Ուրեմն հակառակ անորոշութեան, երբ մեր հաւատքը կ’ըսկսի նուաղիլ, յիշելու ենք թէ հաւատքը մեր ով ըլլալը չէ, հապա Աստուծոյ ով ըլլալն է: Նման Աբրահամի երբ ան ճանչցաւ Աստուծոյ հաւատարիմ բնութիւնը եւ ստացաւ Աստուծոյ ուխտն ու առաջնորդութիւնը դէպի խոստացեալ երկիրը: Մենք ալ ունինք առիթը մեր հաւատքը հաստատելու Տէր Յիսուսի վրայ, Ան մեռաւ մեզի մեղքէն փրկելու եւ անոր հետեւանքը եղող կորուստէն, Ան կ’առաջնորդէ մեզի, երթալու մեր յաւիտենական տունը:

Այս էր ու է Աստուծոյ վերջնական ծրագիրը մարդկութեան համար, բոլորիս համար:

Գաղատացիներու ուղղուած նամակով Առաքեալը կ’ըսէ, «Եթէ դուք Քրիստոսին էք, ուրեմն Աբրահամի սերունդն էք, ու խոստմունքին նայելով ժառանգներ», ուստի գիտենք, մենք ալ ժառանգորդ ենք Աստուծոյ անփոփոխ խոստումներուն, եւ այդ խոստումներէն մէկը Բ. Օրինացի մէջ կը գտնուի «Եւ քու առջեւէդ գացողը նոյն ինքն Տէրն է, մի’ վախնար ու մի’ զարհուրիր»:

Ամէն բանի մէջ եւ ամէն ժամանակ Աստուած Իր ժողովուրդին առջեւէն կ’երթայ ու ճամբան կը պատրաստէ, ինչպէս որ հազարաւոր տարիներ առաջ կատարեց Աբրահամի համար:

Թող այս պատմութիւնը յիշեցնէ մեզի թէ, Աստուծոյ շնորհքը կ’երկարի այնքան որ մեզի առիթ կու տայ հարցնելու թէ ինչպէս Իր խոստումները պիտի կատարէ մեր անձնական կեանքերուն մէջ: Հաւանաբար Աբրահամի նման միշտ պատասխան կրնանք չունենալ, բայց կրնանք վստահ ըլլալ Աստուծոյ խոստումներուն, որոնք կը հասնին Իրեն ճանչցողներուն եւ Իր Որդին, Յիսուսը սիրողներուն:

Անայլայլ եւ անվարան կ’արժէ Աստուծոյ հաւատարմութեան ապաւինիլ, հոգ չէ թէ ինչ են պարագաները, որովհետեւ Իր խոստումները այո են եւ ամէն:

 

 

© 2021 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 29,  Թիւ 240

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA). 

Նոր Սկիզբ Մը

/in ,

«Եւ Տէրը ըսաւ Աբրամի, քու երկրէդ եւ քու ազգականներէդ ու քու հօրդ
տունէն գնա այն երկիրը զոր ես քեզի պիտի ցուցնեմ»: Ծննդ. 12:1

 

Աշխարհ թնճկոտ վիճակ մը կը բոլորէ, ամէն կողմ անորոշութիւն, ամէն կողմ խառնակ վիճակներ, եւ յստակ չէ թէ օրէ օր կրնայ լաւանալ կամ ոչ:

Յատկապէս Ամերիկան, Արաբական աշխարհը, Ռուսաստանն ու Հայաստանը անորոշութիւններու մէջ են եւ ընդհանրապէս բոլոր աշխարհի ազգերն ու պետութիւնները նոյն վիճակները կը բոլորեն:

Եւ կը հարցնենք, ի՞նչ է սխալը, ո՞ւր կը կայանայ թերութիւնը:

Պէտք է ետ երթալ մինչեւ Ծննդոց Գիրքի դէպքերու արձանագրութեան: Ի բացառեալ առաջին երկու գլուխներէն, առաջին տասնըմէկ գլուխները կը յուշեն մարդուն ունեցած իրարայաջորդ ձախողութիւնները: Զարմանալիօրէն նոյն ձախողութիւնները այսօր ալ կը կրկնուին:

Առաջին զոյգը Աստուծոյ անհնազանդ եղաւ եւ Աստուած պարտէզէն վտարեց զիրենք: Ապա Կայէն սպաննեց իր եղբայրը՝ Աբէլը ու դէպքին մասին ստեց: Մարդկութիւնը այնքան ապականեցաւ, որ Աստուած ջրհեղեղով երկիրը մաքրեց: Ետքը Նոյ գինովնալով իր մերկութեան ականատես ըրաւ իր որդին, Քամը: Աստուծոյ դէմ ըմբոստանալով մարդիկ Սենաար երկրին մէջ քաղաք մը եւ աշտարակ մը սկսան շինել, եւ Աստուած այդ ըմբոստութիւնը կասեցուց անոնց լեզուները խառնակելով:

Անհնազանդութիւն, մարդասպանութիւն, խաբէութիւն, գինովութիւն, մերկութիւն եւ ըմբոստութիւն, ահաւասիկ բառեր, որոնք ներկան ցոյց կու տան, ներկայի ձախաւեր վիճակները կը բացայայտեն: Արդեօք մեր օրերու պատկերները չե՞ն:

Եթէ դուն Աստուած ըլլայիր այս մեղաւորներուն ի՞նչ կ’ընէիր, որոնց դուն քու պատկերովդ ստեղծած էիր: Հաւանաբար պատասխանդ ըլլայ «ամէնքը կը ջնջէի, կը վերացնէի եւ հիմնայատակ կը չէզոքացնէի»:

Սակայն Աստուած այդպէս չըրաւ, փոխարէն Ան կանչեց մարդ մը եւ իր կինը, որպէսզի իրենց տունէն ելլեն ու նոր երկիր մը երթան, որպէսզի Աստուած մարդկութեան նոր սկիզբ մը շնորհէ: Մեր Աստուածը նոր սկիզբներու Աստուածն է:

Շնորհիւ Աստուծոյ կոչին եւ իրենց հաւատքի հնազանդութեան Աբրահամն ու Սարան աշխարհի տուին Հրեայ ազգը, Աստուածաշունչը եւ աշխարհի Փրկիչը:

Ի՞նչ կ’ըլլար մեր վիճակը, եւ ո՞ւր կ’ըլլայինք մենք եթէ անոնք Աստուծոյ չվստահէին:

Եկէք նկատի առնենք կարգ մը սկզբունքներ, որոնք անոնց փորձառութեան մաս կազմեցին:

Ա. Կոչը – Երբ Աստուած Կանչեց:

Փրկութիւնը կ’իրականանայ, որովհետեւ Աստուած Իր շնորհքովը մեղաւորներ կը կանչէ, ու անոնք հաւատքով կ’անսան կոչին: Աստուած Աբրահամի կռապաշտութենէ դուրս կանչեց, երբ ան տակաւին Ուր քաղաքը կը բնակէր, որ լուսին աստուծոյ նուիրուած էր: Աբրահամ ճշմարիտ Աստուածը չէր ճանչնար եւ դրական բան մը չէր կատարած, որպէսզի արժանի ըլլար Աստուծոյ ճանչնալու: Սակայն Աստուած Իր շնորհքով կանչեց իրեն, «Ոչ թէ դուք զիս ընտրեցիք, հապա ես ձեզ ընտրեցի» Յովհ. 15:16:

Աբրահամ եօթանասունհինգ տարեկան էր երբ Աստուած կանչեց իրեն: Ուրեմն  կրնանք ըսել թէ հաւատքի համար տարիքը արգելք չէ: Ան հարիւր տարիներ Աստուծոյ վստահեցաւ, ու այսօր իր փորձառութիւններէն կրնանք սորվիլ, թէ ինչպէս հաւատքով պիտի քալենք եւ Աստուծոյ հաճեցնող կեանք մը պիտի ապրինք:

Աստուած կանչեց Աբրահամին, երբ հեթանոսները ձախողեցան ու Աստուծմէ հեռացան: Այդ փոփոխութիւնը կը նկարագրուի Հռովմ. 1:18-32 համարներուն մէջ: Մարդը ծագումով ճանչցած է Աստուծոյ, բայց չէ փառաւորած Իրեն եւ կամ շնորհակալութիւն յայտնած Իր շնորհալի գործերուն համար: Մարդը Աստուծոյ փոխարինեց կուռքերով: Կռապաշտութիւնը առաջնորդեց ամբարոյականութեան, եւ շատ չանցած հեթանոս աշխարհը սոսկալի ապականութեան մէջ էր, եւ Աստուած ձեռք քաշեց անկէ:

Ետքը կանչեց Աբրահամը, առաջին Հրեան եւ նոր սկիզբ մը տուաւ անոր:

Բ. Ի՞նչպէս Եղաւ Կոչը – «Փառաց Աստուածը մեր հօրը Աբրահամի երեւցաւ» Գործք. 7:2:

Աստուծոյ ինչպէս երեւնալը չէ ըսուած, սակայն եօթը հաղորդակցութիւններէն առաջինն էր արձանագրուած Ծննդոցի մէջ: Աստուծոյ փառքին յայտնութիւնը ցոյց տուաւ Աբրահամի Ուր-ի մէջ կռապաշտութեան փուճ ու սին ըլլալուն:

Ո՞վ կ’ուզէ մեռած կուռք մը պաշտել երբ հանդիպած է կենդանի Աստուծոյ:

Բայց Աստուած նաեւ խօսեցաւ Աբրահամի հետ (Ծննդոց 12:1-3) եւ Խօսքը հաւատքի հրաշքը բերաւ:

Կոչ մըն էր զատուելու ապականած շրջանակէն, եւ Աբրահամ հաւատքով հնազանդեցաւ: Ճշմարիտ հաւատքը կը հիմնուի Աստուծոյ Խօսքին վրայ որ հնազանդութեան կ’առաջնորդէ: Աստուած չի կրնար օրհնել եւ գործածել Աբրահամին ու Սարային եթէ անոնք «ժամադրութեան վայրը» չեն:

Կորսուած մեղաւորներ հաւանաբար չեն կրնար ընդունիլ Աստուծոյ փառքին յստակ յայտնութիւնը, ինչպէս Աբրահամ եւ Սարա ունեցան, սակայն անոնք կրնան տեսնել Իր փառքը Իր ժողովուրդին կեանքին մէջ, եւ լսել Իր հաւատքի Խօսքը երբ անոնք կը վկայեն:

Աստուած ուղղակի Աբրահամի խօսեցաւ, բայց այսօր փրկութեան ճշմարտութիւնը կը լսենք Իր ժողովուրդին վկայութեամբ:

Գ. Ինչո՞ւ Կանչեց- Նուազագոյն երեք պատճառներով Աստուած զիրենք կանչեց: Իր սիրովը կանչեց:

Աստուած հետաքրքրուած էր անոնց փրկութեամբ, ուստի յայտնեց Իր փառքը եւ բաժնեկցեցաւ Իր փառաւոր խոստումները: Նոյնիսկ անոնց անձնական փրկութենէն անդին Աստուծոյ նպատակն էր օրհնել ամբողջ աշխարհը: Ասիկա իրականացաւ երբ Աստուած Իր Որդին աշխարհ ղրկեց: Երրորդ պատճառ մըն ալ կայ: Աբրահամի կեանքը բոլոր հաւատացեալներուն օրինակ է, եթէ կ’ուզեն հաւատքով քալել:

Աբրահամ հաւատքով փրկուեցաւ եւ հաւատքով ապրեցաւ եւ իր հնազանդութիւնը իր հաւատքին ապացոյցն էր: Աբրահամ հնազանդեցաւ երբ չէր գիտեր ուր, ինչպէս, երբ եւ ինչու: Մենք ալ այսպէս ընելու ենք:

Աբրահամ եւ Սարա կատարեալ չէին, սակայն իրենց քալուածքը ընդհանրապէս կը բնորոշուի հաւատքով եւ հաւատարմութեամբ: Երբ անոնք մեղանչեցին, տառապեցան եւ Տէրը միշտ ալ պատրաստ էր իրենց ներելու:

Քրիստոնէական յաղթական կեանքը նոր սկիզբներու շարան մըն է:

Երբ Աբրահամի ու Սարայի կեանքը կը սերտենք, անպայման կը սորվինք թէ ինչ է հաւատքը եւ ինչպէս կրնանք հաւատքով քալել: Որոշապէս կը յայտնաբերենք որ երբ Տէրոջը կը վստահինք, ոչ մէկ փորձ անկարելի է եւ ոչ մէկ ձախողութիւն մնայուն է:

Մեր Տէր Աստուածը նոր սկիզբներու Աստուածն է, եւ մեզի համար ալ միշտ յոյս կայ:

 

© 2021 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 29,  Թիւ 239

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA). 

Լաւագոյնին Պատրաստուիլ

/in ,

Ա. Պետ. 3:8-17

 

Արդեօ՞ք կարելի է լաւագոյնին պատրաստուիլ, լաւագոյն հալածանքին ու նեղութեան:

Պետրոս գրեց այս նամակը, որպէսզի պատրաստէ հաւատացեալները հալածանքի մեծ փորձութեան, իր մօտեցումը լաւատեսութիւն էր ու դրական, իր պատգամն էր «լաւագոյնին պատրաստուիլ»ը:

Այս բաժինին մէջ երեք թելադրութիւններ կու տայ հետեւելու, եթէ կ’ուզեն լաւագոյն օրհնութիւններու փռրձառութիւնը ունենալ ամենէն ծանր ժամանակներուն մէջ: Անոնցմէ առաջինին վրայ կը կեդրոնանանք:

v Քրիստոնէական Սէրը Մշակենք .-

Նկատելի է որ սէրը անգամներ կը յիշուի Պետրոսի նամակներուն մէջ: Ոչ միայն Աստուծոյ սէրը մեզի հանդէպ, այլ նաեւ մեր սէրը ուրիշներու հանդէպ: Պետրոս ինքն ալ պէտք ունէր սորվելու այս կարեւոր դասը, եւ դժուար սորվեցաւ: Արդեօք Յիսուս որքա՞ն համբերատար ըլլալու էր իրեն հանդէպ:

Անշուշտ պէտք է սկսինք Աստուծոյ ժողովուրդը սիրելով (3:8): «Վերջապէս» բառը կը նշանակէ բոլորը ամփոփել: Ինչպէս որ ամբողջ Օրէնքը ներկայացուած է սիրոյ մէջ (Հռովմ. 13:8-10), այդպէս ալ ամբողջ մարդկային յարաբերութիւնները կը լեցուին սիրով: Ասիկա առնչուած է ամէն Քրիստոնեայի եւ կեանքի բոլոր երեսներուն հետ:

Այս սէրը կ’երեւի մտքի մէկութեամբ (Փիլ. 2:1-11): Մէկութիւնը չի նշանակէր միատեսակ, այլ կը նշանակէ գործակցութիւն հակառակ տարբերութիւններու: Մարմինի անդամները միասին կը գործեն, հակառակ իրարմէ տարբեր ըլլալուն: Քրիստոնեաներ կրնան տարբերիլ ինչպէս գործելու, աշխատելու մէջ, բայց պէտք է համաձայնին թէ ինչ ըլլալու է եւ ինչու:

Սիրոյ ուրիշ ապացոյցը կարեկցութիւնն է, անկեղծ զգալ ուրիշներու պէտքերուն: Իրարու հանդէպ կարծրասիրտ պէտք չէ ըլլալ, պէտք է ուրախութիւն եւ դժուարութիւն բաժնեկցիլ, ասոր մէջ հիմքը այն է թէ մենք նոյն ընտանիքին կը պատկանինք, եւ Աստուծմէ սորված ենք իրար սիրել (Ա. Թես. 4:9):

Սէրը ինքզինք կը յայտնէ գութով, փափկանկատութիւն ուրիշներու հանդէպ: Հռովմէական կայսրութեան մէջ ընդունուած արժանիք մը չէր, սակայն Քրիստոնէական պատգամը փոխեց ամէն բան: Այսօր մեր առօրեան հեղեղուած է բացասական, ողբերգական լուրերով, որով դիւրին է մեկուսացուիլ եւ ըլլալ անզգայուն: Պէտք է մշակենք կարեկցութիւնը, եւ գործնականապէս ցոյց տանք ուրիշներու որ հետաքրքրուած ենք:

Ոչ միայն Աստուծոյ ժողովուրդը սիրելու ենք, նաեւ մեր թշնամիները: Այս նամակը ստացողներ անձնական հալածանք կ’ունենային, որովհետեւ  Աստուծոյ կամքը կը կատարէին: Պետրոս կը զգուշացնէ թէ լայնատարած հալածանքը շուտով կը սկսի, ուստի պատրաստուելու են: Այսօր ալ եկեղեցին պատրաստուելու է, որովհետեւ մեր առջեւ դժուարին ժամանակներ կան, հալածանքն ու նեղութիւնը պիտի գրաւեն մեզ:

Որպէս Քրիստոնեաներ երեք տարբեր մակարդակներէն մէկով կրնանք ապրիլ .- բարութեան փոխարէն չարութիւն, ասիկա սատանայական է: Երկրորդ, բարութեան դէմ բարութիւն եւ չարութեան դէմ չարութիւն, ասիկա մարդկային է, եւ երրորդ, չարութեան փոխարէն բարութիւն, եւ ասիկա Աստուածային է: Այս վերջինին լաւագոյն օրինակը Յիսուս Ինքն է:

Այս մօտեցումը յատուկ նշանակութիւն ունեցաւ Պետրոսի, որովհետեւ անգամ մը սուրով փորձեց կռուիլ Յիսուսի թշմամիներուն հետ:: Երբ տակաւին դարձի չէր եկած ամէն կերպով եկեղեցիին հակառակեցաւ: Երբ ինք եւ առաքեալներ հալածուեցան, անոնք յենուեցան Աստուծոյ զօրութեան եւ աղօթքի վրայ: Միշտ յիշելու ենք մեր կոչումը եւ այս կ’օգնէ որ սիրենք մեր թշնամիները:

  Պէտք է սիրենք իրար, մեր թշնամիները եւ կեանքը (10-12): Լուրերը թէ հալածանք ու նեղութիւններ կան պէտք չէ հեռացնեն մեզ ապրելէ: Եթէ աշխարհի համար գէշ օրեր են, Քրիստոնեային համար լաւ օրեր կրնան ըլլալ, միայն կարգ մը պայմաններ պէտք է լրացնենք:

Ա. Հաստատօրէն Կեանքը Սիրենք.-

Վերջ ի վերջոյ ասիկա կեանքի հարց է «Ան որ կ’ուզէ կեանքը սիրել»: Ասիկա հաւատքի դիրք է որ ամէն պարագայի մէջ լաւագոյնը կը տեսնէ: Ասիկա յոռետեսութեան հակառակն է: Յոռետեսութիւն յիշուած Ժողովողի մէջ «Անոր համար այս կեանքէն զզուեցայ» «Որովհետեւ արեւուն տակ եղած գործը ինծի գէշ երեւցաւ, ամէնը ունայնութիւն ու հոգիի տանջանք է»: Մենք կրնանք որոշել տոկալու կեանքին, կամ կեանքը ընել բեռ ու հեռանալ կեանքէն, որպէս թէ պատերազմէն կը փախչինք, եւ կամ կը վայելենք զայն, որովհետեւ գիտենք Աստուած է կառավարողը:

Պետրոս չառաջարկէր անգործնական հոգեբանական խաղ մը, որ կը մերժէ իրողութիւնը դիմակալել: Հապա կը մղէ իր կարդացողները որ կեանքին դրական մօտեցում մը ունենան եւ հաւատքով ամէն պարագայի մէջ լաւագոյնը ընեն:

Բ. Մեր Լեզուն Զսպենք .-

Կեանքի շատ մը հարցերը կը ծագին երբ սխալ բառերով կը խօսուին, սխալ հոգիով կ’առաջնորդուինք: Ամէն Քրիստոնեայ պէտք է կարդայ Յակոբու 3րդ գլուխը կանոնաւորաբար եւ օրական աղօթէ Սաղմ. 141:3-ը: Որքան լաւ Պետրոս գիտցաւ աճապարանօք խօսքին տխուր հետեւանքները: Սուրբին կեանքին մէջ սուտին տեղ չկայ:

Գ. Բարիք Ընենք եւ Չարիքը Ատենք

Պէտք ունինք թէ դրականին եւ թէ բացասականին: Պէտք է խուսաբինք բանէ մը որ չենք հաւնիր ու կ’ատենք: Բաւական չէ խուսաբիլ մեղքէ, որովհետեւ մեղքը սխալ է, պէտք է հեռու մնանք: Մենք կատենք մեղքը:

Դ. Խաղաղութեան Ետեւէ Ըլլանք

Մատթ. 5:9 «Երանելի խաղաղութիւն ընողներուն, անոնք Աստուծոյ որդիներ պիտի կոչուին»: Եթէ խնդիրներ, դժուարութիւններ հարուցանողներ ըլլանք, պիտի գիտնանք, բայց եթէ խաղաղութեան ետեւէ ենք նոյնպէս պիտի գիտնանք: Այս չի նշանակէր խաղաղութիւն ամէն գնով, որովհետեւ արդարութիւնը միշտ ալ ըլլալու է խաղաղութեան հիմքը: Պարզապէս կը նշանակէ թէ Քրիստոնեան չափաւորութիւն կը գործածէ երբ ուրիշներու հետ գործ ունի եւ հարցեր չի ստեղծեր որովհետեւ կ’ուզէ իր կամքը պարտադրել «Որքան կարելի է խաղաղութիւն ունեցէք» Հռովմ. 12:18: Երբեմն կարելի չէ:

Հալածուող հաւատացեալներ կրնան հարցնել «Բայց եթէ մեր թշնամիները կը շահագործե՞ն մեզ»: Ես խաղաղութիւն կ’ուզեմ, սակայն անոնք պատերազմի ետեւէ են: Պետրոս կու տայ վստահութիւնը թէ Աստուծոյ աչքերը Իր ժողովուրդին վրայ են եւ Իր ականչները անոնց աղօթքներուն (Պետրոս սորվեցաւ այս դասը երբ փորձեց ջուրերուն վրայ քալել առանց Յիսուսի նայելու):

Պէտք է վստահինք Աստուծոյ, պաշտպանութեան եւ պէտքերու հայթաթման համար, որովհետեւ միայն Ինք կրնայ մեր թշնամիները պարտութեան մատնել:

Պետրոս այս խօսքը կը մէջբերէ Սաղմ. 34:12-15 համարներէն, անկասկած օգտակար է եթէ բոլոր Սաղմոսը կարդաս: Կը նկարագրէ թէ Աստուած ինչ կ’ըսէ «լաւ օրեր»ով: Յստակօրէն նիւթերէ եւ հարցերէ ազատ օրեր չեն, որով սաղմոսերգուն գրեց վախերու եւ նեղութիւններու մասին (4, 6, 17) նոյնիսկ կոտրած սրտի մասին (18):

Կեանքը սիրող հաւատացեալին համար «լաւ օրը» այն օրը չէ որ շոյուած ու պահպանուած է, հապա այն օրն է երբ կը ճաշակէ Աստուծոյ օգնութիւնն ու օրհնութիւնը, հակառակ կեանքի դժուարութիւններուն եւ փորձութիւններուն:

Այն օրն է երբ ինք, Տէրը կը մեծարէ, աղօթքի պատասխան կ’ունենայ, Աստուծոյ բարութիւնը կը ճաշակէ եւ կը զգայ Անոր մօտիկութիւնը:

Յաջորդ անգամ երբ կը խորհիս թէ «գէշ օր» կ’ունենաս, եւ կեանքը կ’ատես կարդա 34րդ Սաղմոսը եւ պիտի յայտնաբերես թէ իրապէս «լաւ օր» կ’ունենաս Աստուծոյ փառքին համար:

 

© 2020 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 28,  Թիւ 238

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).