Խօսքի Զօրութիւնը


«Քու Խօսքերդ սահելու վրայ եղողը հաստատեցին, Ու Դուն տկարացած ծունկերը կազդուրեցիր։»

Յոբ. 4:4

   Եղիփազ Թեմանացին, Յոբի ընկերներէն մէկը կը յիշեցնէ անոր թէ ինչպէս ազնիւ խօսքերը իրեն տուած են քաջութիւն, հաւատք եւ յոյս:

Որքան ուշագրաւ պիտի ըլլայ եթէ նման վկայութիւն մը տրուի մեր արտասանած խօսքերուն համար թէ մեր աղօթքներն ու թելադրութիւնները ճգնաժամի մէջ եղողներուն օգնած են, որպէսզի անոնք կանգուն մնան:

Ինչպէս ամէն քարոզիչ, ծնող, ուսուցիչ ու գրիչ կը փափաքի լսել, ու իրենց խօսքերը բեմէն, տունէն, դասարանէն ու հրատարակուած գիրքերու ընդմէջէն օգտակար կ՚ըլլան ուրիշներու կարօտութեան, եւ փորձութեան ժամանակ:

Շատ հաւանաբար լսած ենք, «Մէկ պատկեր կ’արժէ հազար խօսք»: Չէի կասկածած այս խօսքին նկատմամբ, մինչեւ վերջերս երբ սկսայ մտածել թէ ի՞նչ կրնանք ընել հազար խօսքերով, գիտակցեցայ որ աւելի նուազ բառերով կրնամ Տէրունական Աղօթքը գրել, ինչպէս նաեւ Երանելիները, 23րդ Սաղմոսը եւ Հայաստանի քայլերգը:

Հաստատօրէն կրնամ ըսել որ այս բառերը աւելի կ’արժեն քան թէ որեւէ պատկեր:

Որոշ բառեր պահուած խորութիններու մէջ, կու գան փոխանցելու զօրաւոր եւ զուլալ ճշմարտութիւններ: Նման խօսքերու անհրաժեշտ կարեւոր չէ եղած, մինչեւ այսօր:

Տարբեր առիթներով կը հանդիպինք մարդոց, որոնք Խօսքին պէտք ունին, թեթեւցնելու անոնց ծանրութիւնը, տալու զօրութիւն կամ ուղղութիւն: Բառեր որոնք կրնան համոզել, դարձի բերել, օգնել,բժշկել ու ներշնչել:

Ներկայիս շատեր որոնք անկար են ֆիզիքապէս թէ հոգեպէս խօսքերու կարիքը ունին, խօսքեր քաջալերութեան, մխիթարութեան, յոյսի եւ լոյսի: Խօսքերը նման են պարաններու, որոնք երբ լեռ կը մագլցիս, կ’օգնեն աւելի բարձրանալու, ցից ու սահուն վայրերու մէջ ապահովութիւն ներշնջելու:

Գործք Առաքելոց գիրքին համաձայն, երբ առաքեալները բանտէն արձակուեցան, հրեշտակը ըսաւ անոնց, «Գացէք, կայնեցէք ու տաճարին մէջ մարդոց կեանքի խօսքեր տուէք»:

Read more

«Ի՞նչ Ընեմ Յիսուսը»


Մատթ. 27:22

Պոնտացի Պիղատոս Հրէաստանի 6-րդ Հռովմայեցի կուսակալն էր եւ իր պաշտօնավարութեան սկսած էր 25-26 թուականներուն։

Օր մը յանկարծ Յիսուս, Աստուծոյ Որդին Պիղատոսի առջեւ կը բերուի քահանայապետներուն եւ ժողովուրդին ծերերուն կողմէ – դատավարութեան համար։

Աստուծոյ Որդին, մատնուած Իր աշակերտներէն մէկուն կողմէ եւ ձերբակալուած դաւադիրներէն, զրպարտութիւններով եւ սուտ վկայութիւններով կը ներկայացուի իբրեւ ապստամբ ու ոճրագործ։ Անդին մարմարեայ աթոռին մէջ բազմած Պոնտացին կը սկսի Յիսուսին հարցաքննել, մինչ Հրէական խուժանը ատելութեամբ, վայրագօրէն կը նայի Անոր եւ անհամբեր կը սպասէ իրեն նպաստաւոր վճիռի մը։ Միւս կողմէ, Հռովմայեցի զինուորները Յիսուսին կը դիտեն, երբեմն անտարբերութեամբ եւ երբեմն ալ ծաղրանքով։

Քանի մը հարցաքննութիւններէ ետք, Պիղատոս գտնելով Յիսուսի անմեղութիւնը, կը ջանայ անպարտ արձակել։ Ժողովուրդը յամառօրէն կ՚ընդդիմանայ։ Պիղատոս ճնշուած  ու շուարած մէկ կողմէ իր հարցաքննութեան արդար արդիւնքէն եւ միւս կողմէ ամբոխին անարդար պահանջներէն, կը դիմէ ժողովուրդին ըսելով, «Հապա ի՞նչ ընեմ Յիսուսը որ Քրիստոս կ՚ըսուի»։ Խուժանը միաձայն կը պատասխանէ, «Թող խաչուի»։

Պիղատոս պաշարուած սպառնացող զրպարտիչներէն, կը կորսնցնէ իր բարոյական քաջութիւնը եւ հռովմէական արժանապատուութիւնը, եւ ոտնակոխ ընելով իր խղճին արդար ձայնը, Անմեղը կը յանձնէ իր թշնամիներուն ձեռքը։

Պոնտացին միակ անձը չէ, որ ինքզինք դէմ յանդիման գտաւ այս գործնական եւ անխուսափելի հարցումին։ Այդ օրերէն սկսեալ մինչեւ այսօր, բոլոր անոնք որ Յիսուսի անունը կամ Աւետարանը լսած են, յիշեալ խորաթափանց հարցումը գտած են իրենց առջեւ, որուն պարտաւորուած են կերպով մը պատասխանել։

Յիսուս եւ Իր Աւետարանը անխուսափելի են, եթէ մենք Իրեն չդիմագրաւենք, Ինք մեզի կը դիմագրաւէ։

Այսօր ալ խառնաշփոթ քաղաքակրթուած աշխարհը կը տեսնէ Նազովրեցին, խաչեալ Քրիստոսը, Պիղատոսի նման թէպէտ գիտէ Անոր անմեղ կեանքն ու փրկելու անզուգական զօրութիւնը, բայց պաշարուած ըլլալով անձնասիրական, փառասիրական եւ շահախնդրական յամառ եւ հսկայ ոյժերով, շուարած նոյն հարցումը կը կրկնէ, «Հապա ի՞նչ ընեմ Յիսուսը, որ Քրիստոս կ՚ըսուի»։ Ահա այս է ծանրակշիռ եւ անմիջական հարցը, որուն ամէն անհատ պատասխանելու է։ Այս հարցումը կը կազմէ հիմը եւ բանալին մեր բազմատեսակ խնդիրներուն։

 

Ա. Քաղաքական աշխարհը եւ տնտեսականը ի՞նչ պիտի ընէ Յիսուսը։

Կեանքի եւ ստացուածքի ահագին կորուստներէ ետք, մանաւանդ Սուրիոյ եւ Լիբանանի մէջ, ու յատկապէս Արցախի հայաթափումէն ետք, շատեր ուժասպառ կը հարցնեն, «Հապա ի՞նչ ընենք Յիսուսը»։

Նորէն շահախնդրային դիւանագիտութիւն եւ աշխարհաւեր պատերա՞զմ, թէ արդարասիրութիւն եւ հիմնական խաղաղութիւն։ Բարաբա՞ն թէ Յիսուսը։ Երբ տէրութիւններու սրտերուն մէջ մղիչ շարժառիթները մնան շահախնդութիւն, յափշտակութիւն եւ փառասիրութիւն, ի՞նչ դրական տեղաշարժ կարելի է ակնկալել։ Ահագին թիւով երիտասարդներ կը զոհուին, քաղաքներու մէջ դիակներ կը մնան բլատակներու տակ։ Յիսուս կ՚ըսէ «Առանց ինծի բան մը չէք կրնար ընել»։

Աշխարհի մէջ, գիւտեր ու զարգացում, յառաջդիմութիւն եւ հարստութիւն օրէ օր կը կուտակուին։ Բայց գործազրկութիւնը, ապրուստի սղութիւնը, եկամուտի քիչութիւնը, մարդասպանութեան եւ աւազակութեան  պատճառներ են։ Այսպիսի մթնոլորտի մը մէջ, ինչպէ՞ս պիտի պաշտպանես տկարները, փոքր գործի տէրերը, մինչ աշխարհ կը հետեւի այն քաղաքականութեան—հսկայ ձուկեր կուլ կու տան փոքր ձուկերուն։

 

Բ. Եկեղեցին եւ Անհատը Ի՞նչ Պիտի Ընէ Յիսուսը։

Այսպիսի հարցում մը թերեւս անակնկալ եւ հակասական թուի եկեղեցիին։ Սակայն իրողութիւնը այն է, որ յարուցեալ եւ կենդանի Քրիստոսը այսօր եկեղեցիներուն մէջ կը կենայ ու կ՚ըսպասէ։

Ի՞նչ պիտի ընեն ներկայ դարու եկեղեցիները։ Ի՞նչ պիտի ընենք մենք՝ Հայերս, նաեւ իբր Աւետարանականներ։ Արդեօք Յիսուսը շղթայակապ եկեղեցաշէնքի մը պատերուն մէջ պիտի պահենք, որպէսզի մենք կարենանք վազել վայելքներու ետեւէն, ու մեր բաժինը պիտի ըլլայ բամբասանք, արարողութիւն, պառակտում եւ անպէտ վէճեր։ Կամ սգէմի տակ մեր ուխտը մոռցած պիտի մղուինք բաժանումներ ստեղծել ի սէր եկեղեցիին, չըսելու համար մեր ես-ին։ Շատեր հոգեւորի կեղծ ժպիտով փոշի կը ցանեն մարդոց աչքերուն ու…Քրիստոսը չերեւիր։

Այսօր, մեր ազգը մեզմէ կ՚ըսպասէ ոչ ալէլուեաններ կամ օրհնութիւններ, ոչ ալ կատարելութեան քարոզներ եւ վարդապետութիւններ, հապա կ՚ըսպասէ Քրիստոսի հոգին, սէրը, միաբանութիւնը եւ խոնարհութիւնը, ասոնցմով պէտք է օժտուի ամէն Հայ ու ամէն Աւետարանական։ Այս է եւ ըլլալու է գերագոյն գործը եկեղեցիին, արտադրել անկեղծ, գործօն եւ զոհուող կեանքեր։

Յիսուս Քրիստոս, եկեղեցական աշխարհին մէջ ալ ատեանին առջեւ կեցած, իբր Տէրն ու Գլուխը եկեղեցիին կ՚ըսէ…«Առանց Ինծի բան մը չէք կրնար ընել»։

Խորաթափանց, անխուսաբելի եւ խիստ կենսական հարցում մըն է, «Դուն ի՞նչ պիտի ընես Յիսուսը…»։

Աշխարհի եւ ընդհանուր մարդկութեան պարագաները ինչ ալ ըլլան, անհատը պարտադրուած է պատասխանել այս հարցումին, իր անձին համար։ Ով որ ես, պատասխանելու ես այս հարցումին։

Ի՞նչ պիտի ընես Յիսուսը քու ընտանեկան, ընկերային, ազգային ու եկեղեցական յարաբերութիւններուդ մէջ։ Եթէ Քրիստոնեայ անհատներուն մեծամասնութիւնը ապրէր հաւատարիմ եւ քաջաբար Յիսուս Քրիստոսի սկզբունքները գործադրէր, այսօրուան կեղծիքի, անարդարութեան եւ շահախնդրութեան կործանիչ ոյժերը գոյութիւն իսկ չէին ունենար։ Ներկայիս, մեր նուիրական պարտականութիւնն է, ընդունիլ Յիսուսը որպէս Տէր, մարմնացնել Անոր հոգին մեր կեանքի բոլոր երեսներուն վրայ եւ ժամավաճառ չըլլալ ըսի ըսաւներով եւ եղբայրասպան վէճերով։

Եթէ կ՚ուզենք տեսնել Քրիստոնէութեան յաղթանակը ներկայ տակնուվրայ ընկերութեան մէջ, եթէ կը սիրենք մեր ազգն ու եկեղեցին, կը հետապնդենք անոնց գերագոյն շահերը, եթէ կը փափաքինք օգտագործել մեր կեանքերը Աստուծոյ Թագաւորութեան համար, ուրեմն ըլլանք Քրիստոնեայ մը, մեր անձնական, ընկերային, առեւտրական, եկեղեցական եւ ազգային բոլոր յարաբերութիւններուն մէջ, մնալով հաւատարիմ Տէր Յիսուս Քրիստոսի, եւ Աստուած ըլլայ մեզի օգնական։

 


© 2024 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 32,  Թիւ 252

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).

Նուիրելու Շնորհքը

Մարկ. 12:41-44

Ուշագրաւ դէպք մը կը պատահի տաճարին մէջ, խիստ կարեւոր եղելութիւն մըն է, դաստիարակչական բնոյթ մը կրէ։ Այդտեղ յիշատակելի երկու անձեր կան, Յիսուս եւ անանուն կին մը։ Յիսուս ինչ որ ըսաւ կնկան մասին, գնահատանքի ամենաշնորհեալ խօսքն է, այս գրութեան բանալին է, որոշապէս կապ ունի ունեցածէն տալու, նուիրելու հետ։

Կանուխ ժամանակներէն, Աստուծոյ ժողովուրդին նուիրումն ու սովորութիւնը եղած է իրեն ունեցածէն Աստուծոյ նուիրել, աջակցելու երկրի վրայ Իր գործին։ Հին Կտակարանի ժամանակներուն այդ պարտադրութիւն եւ պարտականութիւն էր։ Հրեաները Աստուծոյ կը բերէին իրենց «Տասանորդներն ու Նուէրները»։

Սակայն, Նոր Կտակարանի շրջանին, տալու գործողութիւնը չէ ներկայացուած որպէս պարտականութիւն, այլ առանձնաշնորհ եւ վայելք։ Ըստ Բ. Կորնթ. 9:7-ի մենք կը քաջալերուինք տալու յօժարութեամբ եւ ուրախութեամբ, «Ամէն մէկը ինչպէս իր սրտովը կը յօժարի, թող այնպէս տայ, ոչ թէ տրտմութեամբ կամ ստիպմամբ, վասնզի Աստուած յօժարակամ տուողը կը սիրէ»։

Աստուածաշունչը շատ բան ունի ըսելիք նիւթականը տնտեսելու մասին, մեր առջեւ դրուած այս դէպքը կը պարունակէ խիստ արժէքաւոր հինգ դասեր։

 

Ա. Յիսուս որոշապէս կը տեսնէ թէ ինչ կու տանք ու ինչ կը պահենք.—

Մարկոս 12:41-ը ցոյց կու տայ թէ Յիսուս ինչ կ՚ընէ։ Ան կը նստի «Գանձանակին դիմացը» եւ նկատի կ՚առնէ «Ինչպէս ժողովուրդը կու տայ» սովորութեամբ թէ ուշադրութեամբ, չկամենալով թէ ուրախութեամբ, նուազագոյն թէ առաւելագոյն չափով։ Ան կը նկատէ, արդեօ՞ք տուրքը տալու պէս, դժկամութեամբ կու տան, եթէ ոչ տրուածը շնորհակալական, երախտագիտական նուէր մըն է։ Մեր տալը ըլլալու է սիրոյ եւ շնորհակալական արտայայտութիւն, որովհետեւ Աստուած շատ ու շատ բաներ շնորհած է մեզի ու կը շարունակէ պարգեւել։ Քրիստոնեան, հաւատացեալը ինչպէս որ կու տայ Աստուծոյ, այդ իրական ու ճշմարիտ չափանիշն է իր սրտին ու նկարագրին։ Անշուշտ մեծ տարբերութիւն պիտի ընէ, երբ տալէ առաջ գիտակցինք որ մենք  «Գանձանակին դիմացը» նստողին սիրալիր նայուածիքին տակն ենք, Անոր աչքերը «Կրակի բոցի պէս» են (Յայտ. 1:14)։

 

Բ. Յիսուս կը տեսնէ ու կ՚արժեւորէ հարուստներու մեծ նուէրները.—

41-րդ համարը կ՚ըսէ, «Շատ հարուստներ շատ բաներ ձգեցին», եւ 44-րդ համարը «Ամէնը իրենց աւելցածէն ձգեցին»։

Աստուածաշունչի ժամանակ հաւատացեալներ առջեւ գալով, հրապարակաւ իրենց նուէրները գանձանակին մէջ կը դնէին, յաճախ կ՚ընէին ցոյց տալով իրենց տուածը։ Մեծ գնահատանք կար երբ նուէրը մեծ էր, եւ անշուշտ նուազ գնահատանք, երբ նուէրը փոքր էր։ Հոս ըսուած է «Շատ հարուստներ շատ բան ձգեցին»։ Ի՜նչ շքեղութիւն է մեծ գումարներ տալու կարողութիւնը ունենալ, եւ ոչ միայն կարողութինը ունենալ, նաեւ գործնականսպէս կատարելը։

Ի՜նչ օրհնութիւն է, երբ Աստուած ոմանց վստահած է հարստութիւն եւ անոնք լաւ տնտեսներ, վերակացուներ են։ Քրիստոնէական ծառայութիւնը տարիներու ընթացքին աճած է, շնորհիւ հարուստ հաւատացեալներու ազատօրէն եւ առատօրէն տալուն։ Եթէ հաւատացեալներ սորվին եւ ըլլան նուիրուած ու հնազանդ տնտեսներ, անշուշտ առատ նիւթական պիտի ըլլայ թէ տեղական եւ թէ միսիոնարական դաշտին համար։

 

Գ. Յիսուս կը տեսնէ ու կը հաշուէ թանկագին, փոքր նուէրները.—

42-րդ համարով «Աղքատ որբեւայրի մըն ալ եկաւ, ու երկու լումա ձգեց»։ Անոր նուէրին նիւթական արժէքը շատ ջնջին էր, հաւանաբար բազմութիւնը նոյնիսկ տրուածը նկատի չառաւ։ Այսուհանդերձ, ան Յիսուսի շրթունքներէն ստացաւ մեծ գնահատանք։ Որքա՞ն շնորհալի էին գնահատանքի Իր խօսքերը։ Շատեր խորհեցան թէ անոր նուէրը հաշուելու շատ փոքր է, բայց Յիսուս տեսաւ, որպէս այդ օրուան մեծագոյն նուէրը։

Որբեւայրիին նուէրը մեզի կը սորվեցնէ թէ չտալու պատճառ չկայ։ Թերեւս կ՚ըսենք, իմ եկամուտս շատ փոքր է, կամ եկեղեցին իմ դրամիս պէտք չունի։ Բայց ի՜նչ օրհնութիւն կու գայ Աստուծոյ գործին ամէնուրէք, եթէ մենք նախ մէկ կողմ դնենք ինչ որ Իրեն կը պատկանի, «Եւ ոչ թէ որչափ մենք կը յուսայինք, հապա անձերնին ալ տուին առաջ Տէրոջը եւ ետքը մեզի՝ Աստուծոյ կամքովը» (Բ. Կորնթ. 8:5)։

 

Դ. Տէրը կը չափէ մեր նուէրը, ոչ տրուածով այլ պահուածով.—

Որքա՜ն տարբեր է երկինքի թուաբանութիւնը, երկրի վրայ մեր գիտցածէն (43,44 համարներ)։ Յիսուսի համար տալուն որակը աւելի է քան տրուածին քանակը, եւ օրինակը որ Յիսուս գործածեց առատաձեռնութիւն սորվեցնելու համար, այն անձը չէր որ հարուստ էր եւ շատ ունէր, հապա կին մը, որբեւայրի էր ու աղքատ։ Յիսուս գնահատեց իրեն, իր տրուածին որակին համար եւ ըսաւ թէ ան այդ օրը աւելի տուաւ Աստուծոյ քան ոեւէ անձ։ Մարդ մը կրնայ հազար տոլար տալ Աստուծոյ գործին, բայց եթէ ան դրամատան մէջ կամ տունը պահած հարիւր հազար ունի, տակաւին իրեն կը մնայ իննսունինը հազար։ Իսկ կինը եթէ շաբաթը տասը տոլար ստացաւ ու տուաւ իր տասանորդը, արդեօ՞ք որ գումարը աւելի մեծ է։ Յստակօրէն որբեւայրիին տուածը աւելի մեծ է քան հարուստինը։ Մէկը մէկ հարիւրերորդը կու տայ, իսկ միւսը տասանորդը։ Աստուած հաւատարիմ է ու կը խոստանայ աւելին տալ, «Եւ իմ Աստուածս ձեր ամէն պիտոյքը պիտի լեցնէ Իր ճոխութեանը չափովը փառքով՝ Քրիստոս Յիսուսի ձեռքով» (Փիլ. 4:19)։

 

Ե. Նուիրուած տալուն գաղտնիքը գիտակցութիւնն է, թէ ինչ որ ունինք Աստուծոյ կը պատկանի.—

Այս անանուն որբեւայրին իր բոլոր ունեցածը տուաւ։ Յիսուս 44-րդ համարով կ՚ըսէ, «Բայց ասիկա իր չքաւորութենէն՝ ունեցածին բոլորը ձգեց, իր բոլոր ապրուստը»։

Որպէս Քրիստոնեայ ես պէտք ունիմ ճանչնալու եւ հասկնալու այդ, այսինքն կալուած եւ դրամ, ամէն բան Աստուծոյ կը պատկանի։ Իմ տունս, իմ զաւակներս, իմ ինքնաշարժս, իմ դրամս, ասոնք իմս չեն, ալյ Իրենը։ Ես պարզապէս տնտես մըն եմ։ Եթէ այս սկզբունքը կիրարկեմ, պիտի չըսեմ, «Որքա՞ն տամ Իրեն», հապա «Իր դրամէն Աստուած որքա՞նը կ՚ուզէ որ պէտքերուս համար պահեմ»։

Աղքատ որբեւայրին այնչափ սիրեց Աստուծոյ, որ տուաւ «Բոլոր ապրուստը»։ Այդ իրական առատաձեռնութիւն է, տալ զոհաբերութեամբ։ Կնկան ունեցածը իսկական հաւատք էր, որովհետեւ իսկական հաւատքն է որ բոլորը կու տայ, եւ ապա կը վստահի Աստուծոյ Իր պէտքերուն համար։ Որոշապէս այս բոլորին գաղտինքը կը կայանայ թէ ան Աստուծոյ կու տայ, եւ ոչ թէ տաճարին կամ եկեղեցիին։

Մինչ կը ձգէր իր ջնջին, բայց սքանչելի նուէրը գանձանակին մէջ, իր սիրտը կ՚ըսէր, «Գոհութիւն Աստուծոյ՝ Անոր անպատում պարգեւին համար» (Բ. Կորնթ. 9:15)։

Արդեօք դուն ունեցածիդ ինչպէ՞ս կը մօտենաս։


© 2024 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 32,  Թիւ 251

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).

Վերջին Պատասխանին Նախադրող Հակազդեցութիւնները

Երբ ինքնաշարժովդ դէպի արեւելք կամ հիւսիս կը ճամբորդես, ճամբուն վրայ կը հանդիպիս գրութիւններու, ուր Աստուածաշունչէն համարներ արձանագրուած են, կամ հոգեւոր գրութիւններ, ինչպէս «Տասնաբանեան», «Յիսուս Շուտով Կու Գայ», «Պատրաստուէ Աստուածդ Դիմաւորելու» եւայլն։ Ասոնք Աստուծոյ յատկացուած «ծանուցումներ» են։ Ժայռի մը վրայ մէկը գրած է «Յիսուս է պատասխանը», ուրիշ մը աւելցուցած է «Ի՞նչ է հարցումը։»

Նմանատիպ խօսքեր արձանագրուած են նաեւ ինքնաշարժներու վրայ։

Ինչո՞ւ Յիսուսին հետեւիլ, երբ Ան միայն կարգ մը ներքին կարօտութիւններու կը պատասխանէ, որոնք ուրիշ ոչ մէկ կերպով գոհացնող կրնան ըլլալ։

Հետաքրկրականօրէն Հին Կտակարանն է ուր գլխաւորաբար հարցումներ կը ծագին եւ կերպով մըն ալ անոնց պատասխանները կը տրուին։ Այս գրութիւնով երեք հարցումներու վրայ կը կեդրոնանանք.—Ես կարեւորութիւն ունի՞մ, Աստուած իրապէս կը հոգա՞յ, Ինչո՞ւ Աստուած չի միջամտեր։

Ասոնք իմ հաւատքիս ազդող հարցումներ են։ Ինծի համար եթէ Յիսուս է պատասխանը, ուստի Ան կերպով մը պէտք է խօսի եւ պատասխանէ այս հարցումներուն։

Ա. Ես Կարեւորութիւն Ունի՞մ.—

Ահաւասիկ «Գինկ» (Super King) մարգէթը մտած եմ եւ շուրջս կը նայիմ, տարբեր մարդիկ, տարբեր շարքերու մէջ եւ տարբեր ապրանքներով հետաքրքրուած։ Մէկը կ՚առնէ լէպնի մը, ուրիշ մը տոպրակ մը գետնախնձոր։ Կորագամակ կին մը ձեռքը վարունգին ու լոլիկին երկնցուցած է։ Ու ես կեցած, ինքզինքիս կը հարցնեմ, Աստուած այս բոլորին անուններովը կը ճանչնա՞յ, իսկապէս ասոնք բոլորն ալ Աստուծոյ համար կարեւորութիւն ունի՞ն։

Երեկոյեան հեռատեսիլին առջեւ եմ, կը դիտեմ վիժումի դէմ պայքարող անձերը եւ անոնց դէմ կատարուած մեծ թիւով ցոյցերը։ Ըստ լուրերու, տարեկան վեց միլիոն չծնած մանուկներ կը սպաննուին, որոնցմէ ամէն մէկուն մէջ Աստուծոյ պատկերը կը հանգչի։ Աստուած ի՞նչ կը մտածէ, արդեօք Իրեն համար անոնք կարեւորութիւն ունի՞ն։

Բազմամիլիոն աստղերու եւ մոլորակներու քով, անձ մը, անձեր նշանակութիւն, կարեւորութիւն ունի՞ն։

Սաղմոսերգուն երբ աստղերը կը դիտէր ըսաւ, «Երբ տեսնեմ երկինքը…մարդը ի՞նչ է որ զանիկա կը յիշես»։ Հին Կտակարանի ամէն մէկ գիրքը այս հարցումին շուրջ կը դառնայ։ Հրեայ գերիներուն Եգիպտոսի մէջ ունեցած տառապանքը, դժուարութիւն կու տար անոնց հաւատալու Մովսէսի խօսքերուն, թէ իրապէս Աստուած  հետաքրքրուած է իրենցմով։ Յոբի ընկերներուն ծաղրանքը ուրիշ օրինակ մըն է, նաեւ Ժողովողի խօսքերը, «Արեւուն տակ բան մը կա՞յ, արդեօք ամբողջ կեանքը անիմա՞ստ է»։

Միւս կողմէ Եսայ. 49-էն համար մը կ՚ըսէ, «Իմ ափիս մէջ նկարած եմ քեզ»։ Այս համարը որպէս նիւթ տրուած էր, որպէսզի համագումարի մը համար պատրաստուիմ։ Չէի ուզեր, սակայն բացասական պատասխանելէ առաջ այդ մարգարէութիւնը բացի ու կարդացի, ծայրէ ծայր։ Յայտնաբերեցի որ Աստուած այս յայտարարութիւնը կատարեց տառապող մարդոց։ Երուսաղէմը տակն ու վրայ էր, Բաբելոնի զինուորները մտած էին տաճարը եւ այս անգամ Աստուած չազատեց իրենց։ Անոնք շղթայակապ Բաբելոն տարուեցան։

137րդ սաղմոսը կ՚արտայայտէ ժամանակակից Աստուծոյ ժողովուրդին հոգեվիճակը, «Բաբելոնի գետերուն քով, հոն կը նստէինք, ու Սիօնը մտքերնիս բերելով կու լայինք…»։

Մենք Աստուծոյ համար կարեւորութիւն ունի՞նք։

Ինչպէս կ՚ըլլայ դարերու ընթացքին ժողովուրդներ կը տեղահանուին, կը ջարդուին, Սուտանցիներ, Հայեր, Հրեաներ, Ուքրանացիներ, Քրիսոտնեայ Պաղեստինցիներ եւ Արցախցիներ։ Արդեօք Եսայ. 49:14-ը իրականութի՞ւն է, «Բայց Սիօն ըսաւ Եհովա զիս թողուց, եւ Տէրը զիս մոռցաւ»։ Ահա Աստուած այս ժողովուրդներուն ուխտելով կ՚ըսէ, «Միթէ կինը իր կաթընկեր մանուկը կրնա՞յ մոռնալ…թէեւ անոնք մոռնան, բայց ես քեզ պիտի չմոռնամ»։ Որովհետեւ, «Ահա ես քեզի իմ ձեռքիս մէջ նկարագրեցի…»

Եսայի մարգարէն աւելի յատուկ պատասխան մը կու տայ, ցոյց տալով թէ Աստուած երկիր չի գար փոթորիկով եւ ոչ ալ կրակով, հապա «Կոյսը պիտի յղանայ եւ Որդի մը պիտի ծնանի եւ պիտի կոչուի Էմմանուէլ, Աստուած մեզի հետ»։

Ներկայիս Մեսիան սիրոյ գաւազանով կը կառավարէ։ Ծնունդի յիշատակումը կը պատասխանէ, «Արդեօք մենք կարեւո՞ր ենք» հարցումին։ Անիկա հոս երկրի վրայ երեսուներեք տարիներ մեզի նման եղաւ ու պատասխանեց հարցումին Իր անզուգական պատմութիւններով ու գերբնական հպումներով։ Այո՛, Աստուած հետաքրքրուած է մեզմով։ Բացառիկ պարագայ մը կայ, երբ  վարագոյրը կը բացուի տեսանելի աշխարհին եւ անտեսանելիին միջեւ, Յիսուս կ՚ըսէ, Հրեշտակները կ՚ուրախանան երբ մեղաւոր մը դարձի կու գայ։

Բ. Աստուած Իրապէս կը Հոգա՞յ .—

Իսկ Իր լռութիւ՞նը։ Անշուշտ կը հոգայ, յատուկ ու որոշ պատասխանը Յիսուս է։ Յիսուս ցաւին ու տառապանքին փիլիսոփայական պատասխան մը չէ տուած այլ տուած է արցունքով դէմք մը։ Հոգ չէ թէ կը կարդամ Աստուածաշունչը, կամ կը նայիմ Հին Կտակարանի եւ Նորի հսկայական տարբերութեան, կը հանդիպիմ կասկածի եւ յուսահատութեան խօսքերու։ Երեմեայ, Ամբակումայ եւ Յոբ նոյն ցաւի նիւթն է որ կը շօշափեն։ Նոյնպէս, սաղմոսներուն գրեթէ կէսը մութ պատկեր մը կը ներկայացնեն։ Այո Նոր Կտակարանով պատկերը այդքան ալ արմատական փոփոխութիւն չունենար, բայց Յիսուսի ներկայութիւնը կ՚ըլլայ Աստուծոյ դէմքը։ Եթէ մէկը կ՚ուզէ գիտնալ թէ Աստուած ինչպէ՞ս կը զգայ երբ երկիրը կը հառաչէ, պէտք է նայի Անոր դէմքին։

Յակոբոս, Պետրոս եւ Յովհաննէս հետեւեցան Յիսուսի այնքան ժամանակ եւ Անոր դէմքին արտայայտութիւնները հիմնականօրէն գծուեցան իրենց մտքերուն վրայ։ Նայելով Յիսուսի պատասխաններուն, հարիւրապետին, կոյրին, հիւանդ կնկան եւ ուրիշներու, սորվեցան Աստուծոյ զգացումը երբ մարդիկ կը տառապին։ Ոչ, ոչ Յիսուս չլուծեց «ցաւի» հարցը, միայն քանի մը հոգի բժշկեց ու այդ ալ երկրագունդին մէկ անկիւնը, սակայն կտրականապէս հայթայթեց «Միթէ Աստուած կը հոգա՞յ» հարցումին պատասխանը։

Երեք անգամներ տառապանքն ու ցաւը Յիսուսի արցունքներուն պատճառ եղան։ Արդեօք շատ կ՚ըլլա՞յ երբ ըսենք «Աստուած մարդոց կը հոգայ»։

Թէեւ ցաւի հարցին պատասխան չենք ստանար, փոխարէն խորհրդաւոր հաստատումը կ՚ունենանք, Ան մեզի հետ կը տառապի։ Յիսուսի պատճառով կրնամ վստահիլ Աստուծոյ, Ան իմ վիճակս կը հասկնայ։ Վստահ եմ, ես կարեւոր եմ եւ արժէք ունիմ Իրեն համար։

Գ. Ինչո՞ւ Չի Միջամտեր.—

Հրեաներու պատմութեան մէջ, որոշ պահեր ծագած է հարցումը, «Ինչո՞ւ Աստուած չի միջամտեր»։

Պահ մը նկատի առնենք այն բազմութիւնը Սինա անապատին մէջ հրաշալիօրէն ունեցաւ սնունդ եւ ջուր, ու Աստուծոյ տեսանելի ներկայութիւնը իրենց վրայ կը սաւառնէր ամպի ու կրակի սիւնով։ Անոնք նման «ինչո՞ւ» չունէին։

Քիչ մը ետ երթալով, քանի մը տարիներ ամբողջ սերունդը կասկածողներ էր, ներառեալ Մովսէս։ Քանի քանի անգամներ հրեաներ աղաղակեցին,  «Ինչո՞ւ Աստուած բան մը չ՚ընէր»։

Եղիա մարգարէն ալ նման կասկածողներու բազմութիւն մը ունեցաւ, սակայն Կարմեղոս Լերան վրայ լռեցուց անոնց։ Ետքը քարայրին մէջ նոյն հարցումը հարցուց, «Ինչո՞ւ Աստուած բան մը չընէր Աքաաբին ու անոր սարսափելի կնկան»։

Մաղաքիա Հին Կտակարանի վերջին ձայնն է եւ այդ գիրքը պատշաճ նախաբանն է գալիք չորս հարիւր տարիներու, որոնց ընթացքին Աստուածաշունչը լուռ է։ Թերեւս այս նուազ ակնկալութիւններու շրջանն է։ Արդեօք Աստուած մոռցա՞ծ էր ողորմած ըլլալ։

Ինչո՞ւ Աստուած բան մը չընէր, հայերու կողքին ուրիշ ժողովուրդներ ալ կը հարցնեն։

Հրեաներ ու Քրիստոնեաներ նոյն պատասխանը ունին, միայն մէկ տարբերութեամբ։ Հրեաներ կը հաւատան որ Աստուած, Մեսիան ղրկելով պիտի գործէ, իսկ Քրիստոնեաներ կը հաւատան ուր Աստուած Մեսիան ղրկելով գործած է, եւ անգամ մըն ալ պիտի գործէ կրկին ղրկելով, այս անգամ զօրութեամբ եւ փառքով։

Որոշապէս Աստուած կը գործէ, դուն եւ ես հաւատանք ու կառչինք Իրեն։


© 2023 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 31,  Թիւ 250

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).

Աստուած Հզօր Է

Եսայ. 40:1-31

 

Մարգարէն ըսաւ անոնց եւ այսօր կ՚ըսէ մեզի «Ձեր աչքերը ձեր անձերէն հեռացուցէք ու նայեցէք մեծ, հզօր Աստուծոյն»։

Նման հին օրերու Իսրայէլին, երբ կը դիմագրաւես դժուար պարագայ մը, անկարելի ապագայ մը, անլուծելի, թնճկոտ հարց մը, պէտք է ընես ինչ որ իրենք ըրին, եւ յիշեցուր անձիդ թէ հզօր Աստուած մը ունիս։ Արդեօք դուն ո՞ւր կը տեսնես Անոր վսեմութիւնը։

Պէտք է ըսել եւ ընդունիլ որ Աստուած մեր պարագաներէն շատ մեծ է։

 

  Ա. Պարագաներ մեր ետեւն են.—1:11

Երբ Բաբելոնի մնացորդը ետեւ նայեցաւ, անոնք տեսան ձախողութիւն, յուսահատութիւն եւ մեղք, պէտք ունէին քաջալերութեան։ Ահա այդ պահուն չորս ձայներ լսուեցան, անոնցմէ ամէն մէկը յատուկ պատգամով, որոնք ուղղուած էին այս կարօտեալ ժողովուրդին։

 

ա. Ներումի Ձայնը.— 1-2 «Մխիթարեցէք Իմ ժողովուրդիս»

Ժողովուրդը մեծապէս մեղանչած էր Տէրոջը դէմ իրենց կռապաշտութեամբ, անարդարութեամբ, անբարոյականութեամբ եւ Իր պատգամաբերներուն դէմ անտարբերութեամբ։ Սակայն անոնք տակաւին Իր ժողովուրդն էին եւ որոշապէս Ան կը սիրէր զիրենք։ Աստուած թէեւ կը խրատէր, բայց չէր լքեր։

Աստուած խրատեց զիրենք։ Մենք պէտք չէ մեղք գործենք, անշուշտ գիտակցելու ենք որ Աստուած միշտ պատրաստ է ներելու, «Եթէ խոստովանինք մեղքերնիս, հաւատարիմ ու արդար է անիկա մեր մեղքերուն թողութիւն տալու, եւ մեզ բոլոր անիրաւութենէ սրբելու» (Ա. Յովհ. 1:9):

 

բ. Նախախնամութեան ձայնը.— 3-5 «Տէրոջը Ճամբան պատրաստեցէք»

Հրեաներ մինչ վերադարձան Երուսաղէմ, տաճարը վերաշինելու, իրենց առջեւ դժուար ճամբայ ունէին, սակայն Աստուած իրենցմէ առաջ կ՚երթար, որպէսզի ճամբան պատրաստէ։ Այստեղ նկարագրութիւնն ու պատկերը դեսպանի պատկերն է, գալիք թագաւորին ճամբան կը պատրաստէ ու արգելքները կը վերցնէ։ Եսայեայ մարգարէութեան մէջ յաճախ կը հանդիպինք «ճամբայ» պատկերին։ Պէտք է ըսել թէ վերջինը Յովհաննէս Մկրտիչի ծառայութիւնն էր, մինչ ան Յիսուսի ծառայութեան համար ճամբան պատրաստեց։

Հոգեւորապէս խօսելով, Իսրայէլ  անապատին մէջ էր երբ Յիսուս եկաւ, Անոր գալովը Աստուծոյ փառքը եկաւ։

Դէպի ետ ճամբան այդքան ալ դիւրին չէ, բայց երբ Աստուծոյ կ՚ապաւինինք, աւելի կը դիւրանայ։

Read more

Չաղօթելու Մեղքը

«Բայց ես քաւլիցի որ Տէրոջը դէմ մեղք գործեմ, ձեզի համար աղօթք ընելէ ետ կենալով…»  – Ա. Թագ. 12:23

 

  Ի՞նչ է այն մեղքը որ մեր կեանքերուն մէջ հասարակաց է։

Վստահ եմ թէ հաւատացեալներու մեծամասնութիւնը կ՚ընդունի թէ իրենց աղօթքի կեանքն է իրենց ձախողած կողմը։

Աստուած մեզի պարգեւած է աղօթելու կերպեր եւ քաջալերութիւն, խոստումներ եւ օրինակներ, նաեւ աղօթելու պատուէր։ Այսուհանդերձ խոստովանելու ենք, մենք շատ քիչ կ՚աղօթենք։ Մերթ ընդ մերթ կ՚ընդունինք մեր աղօթքի կեանքին տկարութիւնն ու անազդու վիճակը։ Արդեօք երբեւիցի խորհա՞ծ ենք թէ չաղօթելը մեղք է։

Մեր բնաբան համարը կը յստակացնէ թէ աղօթքի անտեսումը, անհոգութիւնը կամ մեր կեանքերուն մէջ նախապատիւ չընելը, Տէրոջը առջեւ մեզ յանցաւոր կ՚ընէ։

Թերեւս կ՚օգնէ այս պահուն հարցնել։ Ի՞նչ է այն մեղքը որ հաւատացեալներուս մէջ հասարակաց է։ Ուշադի՛ր, հպարտութիւնը կամ ստախօսութիւնը չէ, ոչ ալ չարութիւնն ու ատելութիւնը, կամ Խօսքը չկարդալը, հաղորդակցութեան պակասը, նոյնիսկ չծառայելն ու չաճիլը, հապա չաղօթելը, աղօթքի զանցառութիւնը եւ սակաւ աղօթելը։

Եկեղեցական համագումար մը կար, որու ընթացքին հարցուեցաւ, «Կէս ժամ աղօթողներ ձեռքերնին բարձրացնեն», մէկ ձեռք բարձրացաւ, «Որո՞նք 15 վայրկեան կ՚աղօթեն», քանի մը ձեռքեր բարձրացան։ Ետքը յստակացաւ որ մեծամասնութիւնը մօտաւորապէս 5 վայրկեան կ՚աղօթէ, եւ ոմանք ալ…չեն աղօթեր։

Նկատի առնենք Սամուէլի շինիչ արտայայտութիւնը որ կատարեց Աստուծոյ ժողովուրդին բազմութեան առջեւ, եւ ծանրանանք երկու հարցումներու վրայ.—Ինչո՞ւ չաղօթելը մեղք է, եւ չաղօթելով որո՞ւ դէմ կը մեղանչենք։

 Ա. Ինչո՞ւ չաղօթելը մեղք է.—

Աստուածաշունչը մեղք կը կոչէ զայն։ Աստուածաշունչը կ՚ըսէ ստախօսութիւնը, դառնութիւնը, նախանձը, ագահութիւնն ու անհաւատութիւնը մեղքեր են։ Նոյն Գիրքը կը հռչակէ թէ հաւատացեալը չաղօթելով Աստուծոյ դէմ մեղք կը գործէ։ Այս իրողութիւնը մեզ անձնաքննութեան առաջնորդելու է։ Արդեօք չաղօթելով որքա՞ն մեղանչած ենք։

Անշուշտ շիտակը աղօթելն է։ Առիթով մը Յիսուս առակ մը խօսեցաւ, « … Պէտք է ամէն ատեն աղօթել եւ չձանձրանալ», եւ Պօղոս առաքեալ կը քաջալերէ Թեսաղոնիկէի եկեղեց ին ըսելով, «Անդադար աղօթք ըրէք» (Ա. Թես. 5:17)։ Այս եւ տարբեր համարներէ կը սորվինք թէ շիտակը, աղօթելն է։ Յակոբոս առաքեալ տարբեր, ընդհանրական մօտեցում մը ունի որ կ՚ըսէ, «Ան որ գիտէ բարի բան մը ընել եւ չընէր մեղք կը գործէ» (Յակ. 4:17)։

Հռովմայեցիս 14:23-ը կ՚ըսէ, «Ինչ բան որ հաւատքով չէ, մեղք է»։ Այս կը նշանակէ թէ չաղօթելը անհաւատութեան նշան է։ Եւ Եբրայեցիս 11:6-ը կ՚աւելցնէ, «Առանց հաւատքի անհնար է Աստուծոյ հաճելի ըլլալ»։

Ինչ սարսափելի յանդիմանութիւն էր երբ անառակ որդին հեռու երկիր գացած էր ու իր հօրը հետ հաղորդակցութիւնը կտրած։ Ժամանակ մը վերջ զինք ճանչցողները, չէին ճանչնար որպէս իր հօրը զաւակը, որովհետեւ ան կեանք մը կ՚ապրէր, որուն մէջ հայրը գոյութիւն չունէր։

Չաղօթելու պատճառներէն մէկը աղօթքի զօրութեան անհաւատութիւնն է եւ երկրորդը, կասկածը, Աստուած աղօթքի կը պատասխանէ՞։

Աղօթքը հսկայական փոփոխութիւններ կը բերէ մեր կեանքերուն մէջ: Եթէ կ՚ուզէք թերթատեցէք Աստուածաշունչը եւ արձանագրուած աղօթքներուն եւ պատասխաններուն ցանկը պատրաստեցէք։ Որոշապէս պիտի նկատէք թէ աղօթքը ինչեր ըրած է եւ ինչեր ալ կրնայ ընել։

Ընդունելու ենք որ չաղօթելով, աշխարհը, եկեղեցին եւ մենք մեզ կը զրկենք Աստուծոյ ամենակարող օրհնութիւններէն։

Աբրահամ բարեխօսեց չար Սոդոմի համար եւ Աստուած լսեց ու պատասխանեց։ Ի՞նչ կ՚ըլլար եթէ Աբրահամ չաղօթէր։ Մովսէս Իսրայէլի որդիներուն ազատութեան համար աղօթեց եւ Աստուած նոյնպէս լսեց ու պատասխանեց։ Ինչ կ՚ըլլար եթէ Տէրոջը ծառաները՝ Յեսու, Սամուէլ, Դաւիթ, Եղիա, Եսայի եւ Դանիէլ չաղօթէին։

Աղօթքը կ՚ապահովէ սիրելիներու փրկութիւնը, կը լուծէ բարդ հարցեր, կառավարութիւններ կը փոխէ, հիւանդութիւններ կը բժշկէ, արթնութիւն կը բերէ եւ աւետարանի տարածման կը սատարէ։

Բ. Որո՞ւ դէմ կը մեղանչենք.—

Երեք յստակ պատասխաններ կան, ուշադրութեամբ նկատի առնենք։

  1. Աստուծոյ դէմ.—Սամուէլ կ՚ըսէ, «Քաւլիցի որ Տէրոջը դէմ մեղք գործեմ»։ Անշուշտ ամէն մեղք Տէրոջը դէմ է։ Սաղմոսերգուն 51րդ սաղմոսով կ՚ըսէ, «Քեզի, միայն քեզի դէմ մեղանչեցի», իրողութեան մէջ Դաւիթ մեղանչեց կնկան դէմ, անոր ամուսինին, զինուորներուն եւ ամբողջ ազգին դէմ, սակայն նախ մեղքը Աստուծոյ դէմ էր։ Նոյն ճշմարտութիւնը կը նկատենք Ղուկ. 15-ի մէջ, երբ անառակը տուն եկաւ ու ըսաւ «Մեղք գործեցի երկինքի դէմ եւ քու առջեւդ»։ Ան մեղանչած էր կիներու դէմ, երբ վատնած էր հօրը դրամը, այսպէս կոչուած ընկերներու դէմ, յոռի օրինակ եղած էր։ Բայց նախ մեղանչած էր հօրը դէմ։

Անաղօթք կեանքը կ՚անդամալուծէ Աստուծոյ բազուկը, իսկ աղօթքով լեցուն կեանքը ճանապարհներ կը բանայ։

  1. Ուրիշներու դէմ.—Սամուէլ կ՚ըսէ, «Քաւլիցի…ձեզի համար չաղօթելով»։

Այսօր, դուն եւ ես կ՚ապրինք աշխարհի մը մէջ ուր հոգեւոր ու բարոյական անկման վիճակներ կան։ Արդեօք բան մը կա՞յ որ կրնանք ընել օգնելու մեր շուրջիններուն։ Այո՛, կրնանք, կրնանք աղօթել։ Եւ մինչ կ՚աղօթենք կ՚ապահովենք  մեծ Բժիշկին բժշկարար հպումը։ Չաղօթել ուրիշներու համար զրկել է զիրենք Աստուծոյ օգնութենէն, զօրութենէն, շնորհքէն եւ օրհնութիւններէն։ Չաղօթելով սիրելիներուդ, գործակիցներուդ եւ ազգակիցներուդ համար, անոնց դէմ կը մեղանչես։

  1. Մեզի դէմ.—Յաճախ կ՚ըսենք «Աղօթքը վիճակներ կը փոխէ» եւ շիտակ է, բայց պէտք է ըսենք, Աղօթքը աղօթողը կը փոխէ։ Առաջին արդիւնքը, Աստուծոյ հետ աւելի խորունկ յարաբերութեան ցոլացումն է։

Պտղաբեր, յաղթական, ուրախ եւ սուրբ Աստուծոյ զաւակ մը ըլլալու համար, պէտք է լաւագոյնս օգտագործենք շնորհքի Գահը, այն ատեն բոլորս ալ զօրութիւնով եւ Հոգիով լեցուած կեանքեր կ՚ունենանք։

Երկու քայլեր առնելու ենք.—Անկեղծ խոստովանութիւն եւ անձնական որոշում: Որոշապէս Սամուէլի օրինակին հետեւելու ենք, «Չեմ գիտեր ուրիշներ ինչ կ՚ընեն, ես գիտեմ ինչ պիտի ընեմ…»։

Ծրագրէ օրական առանձին աղօթքի ժամանակ ունենալ, սկսիր Աստուածաշունչէն կարդալով, նիւթեր ներկայացուր, պարզութեամբ մօտեցիր ( ինչպէս զաւակը հօրը կը մօտենայ), խօսիր Իր հետ ամէն բանի մասին։

Աղօթելը արդիւնարար է, իսկ չաղօթելը կործանարար։

Դուն աղօթող հայորդի մը եղիր։

 

© 2023 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 31,  Թիւ 248

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).

Տիեզերական Տագնապ

Սաղմոս Բ.

 

Ստեղծագործութեան առաջին պահերէն սկսած են տարբեր տեսակի եւ տարբեր տարողութեամբ տագնապներ, ըլլայ այդ անձնական կամ հաւաքական կեանքի մէջ:

Քննական ակնարկ մը պտտցնելով երկրորդ սաղմոսին վրայ, հետաքրքականօրէն մեր առջեւ կը բացուին ուշագրաւ ճշմարտութիւններ:

Առաջին սաղմոսը կը շեշտէ Աստուծոյ օրէնքը, իսկ երկրորդը կը կեդրոնանայ մարգարէութեան վրայ: Առաջին սաղմոսով ժողովուրդը Աստուծոյ օրէնքին կը հաճի, իսկ երկրորդ սաղմոսի ժողովուրդը կ’ըմբոստանայ: Առաջին կը’սկսի երանի-ով, իսկ երկրորը կը վերջանայ երանի-ով:

Առաջին սաղմոսը նոր կտակարանին մէջ չէ մէջբերուած, մինչ երկրորդը նուազագոյն 17 անգամներ, ոեւէ սաղմոսէ աւելի մէջբերուած է եւ կամ ակնարկութիւններ եղած անոր (Մատթ. 3:17, Մարկ. 1:11):

Ասիկա Մեսիական սաղմոս է, այսինքն կ’ակնարկէ Յիսուսին: Միեւնոյն ժամանակ թագաւորական սաղմոս մըն է, կ’ակնարկէ հրեայ թագաւորի թագադրումին եւ կարգ մը ազգերու ըմբոստութեան, յուսալով որ ազատութեան պիտի տիրանան:

Իսրայէլ Աստուծոյ կողմէ կառավարուած էր մարգարէններով եւ դատաւորներով, մինչեւ այն ատեն երբ թագաւոր ուզեցին: Երբ շատ պնդեցին Աստուած կարգադրութիւններ ըրաւ:Սաւուղ չէր նշանակուած որպէսզի գահատոհմ հաստատէ, որովհետեւ թագաւորը գալու էր Յուդայէ (Ծննդ. 49:10), իսկ Սաւուղ Բենիամինի ցեղէն էր: Աստուծոյ ընտրածը Դաւիթն էր, որմէ ալ Մեսիան աշխարհ պիտի գար: Սակայն այս սաղմոսը Դաւիթէն ու անոր յաջորդներէն աւելի անդին կ’երթայ եւ կը խօսի տիեզերական թագաւորութեան մը մասին, որ յաւիտենական է, եւ այս կրնայ իրականանալ միայն Դաւիթի որդիով, Յիսուս Քիրստոսով:

Կարգ մը սաղմոսներ կը տեսնես (114), ոմանք կը զգաս (22) իսկ այս սաղմոսը կը լսես: Չորս ձայներու արձանագրութիւնը կայ այստեղ:

Ա. Դաւադրութիւն – ազգերու ձայնը (1-3)

Դաւիթ երբ հարցումը հարցուց, «ինչո՞ւ», ան չակնկալեց պատասխան, որովհետեւ պատասխան չկայ: Զարմանքի արտայայտութիւն է: Երբ նկատի կ’առնես Աստուծոյ կատարածները ազգերուն, անոնք ինչպէս կրնան ըմբոստանալ ու դաւադրել իրեն: Աստուած հայթայթած է անոնց կենսական պէտքերը, առաջնորդած է տարբեր կերպերով, կենդանի պահած է, փրկիչ մը ղրկած է ներումի եւ յաւիտենական կեանքի համար:

Հակառակ այս բոլորին, Բաբելոնի աշտարակէն սկսեալ (Ծննդ. 11) մինչեւ խաչելութիւն եւ Արմակեդոնի պատերազմը, Աստուածաշունչը կ’արձանագրէ մարդուն յիմար ընբոստութիւնը Ստեղծիչին կամքին դէմ: Թագաւորներ եւ իշխաններ դաւադրութիւններ կ’ընեն, կ’ուզեն կտրել այն կապերը, որոնք Աստուած հաստատած է իրենց լաւութեան, բարիքին համար:

Պատկերը յամառ, գազանացած անասունն է, որ կը փորձէ կապերը կտրել: Բայց փորձերը ի զուր են, որովհետեւ միակ, իրական ազատութիւնը կու գայ ենթարկուելով Աստուծոյ: Ազատութիւն առանց իշխանութեան (մեր օրերու վիճակները) տակնուվրայութիւն է, եւ տակնուվրայութիւնը կը քանդէ:

Ամէն մէկ անձի առաջին պարտականութիւնն է, ոչ թէ գտնել իր ազատութիւնը, այլ գտնել եւ ունենալ իր Տէրը:

Այս ընբոստութիւնն ու դաւադրութիւնը ձեւական եւ երեւակայական բան մը չէ, հապա հակառակիլ է ու դիմադրել Մեսիային, Յիսուս Քրիստոսին: Այս ազգերը մէկ բանի շուրջ կը համաձայնին, «Չենք ուզեր որ անիկա մեր վրայ թագաւորութիւն ընէ» (Ղուկ. 19:14):

Յիսուս ըսաւ թէ աշխարհ Իրեն կ’ատէ եւ հետեւողներուն ալ պիտի ատէ:

Սխալ իշխանութիւնը ոյժով է, իսկ ճշմարիտը արդարութիւնով: Սխալը ապականութիւն, ողբերգութիւն կը ժահէ, իսկ ճշմարիտը, բարի, օրհնեալ արդիւնքներով յղի է: Սխալը անպայման, ուշ կամ կանուխ դատապարտուած է կործանելու, իսկ ճշմարիտը յաղթանակի եւ պատիւի կ’առաջնորդէ:

Բ. Ծաղրանք – Հօր Աստուծոյ ձայնը (4:6)

Երկինքի խաղաղ մթնոլորտը ամբողջութեամբ կը հակասէ երկրի աղմկոտ տեսարանին, որովհետեւ Աստուած ոչ մտահոգուած է եւ ոչ ալ վախցած, մինչ յունաւոր մարդը անխոհեմ գործեր կը կատարէ: Աստուած միայն կը ծիծաղի: Վերջ ի վերջոյ երկրի ամենէն հզօր անձերը խոտի պէս են, որոնք պիտի կտրուին:

Ներկայիս Աստուած Իր շնորհքով կը խօսի ազգերուն հրաւիրելով որպէսզի Իր Որդիին, Յիսուսի վստահին, բայց օրը պիտի գայ, երբ Աստուած բարկութիւնով ու սարսափելի դատաստաններով պիտի խօսի:

Աստուած էր որ Դաւիթի տուաւ գահը Սիօնի մէջ, եւ Աստուած էր յաղթանակներով առաջնորդողը, որպէսզի ան կարենայ Իսրայէլի թշնամիները պարտութեան մատնել: Ասիկա փոքր պատկեր մըն է աւելի մեծ թագադրումի մը:

Աստուած կը յայտարարէ թէ միայն մէկ օրինաւոր թագաւոր կայ եւ այդ Իր Որդին է, որ հիմա փառքի մէջ է: Յիսուս Քրիստոս թէ թագաւոր է եւ թէ քահանայ Մելքիսեթեկի կարգին պէս:

Այսօր Իսրայէլ թագաւոր չունի, բայց երկնային Սիօնի մէջ թագաւորը թագադրուած է: Եթէ կը ձախողինք Յիսուս Քրիստոսը տեսնել այս սաղմոսին մէջ, պատգամը ամբողջութեամբ կը կորսնցնենք: Իր մահը (1-3), յարութիւնը (7), համբարձումը ու փառաւորուիլը (6), Իր վերադարձն ու արդար իշխանութիւնը (8-9):

  Գ. Յաղթութիւն – Որդիին Ձայնը (7-9)

Գահակալ Թագաւորը հիմա կը խօսի, կը յայտարարէ ինչ որ Հայրը ըսած է Իրեն «Հրամանը պիտի պատմեմ»: Աստուած կ’իշխէ ստեղծագործութեան վրայ: Ան ոչ կարծիք եւ ոչ ալ քուէ կը փնտռէ: Աստուծոյ հրամանագիրը անսխալական է ու արդար: Հայրը խոստացաւ Որդիին ամբողջական յաղթանակը ազգերուն վրայ:

Հին օրերուն, Մերձաւոր Արեւելքի մէջ, թագաւորները աստուածներու որդիներ կը նկատուէին, բայց Յիսուս Քրիստոս իսկապէս Աստուծոյ Որդի է: Օր մը սատանան առաջարկեց այս պատիւին փոխարէն երկրպագուիլ, բայց Յիսուս մերժեց: Յիսուսի իշխանութիւնը պիտի ըլլայ արդար ու հաստատ, եթէ դիմադրեն ու հակառակին բրուտէ ամանի նման պիտի փշրէ զանոնք:

Յիսուս Աստուած է, Յիսուս թագաւոր է եւ Յիսուս միշտ յաղթական է:

Դ. Առիթը – Սուրբ Հոգիին Ձայնը (10-12)

Աստուծոյ հրամանագիրը, խոստացեալ դատաստանի եւ Որդիին յաղթական թագադրումին լոյսին տակ, մարդոց իմաստուն քայլը կ’ըլլայ, յանձուիլ եւ վստահիլ Քրիստոսին: Ներկայիս Աստուծոյ հոգին կը խօսի մարդկութեան եւ կ’աղաջէ ապաշխարելու եւ Փրկչին դառնալու:

Ուշադիր, Հոգին նախ թագաւորներուն եւ առաջնորդներուն կը խօսի, ապա 12րդ համարով բոլորին: Նախ մեծերուն, որովհետեւ անոնք իրենց կառավարման կերպին համար հաշուետու են Աստուծոյ: Ժողովուրդը Աստուծոյ դէմ է, որովհետեւ առաջնորդները դէմ են:

Ճշմարիտ հաւատացեալներ գիտեն թէ ինչ կը նշանակէ ունենալ վախ եւ ուրախութիւն իրենց սրտերուն մէջ: Տիրոջը սէրը մեղանչական վախը կը հեռացնէ եւ աստուածային վախը կը կատարելագործէ: Նաեւ կը դիմէ սրտին, որպէսզի ենթարկուող սէր եւ նուիրում ունենայ:

Հին օրերուն թագաւորին հաւատարմութիւն ցոյց կու տային համբուրելով անոր ձեռքը կամ երեսը: Պէտք է ուշադիր ըլլալ, այս սիրող Թագաւորը առանց ազդարարութեան, կրնայ բարկանալ ու յայտնել իր սուրբ բարկութիւնը:

Առաջին սաղմոսը կը սկսի երանի-ով եւ երկրորդը կ’եզրակացնէ խոստացեալ երանի-ով, օրհնութիւնով բոլոր անոնց որոնք Որդիին կը վստահին: Այդ խոստումը այսօր ալ տակաւին ի զօրու է:

 

© 2023 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 31,  Թիւ 247

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).

Քրիստոնէական Կեանքի Ուղեծիրը

«Քրիստոսի հետ խաչը ելայ, եւ ալ կենդանի եմ ոչ թէ ես, հապա Քրիստոս կենդանի է իմ մէջս, բայց ես հիմա մարմինովս կ’ապրիմ, Աստուծոյ Որդւոյն հաւատքովը կ’ապրիմ, որ զիս սիրեց ու Իր անձը ինծի համար մատնեց»: -Գաղ. 2:20

 

Ի՜նչ գեղեցիկ, հոյակապ համար է այս եւ Աստուծոյ ժողովուրդին նախընտրելի համարն է: Ասիկա անձնական վկայութիւնն է, որ Պօղոս առաքեալ ղրկեց Գաղատիոյ եկեղեցիին: Սակայն կ’ուզեմ կարգ մը ճշմարտութիւններ ընդգծել, որոնք քաղուած են այս համարէն: Նոր Կտակարանի մէջ նշուած բազմաթիւ համարներէն, որոնք կը նկարագրեն Քրիստոնէական կեանքը, հաւանաբար այս ամենէն կատարեալն է:

Ահաւասիկ մարդու մը վկայութիւնը որ կ’ըսէ թէ խաչուած է ու մեռած, ինչպէ՞ս կ’ըլլայ: Իսկ յաջորդ բառերով կ’ըսէ թէ կենդանի է: Հարցումը որ կը ծագի, ինչպէ՞ս մարդը մեռած ու կենդանի կ’ըլլայ միեւնոյն ժամանակ: Կարծես թէ այստեղ խորհրդաւոր բան մը կայ: Ինչ լաւ կ’ըլլար եթէ բոլոր Քրիստոնեաներն ալ մեռած ու կենդանի ըլլային միեւնոյն ատեն: Որպէսզի այս հիասքանչ համարին նշանակութիւնը հասկնանք, կ’ուզենք սկսիլ շեշտելով կարգ մը հիմնական ճշմարտութիւններ, որոնք առնչուած են Քրիստոնէական կեանքին հետ:

  Ա. Քրիստոնէական կեանքը ամբողջովին նոր կեանք է.— Իսկապէս կարեւոր է հասկնալ այս, որովհետեւ շատերու համար Քրիստոնէական կեանքը հին է, կարկտնուած, նորոգուած եւ բարեկարգուած: Քրիստոնէական կեանքը ամբողջութեամբ նոր է, մեզի տրուած է Սուրբ Հոգիին միջոցով, երբ մենք հաւատացինք Տէր Յիսուս Քրիստոսի փրկագործութեան եւ վերստին ծնունդ ունեցանք: Յովհ. 3:3-ը կ’ըսէ, «Եթէ մարդ մը նորէն չծնանի, չկրնար Աստուծոյ թագաւորութիւնը տեսնել»: Սուրբ Հոգւոյն գերբնական գործով մենք կ’ըլլանք իրական, ճշմարիտ Քրիստոնեաներ, Աստուծոյ կեանքը մուտք կը գործէ մեր մէջ:
Մեր համարով Առաքեալը կը խօսի իր հին կեանքին մասին, եւ ապա կը տեղեկացնէ նոր կեանքի մը մասին որ ստացած է: Ան կ’ակնարկէ Սօղոսի հին կեանքին, երբ ինք առանց Քրիստոսի էր: Բ. Կորնթ. 5:17-ը կ’ըսէ, «Եթէ մէկը Քրիստոսի մէջ է, անիկա նոր ստեղծուած մըն է, հիները անցան եւ ամէն բան նոր եղաւ»:

  Բ. Քրիստոնէական կեանքը մարմինի մէջ ապրուած կեանքն է.—
Դուն եւ ես Քրիստոնէական կեանքը ո՞ւր պիտի ապրինք, եթէ ոչ Աստուծոյ տուած մեղանչական մարմինին մէջ: Ի՜նչ հիասքանչ բան է, երբ նոյն ծիրին մէջ Ադամ մեղանչեց եւ վերջին Ադամը, Տէր Յիսուս Քրիստոս կատարելապէս յաղթեց:
Մենք Քրիստոնէական կեանքը չենք ապրիր ամպերու վրայ, ոչ ալ երկինքի մէջ, ոչ ալ վանքի մը պատերէն ներս, հապա աշխարհի մէջ մեր երկրաւոր մարմիններուն մէջ:

  Գ. Քրիստոնէական կեանքը ներկայ յաղթանակի կեանքն է.—
Չենք կրնար Գաղատացիս 2:20-ը կարդալ առանց նկատելու յաղթանակի վիթխարի վստահութիւնը: Կարդալով կը նկատենք հակասութեան զօրութիւնը ամէն մէկ բառի մէջ, երբ Առաքեալը մեզի կը ներկայացնէ մէկ կողմէ հին մեղանչական, ձախող կեանքը եւ միւս կողմէ, նոր յաղթական կեանքը: Քրիստոնէական կեանքը ոչ միայն Աստուծոյ կողմէ տրուած նոր կեանք է մարմինի մէջ, այլ յաղթական, գոհացնող եւ զԱստուած փառաւորող կեանքն է:
Չեմ գիտեր թէ դուն այս յաղթական կեանքը կը վայելե՞ս, կամ տակաւին հաւատքով պէտք է մտնես ծիրէն ներս եւ վայելես ամբողջական Քրիստոնէական կեանքը:

  Դ. Քրիստոնէական կեանքը հաւատքի կեանք է.— Քրիստոնէական կեանքը ընելու կեանք չէ: Որոշապէս կը լսեմ մէկը որ կ’ըսէ, «Ճիշտ այդ է խնդիրը, այդ է իմ դժուարութիւնս, իմ դժուարութիւնս հաւատքն է»: Իրականութեան մէջ քու դժուարութիւնդ հաւատքը չէ այլ անհաւատութիւնն է: Մենք միշտ ձեւով մը հաւատքը կը գործածենք: Երբ ճամբորդութիւն մը կը ծրագրենք եւ օդանաւի տոմս մը կը գնենք, նախքան օդանաւ նստիլը կը հաւատանք որ օդանաւ մը պիտի ըլլայ եւ ապա մեզի տուն բերելու համար ուրիշ օդանաւ մը պիտի ըլլայ: Ժողովարան հաւատքով կ’երթանք, որոշ ժամանակ պաշտամունքը պիտի սկսի, նաեւ աթոռն ու նստարանը մեր ծանրութիւնը պիտի կրեն:

Այս բնաբան համարը մեզի կ’ըսէ թէ Քրիստոնէական կեանքը, հաւատքի կեանք է:

Ի՞նչ բանը կամ ո՞վ է մեր հաւատքին առարկան, անկասկած Աստուծոյ Որդին է: Հետեւաբար Քրիստոսնէական կեանքը հաւատքի կեանքն է հաստատուած Աստուծոյ Որդիին վրայ: Հիմա նկատենք այն երեք ճշմարտութիւնները, որոնք Աստուած կ’ըսէ: Ճշմարիտ Քրիստոնեան այս երեք հիմնական ճշմարտութիւններուն կը հաւատայ:

  1. Յիսուս Իր կեանքը ինծի համար տուաւ.- Ասիկա փառաւոր ճշմարտութիւն է: Գողգոթայի խաչին վրայ երբ մեռաւ, Իր անձը մեզի համար տուաւ, որպէսզի մենք չմեռնինք:
  2. Յիսուս իմ կեանքս ինծմէ առաւ.- Աստուծոյ ծրագիրով երբ Որդին մեռաւ, ոչ միայն Իր անձը ինծի համար տուաւ, նաեւ իմ կեանքս ինձմէ առաւ, իմ հին անձնասէր, մեղանչական կեանքս:
  3. Յիսուս Իր կեանքը կ’ապրի իմ մէջս.- «Քրիստոս կ’ապրի իմ մէջս»: Պարզօրէն ո՞վ է Քրիստոնեան: Քրիստոնեան Քրիստոսի մէջ ըլլալն է: Ուրեմն ի՞նչ ընելու ենք, պէտք է հաւատալ Աստուծոյ ըսածին, թէեւ կրնանք ամբողջութեամբ չհասկնալ, բայց ո՞վ կրնայ հասկնալ:

Աստուած կ’ըսպասէ որպէսզի մենք ըսենք, «Ով Աստուած, ինչ որ կ’ըսես կը հաւատամ»:

Թող Ամենակարողը բոլորս վայրկեանէ վայրկեան եւ օրէ օր առաջնորդէ, որպէսզի փորձառաբար հասկնանք Քրիստոնէական կեանքի փառաւոր ուղեգիծը:

 

© 2022 by Dikran Shanlian, Published in «Բարի Լուր» Տարի 30,  Թիւ 246

Rev. Dikran Shanlian is the senior pastor of Armenian Evangelical Brethren Church (Glendale, CA).

Commendation for ‘Boundless Blessing’ from Rev. Dr. Vahan Tootikian


Սիրելի Տիգրան եղբայր,

Սիրով եւ շնորհակալութեամբ ստացած ենք
Անսահման Օրհնութիւն վերտարութեամբ մակագրուած գիրքդ: Արդէն Ռօզէթն ու ես սկսած ենք փոխն ի փոխ կարդալ զայն:

Սոյն հատորը արտաքնապէս գեղեցիկ է եւ քաշողական: Իսկ ներքնապէս, իր բովանդակութեամբ ալ խորիմաստ եւ օգտաշատ գիրք մըն է: Թէեւ ամբողջ գիրքը կարդալու առիթը չունեցայ, բայց կարդացած յօդուածներս օգտակար եւ օրհնաբեր գտայ:
  Ռօզէթն ու ես մեծապէս կը գնահատենք տարած աշխատանքդ: Հովուական բազմազբաղ գործերուդ կողքին, գիրք գրել եւ հրատարակել թէ’Ատուածահաճոյ ու ազգաշէն ծառայութիւն մըն է: Վարձքդ կատար, գրիչդ դալար:


Տիրաւանդ սիրով եւ եղբայրաբար,
Վահան Յ. Թութիկեան

Rev. Dr. Vahan H. Tootikian is the Minister Emeritus of the Armenian Congregational Church of Greater Detroit and the Executive Director of the Armenian Evangelical World Council.

Book Dedication for ‘Boundless Blessing’ by Rev. Shanlian

A book dedication service was held on Saturday evening, November 19, 2022 at Armenian Evangelical Brethren Church (AEBC) to celebrate the publication of Rev. Dikran Shanlian’s latest book, Անսահման Օրհնութիւն (Boundless Blessing). The Church Council published this latest volume in commemoration of “Pari Lour” Newsletter’s 30th Anniversary. The evening began in the AEBC sanctuary with welcoming words and a prayer by Rev. Joseph Matossian. Sevag Shanlian then gave an overview of the 30 years of the “Pari Lour” publication, paying special tribute to Dan Doctorian who printed the newsletter for many years, as well as Pastor Shanlian’s first book in 2000.



The book was presented in depth by Linda Meguerditchian, Ph.D. After which, Liza Jiguerian Manoyan, the editor, read a passage from the book. Then Mr. Mike Youssefian was invited to the podium to share reflections on the new publication. He praised the work of the author and stressed the necessity to read this book and benefit from its spiritual truths, making special emphasis on the need to preserve and utilize the Armenian language. He then led a prayer of dedication with Rev. Shanlian at the podium. After some words of thanks by the author himself, the Minister to the AEUNA, Rev. Hendrik Shanazarian, gave a few remarks about Pastor Shanlian’s work and concluded with the benediction. The program also included two solos sung by Anna Stefanidi. A beautiful table spread was prepared by the ladies of the church during the refreshment hour in the social hall. Copies of Rev. Shanlian’s books were available for purchase and many had their books signed by the author. We praise God for seeing this project to its completion and pray that it would be a blessing to many. The book project has been sponsored by Mr. & Mrs. Harout and Maral Hagopian of West Hills, CA.