Անսահման Օրհնութիւն

/in ,

Մաղաքեայ 3:8-10

Ո՞վ չ’ուզէր վերականգնիլ:

Բոլորս ալ կ’ուզենք վերականգնիլ. առողջութեամբ, տնտեսապէս, յարաբերութիւններով եւ հոգեւորապէս, նաեւ կ’ուզենք մեր հայրենիքն ու սփիւռքի գաղթօճախները տեսնել վերականգնուած:

Մաղաքեայ կը խօսի Իսրայէլի վերականգնման մասին, ուր օրինապաշտութեան հոգին կ’աճէր, անաստուածութիւնն ու բարոյական ապականութիւնը ամէն կողմ կը տիրէր,  ճերմակ եւ սեւ մեղքեր տարածուած էին:

Առողջութեան վերկականգման համար սնունդին, մարզանքին եւ քունին ուշադրութիւն կ’ընենք: Նիւթականին համար երկար ժամեր կ’աշխատինք, գործ կը փոխենք, եւ կամ աւելի ժամեր յատկացնելով երկու գործ կ’աշխատինք: Յարաբերութիւններու համար կը զիջինք, կը ներենք ու կը մոռնանք:

Արդեօք հոգեւոր վերականգնումի համար ի՞նչ կ’ընենք:

Մաղաքեայ երկու հզօր յոյսեր կը տեսնէ իր ազգին ու ժողովուրդին վերականգնման համար.- Յիսուս Քրիստոսի առաջին ու երկրորդ գալուստը (3:1,17:

Պատգամը ուղղուած է անձնասէր ու աշխարհասէր եկեղեցիին: Ե՞րբ է որ եկեղեցին անձնասէր եւ ու աշխարհասէր կ’ըլլայ…երբ առաջին տեղը Աստուծոյ չի տար:

Ուրեմն մարգարէին կոչը Աստուծոյ յանձնուիլն է: Այն հոգիով կամ չափով որ կը յանձնուինք, Աստուած կը խոստանայ նոյն հոգիով վերադարձնել:

Ա- Ամբողջութեամբ յանձնուիլ.- Աստուած կ’ըսէ, «Ինծի դարձէք», ինչո՞վ դառնանք – կողոպտելէն:Իրողութեան մէջ բաժին մը տալը հին օրերու կերպը չէր: Առաջին պտուղը տալով անոնք կ’ընդունէին որ ամբողջը Աստուծոյ կը պատկանի:

Բան մը ունենալու երկու կերպեր կան, կամ բացարձակ սեփականութիւն կ’ունենաս եւ կամ վերակացու եւ տնտես կ’ըլլաս:

Սաղմոսներուն մէջ Աստուած կ’ըսէ, «անտառի բոլոր գազանները եւ բլուրներու արջառները իմս են», իսկ Սաղմոս 24-ը «Տէրոջն է երկիր ու անոր լիութիւնը…»:

Յոբի մէջ երկինքի տակ ինչ որ կայ: Եզեկիէլի մէջ, գետը իմս է ես շինեցի , իսկ Անգեայի մէջ արծաթն ու ոսկին: Ուրեմն երբ գիտակից ենք այս ճշմարտութեան, կողոպտելը մեղք է ու այդ մեղքէն պէտք է հրաժարինք:

Ինչպէս Աբրահամ Իսահակը մատուցանեց Աստուծոյ, նոյն ձեւով ալ մենք պէտք է ընենք, միշտ յիշելով թէ Աստուած լերան վրայ իսկ վերադարցուց: Տասանորդը  նշան մըն է, անով ցոյց կու տանք թէ ինչ ու ունինք Աստուծոյ կը պատկանի:

Բ- Աստուծոյ խոստումը-օրհնութիւն.- «Երկինքի պատուհանները բանալ, թափել, այնպէս որ բաւական տեղ չ’ըլլայ»: Երբ յանձնուած կեանք մը կ’ապրիս, ներդրում կը կատարես, արդիւնքը՝ Աստուծոյ օրհնութիւնը կ’ունենաս: Երկինքը պիտի բացուի, արգելքները պիտի վերցուին եւ Իր լեցունութիւնը մեզի պիտի ըլլայ, ահա այս է խոստումը:

Անգամներ երկինքը բացուեցաւ, որպէզի ընդունի Եղիան եւ Ստեփանոսը, երկինքը բացուեցաւ ու Հոգին աղաւնիի կերպարանքով Յիսուսի վրայ իջաւ: Սակայն այս պարագային երկինքը կը բացուի որ առատօրէն տայ, այնքան օրհնէ, ըսենք,  ալ կը բաւէ, տեղ չի մնաց:

Մենք Աստուած մը կը պաշտենք, որ ոչ մէկ բան Իրեն կը պահէ, այլ  կու տայ…:

Օր մը Յովաս թագաւոր վախի ու դողի մէջ էր, եկաւ Եղիսէի: Մարգարէն պատուիրեց աղեղ ու նետեր առնել. իր ձեռքերը Յովասի ձեռքերուն վրայ դրաւ ու ըսաւ, «նետէ…փրկութեան նետ ըլլայ», նաեւ ըսաւ «նետերը առ ու գետինը զարկ»: Թագաւորը երեք անգամ զարկաւ: Մարգարէն բարկացաւ, թագաւորին քով անհաւատութիւն կար, եթէ հինգ կամ վեց անգամներ զարնէր՝ Աստուած թշնամիները (Ասորիները) պիտի հատցնէր:

Աբրահամի աղօթքը Սոդոմի համար պատասխանուեցաւ, մինչ աղօթքը կը շարունակուէր: Որբեայրիին իւղը չպակսեցաւ, մինչ կը հոսէր, կը գործածուէր ու կը բաժնէր: Աբրահամ կեցաւ, որբեայրին կեցաւ, թագաւորը կեցաւ, բայց ոչ Աստուած:

Ոչ մէկ ուրիշ տեղ եւ ոչ ուրիշ բանի համար Աստուած այսքան զօրաւոր խոստում չէ կատարած:

Ինչ որ կը բերես քուկդ չէ, ինչ որ կը պահես քուկդ չէ, հապա ամէն բան Աստուծոյ կը պատկանի:

Գ- «Զիս Փորձեցէք».- Ահաւասիկ հրաւէրը տրուած Աստուծոյ կողմէ Իր ժողովուրդին:

Դուն փորձէ կատարելով: Արդեօք Աստուծոյ ժողովուրդը, հաւատացեալը պիտի ընդու՞նի հրաւէրը, պիտի կատարէ՞ ճշմարտութիւնը, եւ հրաժարի՞ այս համայնատարած մեղքէն:

Ոմանք փշրանք կու տան, ոմանք մասնակի, ոմանք հիւանդ «ոչխարը», կաղն ու տկարը. բայց Աստուած ամբողջ հոտը կ’ուզէ:

Աստուած կ’արտօնէ որ դժուարութիւններ գան, ոչ թէ յուսահատելու այլ հրաւիրելու որպէսզի բարձր ու զօրաւոր հաւատք ունենանք:

Եթէ վստահինք Աստուծոյ ու շարժինք յառաջ երթալու, «կարմիր ծովեր» կը բացուին ու ամէն մէկ լեռ աստիճան կ’ըլլայ բարձրանալու: Փոթորիկները առջեւ երթալու պատճառ կ’ըլլան, իսկ կրակները կը զտեն ու շղթաներէդ կ’ազատագրեն:

Կ’ուզե՞ս Աստուած լաւագոյնը, եթէ այո, տուր քու լաւագոյնդ հաւատարմաբար, ու պիտի օրհնուիս:

© 2017 by Dikran Shanlian, Originally Published in «Բարի Լուր» Տարի 25,  Թիւ 224

I Saw the LORD: A Wake-Up Call for Your Heart

/in

An 8-Session Journey to Personal Revival (Wednesday Nights)

Please review all meeting dates and plan your schedules to be there for each session. Thank you!

Full schedule below. REGISTER NOW!

The world today is desperate for churches filled not with good Christians, but great ones– men and women like Isaiah, the greatest of the Old Testament prophets, who have had a fresh vision of God, who enjoy a vibrant personal relationship with him, and whose lives are empowered to change the lives of others.

Join us for 8 unique sessions of group study and application — so you can experience an authentic, deeper, richer relationship with God in a life-changing revival!

I SAW THE LORD sessions

  1. Bible Study Workshop  Aug. 23, 7:30pm-9:00pm

  2. You’re Sleeping Aug. 30, 7:30pm-9:00pm

  3. Wake Up! Sept. 6, 7:30pm-9:00pm

  4. Open Your Eyes! Sept. 20, 7:30pm-9:00pm

  5. Rend Your Heart! Sept. 27, 7:30pm-9:00pm

  6. Bend Your Knees! Oct. 11, 7:30pm-9:00pm

  7. Just Say Yes! Oct. 18, 7:30pm-9:00pm

  8. Move Your Feet! Oct. 25, 7:30pm-9:00pm

Begin a transformational journey with Anne Graham Lotz, Crawford Lorritts, and Henry Blackaby
as they help us discover how to live more than a “good life” for the Lord – but rather a “great life.”

An Evening with Sister Hanna Christenn

/in

Join us Tuesday evening at 7pm for a special evening with guest, Sister Hanna Christenn.
Sister Hanna served in Anjar for almost 50 years and then volunteered as a missionary in Armenia for the AMAA, where she served selflessly for many years to both young and old and set up soup kitchens in the border villages of Armenia.
Don’t miss this opportunity to hear her story! Refreshment will be served in the social hall afterwards.

Յարութեան Մասնայատկութիւնը

/in ,

«Եւ եթէ Քրիստոս յարութիւն առած չէ, ուրեմն մեր քարոզութիւնը պարապ է, ու  ձեր հաւատքն ալ պարապ է. բայց հիմա Քրիստոս մեռելներէն յարութիւն առած է, ննջեցեալներուն առաջին պտուղը»: 

Ա. Կորնթ. 15: 14, 20

Երկար շարքերով այցելուներ աշխարհի ամէն կողմէ համբերութեամբ կը սպասեն տեսնելու

Լենինի գերեզմանը, դիտելու անոր զմռսուած մարմինը: Շարունակական աշխատանք կը

տարուի (մոմով եւ ներկով) պահելու այդ համայնավար առաջնորդին դիակը:

Շատեր կ’այցելեն Երուսաղէմ տեսնելու Տէր Յիսուսի թաղուած վայրը, թէեւ պեղումներու հետեւանքով Անոր «ոսկորները գտնուած են» կ’ըսեն, մի՛ հաւատաք, չկայ, բան մը չկայ ու պիտի չգտնուի: Խաչեալ Քրիստոսի մարմինը որեւէ տեղ չկայ: Անիկա Աստուծոյ զօրութեամբ յարութիւն առաւ եւ գերեզմանուած չմնաց:

Թերեւս թերահաւատութեամբ կը հարցնես. «մեռելներու յարութիւն կա՞յ»: Պօղոս Առաքեալ այս հարցումին կը մօտենայ երկու տարբեր տեսանկիւններէ.-  Բացասական- «Եթէ Քրիստոս յարութիւն առած չէ», ի՞նչ կ’ըլլայ:   Դրական- «Բայց հիմա Քրիստոս յարութիւն առած է», ի՞նչ կ’ըլլայ: Եթէ արեւը չի ծագի ի՞նչ կը պատահի, բայց արեւը ծագած է, ահաւասիկ ապացոյցը բացայայտ է:

Ա. Եթէ Քրիստոս յարութիւն առած չըլլար.- հմր. 14

Ուրեմն Իր վկայութիւնը ճշմարիտ չէ: Յիսուս Ինք խոստացած էր.- «Քակեցէք այս տաճարը ու երեք օրուան մէջ զանիկա պիտի կանգնեմ» Յովհ. 2:19: Եթէ ձախողած է, ինչպէ՞ս կրնայ ըլլալ: Նաեւ ըսած էր, «Ես եմ յարութիւնը եւ կեանքը» Յովհ. 11:25:

Աշակերտները խաբուած էին: Ասիկա իրենց ուրախ եւ դրական վկայութիւն էր, սորվեցուցին եւ քարոզեցին թէ Յիսուս մեռելներէն յարութիւն առած է: Երբ իրենց Տէրը խաչուեցաւ, անոնք ամէն մարդոցմէ աւելի խղճալի վիճակ մը ունէին, ամօթով էին: Բայց յանկարծ խղճալիներ, երանելիներ եղան, վախկոտութիւնը համարձակութեամբ փոխարինուած էր, որովհետեւ տեսան Անոր գերեզմանէն ետք, տեսան Անոր յարուցեալ ներկայութիւնը:

Եկեղեցին կեղծաւորութիւն է, հոյակապ կազմակերպութիւն, իտէալ նպատակ, բայց առանց հիմքի: Եթէ երրորդ օրը Յովսէփ Արիմաթեացիի պարտէզին մէջ պարապ գերեզման մը չկար, այն ատեն երկրի վրայ ամենէն փուճ բանը Քրիստոնէութիւնն էր:

Մեր ներման վստահութիւնը, մեր ուրախութիւնը, մեր մտքի ու սրտի խաղաղութիւնը, մեր պատասխանուած աղօթքները, մեր հաղորդութիւնն ու «երջանիկ յոյսը», բոլորն ալ երեւակայական բաներ են : Եթէ   Քրիստոս յարութիւն առած չէ,  մենք որ կը հաւատանք անմահութեան, կ’ապրինք յիմարներու դրախտին մէջ: Այս հաւատքին հետեւողներ խաբուած են: Փոխանակ մեկնելով այս աշխարհէն ըլլալու Քրիստոսի հետ, հաւատքով մեռնողները անասունի մը նման փճացած են, գոյութիւն չունին: Հետեւաբար բոլոր մարդոցմէ աւելի թշուառ ենք, քարոզութիւնը պարապ է, հաւատքը սին է, սուտ վկաներ ենք եւ տակաւին մեր մեղքերուն մէջ մեռած ենք:

Բ. Բայց հիմա Քրիստոս յարութիւն առած է.- հմր. 20

Ահա յաղթութեան փողի ձայնը, ուրախութեան եւ ցնծութեան ձայնը: Աչքդ լոյս: Դժոխքի հիմերը կը շարժին, արեւը ծագած է ու իր զօրաւոր շողերով խաւարը փարատած: Բժշկութեան ճառագայթները առողջութիւն եւ գեղեցկութիւն կը բուրեն: Եթէ այդպէս է, մեր քարոզութիւնը պարապ չէ, մեր

առաքելութիւնը հաստատ կը մնայ, «Գացէք բոլոր աշխարհ, աշակերտեցէք ու մկրտեցէք, Ես ձեզի հետ եմ մինչեւ աշխարհի վերջը»:

Մենք չենք ապաւինիր մեռած փրկիչի մը, այլ Անոր որ «Աստուծոյ զօրութիւնն է փրկութեան համար», Անոր որ «Յարութիւնն ու կեանքն է»:

Անիկա մեռաւ մեր մեղքերուն համար, բայց յարութիւն առաւ մեզի արդարացնելու: Իր մահը գինն էր որ վճառեց, իսկ յարութիւնը ապացոյցն է, որ փրկագինը ընդունուած է: Պարապ չէ ապաւինիլ ու վստահիլ կենդանի Փրկչին:

Ուրեմն Քրիստոսով մեռածները կորսուած չեն, անոնք իրենց Տիրոջ քով են: Հետեւաբար ամէն մարդոցմէ աւելի խղճալի չենք: Քրիստոնեաներ երկրի վրայ ամենէն ուրախ ժողովուրդը պէտք է ըլլանք, որովհետեւ ունինք լաւագոյն խոստումները, լաւագոյն յարաբերութիւնը, մեծագոյն հարստութիւնը, բարձրագոյն դիրքը եւ հզօրագոյն իշխանութիւնը:

Մենք կը պաշտենք թագաւորներուն Թագաւորը: Այս բոլորը, որովհետեւ մեր Փրկիչը գերեզմանէն յարութիւն առած է:

Անիկա կ’ապրի, ես ալ պիտի ապրիմ, քանզի Անոր յարութիւնը յաւիտենական յոյս կը ներշնչէ:

© 2017 by Dikran Shanlian, Originally Published in «Բարի Լուր» Տարի 25,  Թիւ 223

AMAA Sunday at Armenian Evangelical Brethren Church

/in ,

 

On Sunday March 5, the Armenian Evangelical Brethren Church of Glendale, CA observed AMAA Sunday. We were glad to have Mr. David Aynejian, AMAA’s Finance Director, along with his lovely wife, Luiza. During the service, Mr. Aynejian gave a thorough visual presentation of the ongoing work of the Association within churches and schools in Armenia and abroad.  After the worship service everyone gathered in the fellowship hall for refreshments and extended time of meeting and discussion with Mr. Aynejian.

 

(Audio) Sermon from this Sunday.

“Pari Lour” Newsletter 25th Anniversary

/in

This year marks 25 years of the “Pari Lour” Բարի Լուր Newsletter publication.

 

Անսպասելիին Աստուածը

/in , ,

Ղուկաս 2:15-20

by Rev. Dikran Shanlian

Ո՞ւր կ’ուզես Աստուծոյդ երկրպագել: Ամենակարող ու հզօր Աստուծոյդ պաշտելու ո՞ւր յարմար կը տեսնես: Ոմանք կ’ուզեն երկրպագել փառաւոր տաճարներու մէջ, Նոթըրտամի, Վատիկանի կամ Էջմիածինի, իսկ ուրիշներ կը գոհանան մատուռներով եւ աղօթատուներով: Արդեօք առաջնակարգ նախընտրութիւնդ պիտի ըլլա՞ր պաշտել Զայն ախոռի մը մէջ, մսուրին առջեւ: Մսուրը սրբութեանց սրբոց էր, որովհետեւ Յիսուս հոն էր: Հրեշտակներու միջոցով աննշան հովիւներուն տրուած էր պատգամը, ինչու ո՛չ քահանաներուն, դպիրներուն կամ տաճարի իշխաններուն: Երկնային զօրքերը հովիւներուն այցելելով բացայայտեցին Աստուծոյ գերազանց շնորհքը մարդկութեան հանդէպ: Հովիւները Իսրայէլի նախատուածներն էին, ընկերութեան ամենէն յետին դասակարգը: Անոնց աշխատանքը ծիսականօրէն զիրենք անմաքուր ըրած էր, եւ որպէս անմաքուրներ տաճարէն հեռու պէտք էր մնային: Մեսիան եկաւ ըլլալու թէ Բարի Հովիւը եւ թէ Աստուծոյ Գառը զոհուելու աշխարհի մեղքին համար: Շատ հաւանաբար այս հովիւները կը հսկէին այն հօտերուն, որոնցմէ տաճարին ծառայութեան համար զոհեր կը հայթայթուէին: Այս հովիւներուն առաջին անդրադարձը եղաւ պաշտել: Անոնք ոչ միայն Աւետիսը առաջին լսողներն էին, նաեւ Ծնունդի առաջին պատգամը տուողները եղան: Անոնց սրտերը հիացումով պոռթկաց:

Այս է ճշմարիտ երկրպագութիւնը – նախ Քրիստոսի առջեւ ծնրադրել, որպէսզի ետքը, ուրիշներու առջեւ կենալով հռչակել փառաւոր փրկութիւնը: Հովիւները դիւրութեամբ չէին խաբուեր, անոնք աշխարհի գործնական մարդերն էին. քիչ գործ ունէին, ձեւակերպութեան, պաշտօնականութեան եւ կեղծիքի հետ: Եթէ իրենք ըսին, հրեշտակներ տեսան, գացին ու գտան Ծնունդին վայրը, պէտք է հաւատաս: Նախ մէկ հրեշտակ երեւցաւ, թերեւս Գաբրիէ՞լը, տուաւ բարի լուրը, եւ ապա իրեն հրեշտակներու երգչախումբը միացաւ ու փառաբանութիւն երգեցին: Առաջին անգամ ըլլալով, դարեր ետք, Աստուծոյ փառքը երկիր վերադարձաւ: Եթէ իրենք ըսին, հրեշտակներ տեսան, գացին ու գտան Ծնունդին վայրը, պէտք է հաւատաս: Նախ մէկ հրեշտակ երեւցաւ, թերեւս Գաբրիէ՞լը, տուաւ բարի լուրը, եւ ապա իրեն հրեշտակներու երգչախումբը միացաւ ու փառաբանութիւն երգեցին: Առաջին անգամ ըլլալով, դարեր ետք, Աստուծոյ փառքը երկիր վերադարձաւ: Եթէ քաջ ու խիզախ հովիւները վախցան իրենց լսածով ու տեսածով, վստահ եղիր որ իրականութիւն է: Մի՛ վախնաք-ը կարեւոր չէ, կարեւորը, մեծ ուրախութեան Աւետիսն է տրուած բոլորին, ոչ միայն Հրեային: Աստուծոյ աշխարհ գալը քաշեց, հրապուրեց, գրաւեց ու մաքնիսացուց հովիւներուն… ու ճամբորդեցին հեռաւորութեան մէջ տեղ մը, անոնք յօժարեցան ճամբորդել:

Առաջին ծնունդը հովիւներուն վազքն էր, որոշապէս այս օրերու մեր վազքերը տարբեր են: Երկու հազար տարիներ առաջ այս երկնարագ պատգամը տրուեցաւ, այսօր ալ կը տրուի… Ոմանք կ’ուզեն ներշնչուիլ մթնոլորտէն, իսկ ուրիշներ մթնոլորտը կը ներշնչեն: Այսօր ծնրադրողներ չեն կայնիր ու պատմէր, ուր մնաց չծնրադրողները: Հովիւները բարի օրինակ են մեզի, անոնք հաւատքով պատգամը ընդունեցին եւ արտորնօք հնազանդեցան: Անոնք գտնելէ եւ ունենալէ ետք, ուրիշներու փոխանցեցին… ու փոխարինեցին հրեշտակներուն հաղորդելով պատգամը ուրիշներուն ու իրենց կեանքը զԱստուած փառաւորող եւ օրհնեալ կեանք մը եղաւ:

© 2016 by Dikran Shanlian, Originally Published in «Բարի Լուր» Տարի 24,  Թիւ 222

Christmas Toy Drive

/in , ,

AEBC Missions hosts a Christmas Toy Drive to benefit Children’s Hospital Los Angeles.

Nov. 27-Dec.11, 2016toydrive

Յիշողութիւնդ Ինչպէ՞ս Է

/in ,
«Ով իմ անձս, օրհնէ Տէրը, ու այն ամէնը որ իմ ներսիդիս է՝Անոր սուրբ անունը: Ով իմ անձս, օրհնէ Տէրը, եւ Անոր բոլոր բարերարութիւնները մի՛ մոռնար» Սաշմ. 103:1,2

 

by Rev. Dikran Shanlian

Այս Սաղմոսը ամբողջութեամբ փառաբանութիւն է, աղաջանք, խնդրանք ու պաշտամունք չկայ: Ո՞վ պիտի օրհնէ Տէրը, անշուշտ ես: Պատահա՞ծ է որ դուն քու անձիդ հետ խօսիս: Որքա՞ն յաճախ դուն քեզի հետ խօսած ես:

Ես իմ անձիս հետ խօսելու եմ, ինչպէս Դաւիթ խօսեցաւ: Յաճախ ես իմ անձիս հետ խօսելու եմ,  որպէսզի Աստուծոյ բարերարութիւնները չմոռնամ: Բոլորս ալ մոռնալու դէմ պայքարելու ենք:

Իմ անձս, օրհնէ Տէրը – ասիկա շրթունքի խօսք ըլլլալու չէ: Շրթունքի օրհնութիւն եւ փառաբանութիւն չէ այլ հոգիի: Ասիկա հոգիիս գործը ըլլալու է, որովհետեւ ո՛չ գեղեցիկ խօսքը եւ ո՛չ գեղեցիկ երաժշտութիւնը իմաստ եւ արժէք կ’ունենայ եթէ մէջը հոգի չկայ:

Այս Սաղմոսը կը շեշտէ Աստուծոյ յարաբերութիւնը մարդուն հետ: Աստուած հեռուն եղած զօրութիւն մը չէ, հապա անձ մըն է որ մարդկութեան կը յայտնուի Իր սիրով:

Դաւիթ՝ հովիւ պատանին, հիմա Իսրայէլի թագաւորն է: Ան չիխորհեցաւ ու չերազեց որ Աստուծոյ նախախնամութեամբ գորգերու վրայ պիտի քալէ ու թագաւորական գահը պիտի նստի, փոխանակ դաշտերը ոչխար արածելու:

Հալէպի մէջ, համեստ պայմաններով ապրող, դասընկերներ ունեցած եմ, որոնք այսօր միլիոնաւոր տոլարներ եւ կալուածներ ունին հոս: Ազատ երկիրներու մէջ պատեհութիւնը կայ հասնելու բարձր պաշտօններու եւ դիրքերու:

Տակաւին աշխարհ չէ տեսած Աստուծոյ շնորհքին զօրութիւնը: Մեր երկնաւոր Հայրը կրնայ նորածին մը առնել Նեղոսի ջուրերէն ու ընել ժողովուրդի մը առաջնորդը: Ան կրնայ Գալիլիոյ լիճի կապոյտ ջուրերէն ձկնորս մը առնել եւ առանձնաշնորհը տալ անոր տեսնելու վարագոյրէն անդին ու տեսածը պատմէ բոլորիս: Ան կ’իջնէ մեղքի խորերը եւ մեղաւոր Մագդաղենացիին ձեռքէն կը բռնէ, կը գեղեցկացնէ անոր կեանքը եւ պատիւ կու տայ զինք տեսնելու Յարութեան առաւօտուն:

Դաւիթ այս սաղմոսով կ’երգէ իր անձնական ողորմութիւնները, որոնք ստացած է Աստուծմէ: Զարմանալի չէ որ Դաւիթ ցնծայ Տէրոջը կատարած գործերով:

  1. Ներում.- Եթէ մէկը կայ որ ապրած է Ադամէն մինչեւ հիմա եւ գիտէ ներել, իսկապէս ներել, անիկա Նազորվեցի Յիսուսն է: Պատմութիւնը շատ կը յիշէ նշանաւոր ազնուական անձնաւորութիւններ, բայց ոչ մէկը եղած է Անոր նման:

Մենք ներելու մէջ կը պայքարինք, իսկ Իրեն համար ներելը ինքնիստիկեան է: Յիշողութիւնը կը բերէ տխուր դէպքեր, մարդոց ըրած սխալները, սակայն Տէրոջ մտքին մէջ մէկ յիշողութիւն կայ, ներուած են մեր բոլոր անօրէնութիւնները:

  1. Բուժում.- Ուշագրաւ է որ Եբրայերէնի մէջ բժշկութիւն եւ ներում նոյն ներշնչուած բառերն են: Հաւանաբար մեր բոլոր հիւանդութիւններուն պատճառը մեր անհատական մեղքերը չեն, սակայն «անկումին» հետեւանքներէն մէկն է: Եթէ Ադամ եւ Եւա չմեղանչէին, հիւանդութիւնը մեր բաժինը պիտի չըլլար:

Բայց պահ մը խոկանք մեր սիրելի Յիսուսին վրայ, Ան միշտ ալ բժշկութիւնը գործածած է, որպէս միջոց, հասնելու հոգիին ու փրկելու զայն: Թող հիւանդութիւնը սրբագործէ մարդոց, այս է Յիսուսի մօտեցումը:

  1. Փրկութիւն.- Որքան յիմարական է, երբ մարդը ըսէ, թէ իր անձին ու ապագային տէրն է: Աստուածաշունչը կը յիշեցնէ մեզի մարդու մը մասին, որուն արտերը շատ բերք տուին… Միշտ պէտք է խորհիլ կեանքի փոթորիկներուն ու փորձութիւններուն մասիին: Պարագաներու փոփոխութիւնը չարտօներ որ մարը իր կեանքը ապրի: Ան որ չէ ճաշակած Քրիստոսի ազատագրող զօրութիւնը, ան սատանայի իշխանութեան տակն է:Մեղքն ու անօրէնութիւնը մեզ կը բաժնեն Աստուծմէ: Քաղաքակրթութիւններ մշակոյթներ զարգացուցին եւ մենք ալ զանոնք հագուստի նման կը հագուինք, որուն ներքեւ կորսուած եւ մեղաւոր սիրտ մը կայ որ փրկութեան կարօտ է: Օր մը Աստուած Փրկիչը ղրկեց: Յիսուսով սատանայի զօրութիւնը քու կեանքիդ վրայ կտրուած է:

Դուն գնուեցար Անոր թանկագին արիւնով,դուն Իրն ես:

  1. Պսակադրութիւն.- Ան է որ Իր ողորմութեան պսակը կը դնէ մեր գլուխին վրայ: Արդարութեան պսակը, որեւէ ոսկեայ կամ ադամանդեայ պսակէ աւելի թանկագին:

Թագաւորներ ինքզինքնին չեն կրնար թագադրել, թէեւ պատմութիւնը կը յուշէ կարգ մը պարագաներ: Շատ Քրիստոնեաներ ալ չեն կրնար ունենալ պսակ հիմնուած իրենց սխրագործութիւններուն վրայ:

Որքան պարտական ենք Յիսուսին, Ան առաւ մեր մեղքը ու տուաւ սրբութիւն, առաւ մահը եւ տուաւ կեանք, առաւ մեղաւոր սիրտը եւ լեցուց Իր սիրով: Ան եղաւ մարդու որդի եւ զիս ըրաւ Աստուծոյ որդի:

Ու հիմա, սիրտս ու ձայնս կը բարձրանան պաշտելու Զինք, ու միանալով սաղմոսերգուին կ’ըսեմ,  ով իմ անձս օրհնէ Տէրը ու Անոր բոլոր բարերարութիւնները մի՛ մոռնար:

© 2016 by Dikran Shanlian, Originally Published in «Բարի Լուր» Տարի 24,  Թիւ 221

170th Anniversary of the Armenian Evangelical Church

/in

Reform was on the agenda of the Armenian Church off and on over the centuries. Developments in society and politics lead to religious movements at times, some of which met with some degree of success, but most of which did not last. The Armenian Catholic Church is one example of an enduring shift from the Armenian Apostolic Church, though one that maintains a great deal of the Armenian tradition.

A more radical change took place over the course of the 19th century, as American missionaries made their way to the Ottoman Empire, at first to preach the Gospel to the Muslim and Jewish population, and later welcoming into their fold other native Christians, mostly Armenians. By 1836, a secret group had taken shape within the Armenian Church, known as the Congregation of Piety, which was meant to push for reform. It did not meet the approval of the Armenian Patriarchate, leading to its banishment from the Church. As a result, on July 1, 1846, thirty-seven men and three women together established the Armenian Evangelical Church in Constantinople, which, a few years later, was granted recognition by the Ottoman Sultan as the Armenian Protestant community (or “millet”, the official designation).

Since the very beginning, the Armenian Evangelical movement has had close ties to the United States, receiving strong support from the American missionaries at first, and later establishing roots in the New World on the way to self-sufficiency. As a matter of fact, the very first Armenian house of worship in America was an Armenian Evangelical church set up in Worcester, Massachusetts, in 1881 – a decade before an Armenian Apostolic church was built in that same town. The earliest Armenian immigrants to the United States were ones who followed the Evangelical path to receive their higher education in the country.

Indeed, it was in the field of education that the Armenian Evangelical Church had profound impact in the Ottoman Empire. By 1915, there were a number of high schools and colleges spread throughout Anatolia and Asia Minor, as well as technical and vocational schools, and also two schools for the deaf and the blind – something highly innovative for its time. The education of girls was also another aspect of the progressive nature of the Evangelical movement among Armenians. Many of the leaders of the Ottoman Armenian community, those targeted in particular on April 24, had received their education at Evangelical institutions. Even Sunday schools among Armenian communities were pioneered by the Armenian Evangelical Church. With 369 elementary schools, 54 secondary schools, and three seminaries before the genocide, there are 26 Armenian Evangelical educational institutions in the world today. That includes the only higher education establishment in the Armenian Diaspora – Haigazian University, in Beirut, Lebanon, founded in 1955.

Besides education in general, the Armenian Evangelical Church also had a profound impact on the Armenian language, especially with the translation of the Bible into modern Armenian, as opposed to the continued usage of Classical Armenian at the time. Publications were also made in Armeno-Turkish – the Turkish language using Armenian letters, for those who had lost their native tongue, but who maintained their Armenian identity otherwise.

The Armenian Genocide did not discriminate among the Armenian Apostolic Church, the Armenian Catholic Church, or the Armenian Evangelical Church: all were massacred, all were deported. All also organised themselves in the Armenian Diaspora – co-operating and enriching community life throughout the world – including the spreading of Armenian Evangelicals in the Middle East, Europe, the Americas, and Australia. With the collapse of the USSR in 1991, the Armenian Evangelical Church made headway in Armenia too, running its religious, educational, and philanthropic programmes in the country, as it does elsewhere, through such organisations as the Armenian Missionary Association of America (founded in 1918) – the main missionary and service arm of the Armenian Evangelical movement.

Originally published http://100years100facts.com/facts/armenian-evangelical-church-founded-constantinople-1846/

References and Other Resources

1. Vahan H. Tootikian. “Armenian Congregationalists flee from genocide and find a home in the U.S.”, Hidden Histories in the United Church of Christ – Volume I
http://www.ucc.org/about-us/hidden-histories/armenian-congregationalists.html
http://www.ucc.org/about-us/hidden-histories/hiddenhistoriesi.pdf
2. Karl Vartan Avakian. “The Armenian Evangelical Church, 1846-1996: A Historical Overview”
3. Hagop Panossian. “ARPA Presentation – Contributions of the Armenian Evangelical Church to the Armenian Nation”, 35 minutes 41 seconds
4. J. Gordon Melton. “Union of the Armenian Evangelical Churches in the Near East”, Religions of the World, Second Edition: A Comprehensive Encyclopedia of Beliefs and Practices (edited by J. Gordon Melton and Martin Baumann). ABC-CLIO, 2010, p. 2956
5. Armenian Missionary Association of America
6. Haigazian University
7. Wikipedia: “Armenian Evangelical Church”